Ἔχουμε δεῖ καὶ βλέπουμε καθημερινά, μὲ τὴν θέλησή μας ἢ ὄχι, ἀπίστευτες εἰκόνες ὠμῆς βίας. Δολοφονίες παιδιῶν στοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Γάζας, ἀποκεφαλισμοὺς αἰχμαλώτων ἀκόμη κι ἀπὸ δεκάχρονα παιδιά, πρόσφατα ἀπελπισμένους νὰ πετᾶνε τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὸν γκρεμὸ γιὰ νὰ γλιτώσουν ἀπὸ τοὺς ἰσλαμοφασίστες, νεοναζιστὲς νὰ ξεκοιλιάζουν ἐγκύους... Κι ἀναρωτιέσαι... Πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀντιμετωπίσει μέσα του αὐτὸ τὸ τσουνάμι βίας μὲ τὸ ψυχολογικὸ φορτίο ποῦ αὐτὸ προκαλεῖ; Νὰ τὸ ἀγνοήσει;
Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν ὅλα αὐτά σε αὐτὸν τὸν γενικευμένο βαθμὸ κι ἐσὺ νὰ κάνεις πῶς δὲν βλέπεις; Νὰ τὰ παρακολουθεῖ προσπαθώντας νὰ παραμείνει ἀδιάφορος; Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν τὸν ὁδηγήσει κάτι τέτοιο στὴν γενικὴ ἀναισθησία; Νὰ ἀντιδράσει ἔμπρακτα; Μὲ ποιὸν τρόπο μπορεῖ νὰ κάνει κάτι οὐσιαστικὸ γιὰ ὅλα αὐτά, χωρὶς νὰ γίνεις ἕνα μὲ τὸν ἀντίπαλο χρησιμοποιώντας τὰ ἴδια μέσα; Νὰ ἀρθρογραφήσει προσπαθώντας νὰ εὐαισθητοποιήσει περισσότερους; Μὰ οἱ εἰκόνες δὲν ἀρκοῦν ἀπὸ μόνες τους γιὰ νὰ γίνει αὐτό; Τί τέλος πάντων, νὰ κάνουμε τὴν ὀργὴ ποῦ ὅλη αὐτὴ ἡ ὠμὴ βία μᾶς προκαλεῖ γιὰ νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι; Ἴσως νὰ κλάψουμε...
Νὰ προσευχηθοῦμε γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς....
ἀνήμπορους καὶ τοὺς δολοφόνους τους... Γιὰ τὴν κατάντια, τέλος πάντων, τῆς ἀνθρωπότητας ἡ ὁποία, τὸν καιρὸ τῆς ἐξέλιξης τῆς τεχνολογίας φτάνει στὸ ἀπόγειο (;) τῆς ἀδικίας, τῆς κτηνωδίας της καὶ τῆς διαστροφῆς.
Ἴσως εἶναι ὁ πιὸ σημαντικὸς τρόπος γιὰ νὰ διατηρήσουμε μέσα μας τὴν ἀνθρωπιά, ἀφοῦ δὲν μποροῦμε ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς... Νὰ ἀποφύγουμε τὴν κατάθλιψη καὶ τὴν κατάρρευση... Γιὰ νὰ μείνουμε ὄρθιοι καὶ νὰ χτίσουμε ἕναν καινούργιο κόσμο, ὅσοι τέλος πάντων ἐπιβιώσουμε ἀπὸ τὴν λαίλαπα ποὺ πλησιάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου