Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Στὶς παρέες μεταξὺ φραπὲ καὶ τσιγάρου κλισὲ ἔκφραση εἶναι "ρὲ παιδιὰ ξεφύγαμε πολύ"... Καὶ ποὺ νὰ δοῦμε αὐτὸ ποὺ ἔρχεται… Γιὰ αὐτὸ μᾶς προϊδεάζει μία τοποθέτηση.
"To μπαρὰζ ἐπιθέσεων κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων τόπων λατρείας στὴν Ἄν. Οὐκρανία συμπίπτει μὲ τὴν παρέμβαση τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Οὐκρανίας SΒU ὁ Valentyn Nalyvaychenko. Αὐτὸς εἶχε στοχοποιήσει ἀπροκάλυπτα μὲ δηλώσεις του τὴν Ὀρθοδοξία. Ὅρισε τὸ δίπολο Ὀρθοδοξία-Εὐρασία ὡς τὸν ἄξονα τοῦ κακοῦ. Οἱ πολιτοφύλακες αὐτοάμυνας τῆς Νέας Ρωσίας εἶναι δηλητηριασμένοι καὶ ἐμποτισμένοι ἀπὸ τὴν εὐρασιατικὴ καὶ ὀρθόδοξη ἰδεολογία. Ἡ βάση τῆς ἀντίστασης εἶναι ὁ ὀρθόδοξος φονταμενταλισμὸς καὶ ὁ εὐρασιατισμός.
Ἀνέθρεψαν μιὰ ὁλόκληρη γενιὰ ρώσων στρατιωτικῶν μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ Οὐκρανία θὰ πρέπει νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς Οὐκρανοὺς ποὺ ἔχουν μία....
διαφορετικὴ ὀπτικὴ κι ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς ἀπὸ τὸν δικό τους φασιστικὸ εὐρασιατικὸ προσαναντολισμό. Τὸ ἐπικίνδυνο εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἕνα νέο κύμα φονταμενταλιστικῆς Ὀρθοδοξίας. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἐπικίνδυνη ἰδεολογία ποὺ χρησιμοποιήθηκε σὲ αὐτὸν τὸν ὑβριδικὸ πόλεμο.» (novorossia.su 16.06.14)
Δηλ. τὸν κύριο αὐτὸν δὲν τὸν ἐνοχλεῖ ὁ ἰσλαμικὸς φονταμενταλισμὸς μὲ τὰ σημερινὰ εἰδεχθῆ ἐγκλήματά του καὶ τὸν ἀνησυχεῖ ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ. Στὰ χνάρια καὶ αὐτὸς τοῦ ΥΠΕΞ τῆς Σουηδίας Κὰρλ Μπὶλντ (Nils Daniel Carl Bildt) ποὺ δήλωσε τὸν Μάιο ποὺ περασε: "η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ εἶναι ἡ κύρια ἀπειλὴ γιὰ τὸν Δυτικὸ Πολιτισμὸ". Ἃς ὑπενθυμίσουμε στοὺς παραπάνω ὅτι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δὲν αἰσθανόμαστε ὅτι ἀποτελοῦμε κίνδυνο-ἀπειλῆ γιὰ κανένα λαό, πόσο μᾶλλον νὰ θέλουμε νὰ τὸν ἐξολοθρεύσουμε...
Ὅμως καλὸ θὰ εἶναι γιὰ αὐτοὺς νὰ θυμηθοῦνε καὶ κάποια ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν γενιά τους. Οἱ Άβαροι ηταν νομαδικὸς λαὸς της Ευρασίας, ποὺ ἐμφανίστηκε στὴν κεντρικὴ καὶ ἀνατολική Ευρωπη (βλ. καὶ σημερινὴ Οὐκρανία) κατὰ τόν 6ο αἰώνα. Κυριάρχησαν στὴν πεδιάδα της Παννονίας μεχρι τον 9ο αἰώνα. Σύμφωνα μὲ τοὺς συγγραφεῖς τῆς ἐποχῆς, μιλοῦσαν τὴν ἴδια γλώσσα μὲ τούς Ούννους αλλα εἶχαν μακριὰ μαλλιά, στολισμένα μὲ κορδέλες σὲ δύο πλεξοῦδες, μία συνήθεια ποὺ υἱοθέτησαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους.
Νὰ τοὺς θυμίσουμε βρὲ παιδιὰ τί ἔγινε τέτοιες μέρες τοῦ Ἰουνίου τοῦ 626; Ἡ πολιορκία τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 626 ὑπῆρξε κομβικὸ σημεῖο στὶς σχέσεις τοῦ Βυζαντίου μὲ τοὺς Ἀβάρους (29 Ἰουνίου - 30 Ἰουλίου 626).
Ὁ Ἡγεμόνας τῶν Ἀβάρων μὲ 110.000 μαχητὲς ἦλθε πρὸ τῶν τειχῶν τῆς Κωνσταντινούπολης. Ἡ πρώτη προσπάθεια τῶν Ἑλλήνων νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν ἀπέτυχε. Ὅμως στὴ θάλασσα, ὁ Βυζαντινὸς Στόλος κατόρθωσε νὰ βουλιάξει τὰ «ἀκάτια» (τὰ μικρὰ σλαυικὰ πλοῖα ποὺ ὑποστήριζαν τὴν πολιορκία). Και η θαλασσοταραχή δημιουργησε πανικὸ στοὺς πολιορκητές.
Ὁ Γεώργιος Πισίδης ἦταν αὐτόπτης μάρτυς καὶ ἀποδίδει τὴ σωτηρία τῆς Πόλης στὴν Παναγία ἡ ὁποία ὅπως λέει «τέντωνε τὰ τόξα, ἔφερνε ἀσπίδες καὶ κτυποῦσε καὶ πλήγωνε τοὺς ἐχθροὺς ... ἀναποδογύριζε τὰ σκάφη ...». ἀλλὰ καὶ στο Πασχάλιο Χρονικὸ ὁ Ἡγεμόνας τῶν Ἀβάρων ακουγεται νὰ φωνάζει φοβισμένος: «βλέπω μιὰ γυναίκα νὰ περιτρέχει τὸ τεῖχος καὶ νὰ δίνει ἐντολὲς στοὺς Ἕλληνες πολιορκούμενους».
Ὅσοι Ἄβαροι γλίτωσαν υποχωρησαν στις στέπες τῆς Σκυθίας. (Ρωσία βλ. Οὐκρανία). Από τότε διαλύθηκε τὸ κράτος τους καὶ δὲν ἀπείλησαν πιὰ τὸ Βυζάντιο. Όταν οἱ Ἄβαροι ὑποχώρησαν ἔφθασε καὶ ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Ἡράκλειος μπῆκε στὴν Πρωτεύουσα τῆς Περσίας καὶ «πῆρε τὸν Τίμιο Σταυρὸ ποὺ οἱ Πέρσες εἶχαν ἀφαιρέσει ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη».
Ὁ ἱστορικὸς Κ. Παπαρρηγόπουλος δὲν διστάζει νὰ πεῖ: «Ἂν σήμερον ὑπάρχει Ἑλληνισμὸς τοῦτο ὀφείλεται κατὰ πρώτον λόγον εἰς τὴν ματαίωσιν τῆς πρώτης ταύτης ὑπὸ τῶν βαρβάρων πολιορκίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως...».
Ἡ πολιορκία τῆς Κωνσταντινούπολης γιὰ τὸν σύγχρονο Ἑλληνισμὸ ἔχει καὶ ἄλλη ἀξία: Στὶς περιγραφὲς γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίζονται Νεοελληνικὲς λέξεις καὶ ἐκφράσεις. Τὸ «Πασχάλιο Χρονικὸ» ποὺ εἶναι ἡ βασικὴ πηγὴ πληροφοριῶν γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ 626-628, ὀνομάζει «παλληκάρια» τοὺς νέους ποὺ ἀκολουθοῦσαν ὡς ἐθελοντὲς καὶ βοηθοῦσαν τοὺς στρατιῶτες. Ἐκεῖνα τὰ «παλληκάρια» ἀγωνίστηκαν γενναῖα καὶ μὲ αὐτοθυσία ἐναντίον τῶν Ἀβάρων.
Πολλοὺς αἰῶνες ἀργότερα, στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση «παλληκάρι» εἶναι ὁ γενναίος καὶ ἀτρόμητος νέος μαχητὴς ποὺ ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ «καπετάνιου» ἀγωνίζεται με αὐτοθυσία γιὰ τὴν πατρίδα. (users.sch.gr/geioanni/index.htm)
Λοιπὸν ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ, ὅσοι αἰσθάνεστε ἔτσι σὲ πεῖσμα τῶν καιρῶν… Βλέπετε ὅτι οἱ σημερινοὶ Ἄβαροι σηκῶσαν κεφάλι καὶ τὰ ἔβαλαν μὲ τὸν ΧΡΙΣΤΟ καὶ τὴν ΠΑΝΑΓΙΑ. Ἡ κατάσταση δὲν ἔχει ξεφύγει ἁπλῶς, ἀλλὰ κάποιοι "ξύνονται" στὴν παιδαγωγικὴ ράβδο τοῦ ΘΕΟΥ γιατί θέλουν νὰ ζήσουν ἀκόμη μία φορὰ τὸ "ΘΕΪΚΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ" πάλι ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς ΠΟΛΗΣ.
Έξοχο άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή