«Ἡ σκέπη καὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐσύ,
τ’ ἀγγέλου ἐσὺ καὶ ἡ δόξα,
μὲ τὴ χαρά σου χαίρεται, χαριτωμένη ἡ κτίση!
Μητέρα τῶν ἀνέλπιδων κι ὅλου τοῦ κόσμου σκέπη,
κάτω ἀπὸ σε καὶ οἱ ἀνέλπιδοι κι ὅλος ὁ κόσμος ἴσοι!
Μπρὸς στὴν εἰκόνα σου γυρτὸς ὁ κόσμος μὲ τὸ στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο ἀπ’ τόνομά σου
κι ἀπὸ τὴ σκέψη σου, Κυρά, κι ἀπὸ τ’ἀνάβλεμμά σου,
μ’ ἕνα τροπάρι μυστικό, μὲ μία πνιχτὴ μουρμούρα
δυὸ ἀπέραντα μονολογά: Χαῖρε Χαριτωμένη!...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου