Ἡ γενοκτονία τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας καὶ ἡ Ἑλληνικὴ στάση

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ εἰσαγομένου ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἐμφυλίου στὴν Συρία, εἶχα συναντήσει μία ὁμάδα Σύριων ὀρθοδόξων προσκυνητῶν στὸ μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς. Μαζί τους βρίσκονταν καὶ τρεῖς ψηλόκορμοι ρασοφόροι μὲ μάτια ἀποφασιστικὰ ποὺ ἔδειχναν πὼς αὐτὸ ποὺ ἔκαναν τὸ πίστευαν ψυχὴ τὲ καὶ σώματι. Συνομιλώντας μαζί τους, ἄκουσα λιγάκι ἔκπληκτος πὼς οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτούς τους, «Ροὺμ Ὀρτοδόξ», δηλαδὴ Ρωμιοὶ Ὀρθόδοξοι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο ἀραβόφωνοι χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι. Στὴν συζήτησή μας μοῦ ἀνέφεραν ὅτι ἔχουν κάποιες δυσκολίες στὴν ἄσκηση τῶν καθηκόντων τους ἀλλὰ αἰσθάνονται σιγουριὰ μὲ τὸ καθεστὼς Ἄσαντ ἀκριβῶς γιατί καὶ αὐτὸς ἀνήκει σὲ μία θρησκευτικὴ μειονότητα ποὺ διάκειται φιλικὰ μὲ τοὺς χριστιανοὺς καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν δίνει ἔδαφος σὲ ἀνάπτυξη φονταμενταλιστικῶν ἰσλαμικῶν ὁμάδων ποὺ θὰ ἦταν μεγάλη ἀπειλὴ γιὰ τὸ χριστιανικὸ ποίμνιο.

Δυστυχῶς ὅμως ἡ ἀσφάλεια αὐτὴ τῶν ὁμόδοξων φίλων ἀπὸ τὴν Συρία, ποὺ μάλιστα ἤθελαν νὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε «Ροὺμ Ὀρθοδόξ» ὅπως καὶ οἱ ὁμόδοξοί τους στὸν Λίβανο, κατέρρευσε κάτω ἀπὸ τὶς ριπὲς τῶν πυροβόλων καὶ τὸν ὄλεθρο τῆς ἰσλαμικῆς θύελλας ποὺ εἰσήγαγαν οἱ καλοθελητὲς τῆς Δύσεως γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τὸ καθεστὼς Ἄσαντ καὶ νὰ ἐλέγξουν τὴν πορεία τῶν ἐνεργειακῶν ἀγωγῶν. Δὲν γνωρίζω ποὺ μπορεῖ νὰ βρίσκονται τώρα ὅλοι αὐτοὶ οἱ προσκυνητὲς τῆς Σουρωτῆς καὶ ὅσο τοὺς σκέπτομαι μία ἱερὴ ἀγανάκτηση μὲ τυλίγει.

Στὴν μαρτυρικὴ Συρία ὁ πρῶτος στόχος...

ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρωποφάγων ποὺ ἦρθαν ἀπὸ 30 ξένες χῶρες καὶ τὸ μόνο ποὺ ξέρουν εἶναι νὰ σκοτώνουν ἀνθρώπους, εἶναι ἡ χριστιανικὴ κοινότητα. Περίπου ἕνα ἑκατομμύριο Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ἄλλο ἕνα ἑκατομμύριο Συριανοὶ καὶ λιγότεροι Οὐνίτες καὶ Καθολικοί. Σὲ ὅλους αὐτοὺς συντελεῖται μία νέα γενοκτονία κάτω ἀπὸ τὰ ἀδιάφορα μάτια τῶν ὑποτιθέμενων προστατῶν τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ὁμόδοξους Ὀρθοδόξους, ἡ στάση τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς εἶναι τὸ λιγότερο προκλητικὴ καὶ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση γιὰ ἄλλη μία φορὰ μᾶς διδάσκει τὸ πὼς ὅταν μᾶς φτύνουν, νά… ὑποστηρίζουμε ὅτι βρέχει. Εἶναι τραγικὸ νὰ παρακολουθοῦμε τὴν συνεχιζόμενη γενοκτονία τῶν χριστιανῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἄλλων στὴν Συρία ἀπὸ τοὺς δολοφόνους ἐξτρεμιστὲς ἰσλαμιστὲς καὶ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση τὸ μόνο ποὺ ξέρει νὰ ψελλίζει εἶναι ὅτι θὰ στηρίξει ὅποια ἀπόφαση τῶν Ἀμερικανῶν γιὰ στρατιωτικὴ ἐπίθεση στὴν χώρα αὐτή. Πέρασαν μῆνες ἀπὸ τὴν σφαγὴ τῶν δύο μητροπολιτῶν ἀπὸ τοὺς ὁποίους μάλιστα ὁ ἕνας ἦταν γνωστὸς στὴν Θεσσαλονίκη ἀφοῦ σπούδασε στὴν θεολογικὴ σχολὴ καὶ ἔχει πολλοὺς φίλους στὴν πόλη καὶ πλήρης σιωπὴ καλύπτει τὴν σφαγή τους. Καὶ καλὰ ἡ κατοχικὴ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀσυγχώρητο εἶναι ἡ στάση τῆς ἐπίσημης ἑλληνικῆς ἐκκλησίας. Ποῦ εἶναι οἱ μητροπολίτες, κατὰ τὰ ἄλλα λαλίστατοι καὶ τώρα ἄφωνοι στὸ δράμα τῶν ὁμόδοξών της Συρίας; Μέχρι καὶ ὁ Πάπας τοὺς ξεπέρασε καλώντας σὲ ὁμαδικὴ προσευχὴ γιὰ τὴν εἰρήνη στὴν περιοχή. Ἀλλά, ὅπως φαίνεται ἡ Ἑλλάδα τῆς κατοχῆς δὲν εἶναι μόνο στὴν κυβέρνηση ἀλλὰ καὶ τὴν ἑλληνικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία ποὺ καίγεται μήπως καὶ χάσει τὴν εὔνοια τῆς κατοχικῆς κυβέρνησης ἐνῶ γύρω της συσσωρεύονται συντρίμμια καὶ θύματα τῆς ἰσλαμικῆς θηριωδίας. Ὅταν θὰ ἀκούσουμε καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα μας τῆς ἰαχὲς τῶν φανατισμένων ἰσλαμικῶν στιφῶν, τότε ἀγαπητοί μου θὰ εἶναι πολὺ ἀργὰ γιὰ «σωφροσύνη» καὶ «περισυλλογή».