Ποίημα στὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη

Τοῦ π.Ἰωὴλ Κωνστάνταρου

Τὸν Κύριον ἀγάπησες μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου,

δὲν ἔδιωξες τὴν χάρη Του ποτὲ ἀπὸ κοντά σου.

Κι΄ ἀπέδειξες στὰ πράγματα, πὼς ὅταν θὲλ΄ ὁ νέος,

μπορεῖ νὰ μείνει σταθερὸς καὶ πάντοτε ἑδραῖος.

Μὴ λησμονήσουμε ποτὲ πὼς εἴμαστ΄ ὁμοδόξων

τέκνα κι΄ ἀπόγονοι πιστοί, Πατέρων θεηγόρων.

Πού σήκωσαν τοῦ τύραννου τὴν ἔκδηλη μανίαν

καὶ χάρισαν στὸ Ἔθνος μας, Ἑλλήνων προστασίαν.

Ὅσιε Πατέρα μας, Νικόδημε θεόφρων,

τῆς Νάξου θεῖον καύχημα, κανόνα Ὀρθοδόξων,

προστάτευε τὰ τέκνα σου ποὺ σὲ παρακαλοῦνε,

ἀπὸ παγίδων τοῦ ἐχθροῦ ποὺ ζάλη προκαλοῦνε.

Οὐρανοδρόμε πρέσβευε, ὅπως ἐμεῖς ρυσθοῦμε,

μανίας οἰκουμενισμοῦ καὶ ὅλοι νὰ σωθοῦμε.

Προφύλαξον τὸ ποίμνιον δεινῆς «θεολογίας»,

                                                             καὶ πλάνης της ὀδυνηρᾶς της «νεορθοδοξίας».

Προστάτευε τὸν κλῆρον μας καὶ τὸν λαὸν Κυρίου,...

νὰ ζοῦμεν πάντα σταθεροὶ εἰς τοῦ Θεοῦ τὸν δρόμον

κι΄ ἀμώμητοι νὰ κρατηθοῦν ἀπ΄ τοῦ κακοῦ τὸν κόσμον.