Ὁ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ ἦταν gay;

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 
Σάλο ἔχει προκαλέσει στὴν Τουρκία μία φωτογραφία ποὺ ἀναρτήθηκε σὲ μία τουρκικὴ ἰστοσελίδα καὶ δείχνει τὸν Μουσταφὰ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, τὸν ἱδρυτὴ τῆς σύγχρονης τουρκικῆς δημοκρατίας σὲ μία χαρακτηριστικὴ σκηνὴ σὲ κάποια πλὰζ νὰ κοιτάζει σὲ στάση ποὺ δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν ἦταν καί… πολὺ ἄντρας. Ἡ ἀναφορὰ στὴν φωτογραφία αὐτὴ ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Κεμὰλ  μπορεῖ νὰ ἦταν ὁμοφυλόφιλος, ἤδη ἔχει περάσει καὶ σὲ μερίδα τοῦ τουρκικοῦ τύπου προκαλώντας κυριολεκτικὰ σεισμὸ καθὼς ὅπως εἶναι γνωστὸ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ταμποὺ τῆς σύγχρονης Τουρκίας εἶναι ὁ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ τὸν ὁποῖο οἱ Τοῦρκοι ἔχουν θεοποιήσει σὲ βαθμὸ ποὺ θὰ ζήλευαν στὸ παρελθὸν πολλοὶ ἄλλοι δικτάτορες ὅπως οἱ Χίτλερ, Μάο, Στάλιν, κλπ. 
Τὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι πὼς ἡ ἄποψη αὐτή, ὅτι δηλαδὴ ὁ ἱδρυτὴς τῆς σύγχρονης Τουρκίας μπορεῖ νὰ ἦταν gay καὶ ἡ ὁποία ἀναδημοσιεύτηκε καὶ στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα Haberturk, ἐνῶ καταγγέλθηκε στὶς δικαστικὲς ἀρχὲς σὲ πρώτη φάση ὁ εἰσαγγελέας ἀποφάνθηκε ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ ἀσκήσει δίωξη καὶ ὅτι  ἡ φωτογραφία καλύπτεται νομικὰ ἀπὸ τὸν νόμο περὶ τύπου. Φυσικὰ αὐτὴ ἡ πρώτη ἀντίδραση τῶν νομικῶν ἀρχῶν δὲν ἔμεινε ἔτσι καὶ μετὰ ἀπὸ ἔντονες ἐνστάσεις πολλῶν παραγόντων ποὺ πρόσκεινται στὸν κεμαλισμὸ διατάχτηκε ἀνάκριση γιὰ τὴν ἀνάρτηση τῆς φωτογραφίας καθὼς καὶ....

 γιὰ τὰ δημοσιεύματα ποὺ ἀνέφεραν ὅτι ὁ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ μπορεῖ νὰ ἦταν gay. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ αὐτοὶ ποὺ δημοσίευσαν τὴν φωτογραφία ἐπικαλοῦνται τὶς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καὶ τὶς διατάξεις γιὰ τὴν ἐλευθεροτυπία καὶ τὴν κατάργηση τῆς λογοκρισίας ποὺ ἰσχύουν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.

Γεγονὸς εἶναι πὼς ὁ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ δὲν παντρεύτηκε ποτὲ παρά του ὅτι ἔζησε κατὰ καιροὺς μὲ διάφορες «θαυμάστριές» του καὶ φυσικὰ δὲν ἔκανε παιδιὰ κάτι ποὺ τοῦ τὸ καταλόγισαν μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πολλοὶ ἐπικριτές του. Σύμφωνα μὲ πολλοὺς βιογράφους τοῦ ὁ Κεμὰλ ἀπέφευγε τὶς γυναῖκες καὶ παράλληλα  εἶχε τὸ φοβερὸ πάθος τοῦ ἀλκοολισμοῦ. Ἡ μεγάλη του μανία ἐναντίον καθετὶ θρησκευτικοῦ, ποὺ τὸ θεωροῦσε ὡς ἀντίθετο πρὸς τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ἦταν ἀπόρροια  τῆς ἀθεΐας του,  ἀλλὰ  γιὰ πολλούς, ποὺ τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντά, ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔδινε μεγάλη σημασία στὶς προλήψεις στὴν μαγεία  καὶ ἐπηρεάζονταν ἀπὸ τὶς «ἀόρατες δυνάμεις». Τὸ τέλος τοῦ ἦταν τραγικὸ καὶ σίγουρα δὲν ἀνταποκρινόταν στὴν ἱστορικὴ θέση ποὺ τοῦ ἀποδόθηκε μετέπειτα. Πέθανε πνιγμένος στὸ ἀλκοὸλ καὶ στὶς κρίσεις μοναξιᾶς ποὺ εἶχε.  Ὁ Κεμάλ, ἦταν ὁ «πατέρας» τῶν Τούρκων, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἔγινε ὁ «πατέρας» τῶν μὴ Τούρκων, ὁ «πατέρας» τῶν πολιτῶν μίας ἐκτουρκισμένης ἀλλὰ χωρὶς ταυτότητα νέας Τουρκίας. Ἴσως γι' αὐτὸ βοηθήθηκε τόσο πολὺ ἀπὸ ξένες δυνάμεις γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ καὶ νὰ χτυπήσει καθετὶ ποὺ συνδεόταν μὲ τὴν παραδοσιακὴ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία μὲ αἱματηρὸ τίμημα τὴν μεγάλη γενοκτονία τῶν ἑκατομμυρίων χριστιανῶν τῆς Ἀνατολῆς.  

Σήμερα, μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὸν θάνατό του καὶ ἐνῶ στὴν Τουρκία κυριαρχοῦν οἱ ἰσλαμιστὲς τὸ «πορτραῖτο» τοῦ Κεμὰλ ἔχει ἀρχίσει νὰ ξεθωριάζει μὲ ἀποκορύφωμα ἴσως αὐτὴ τὴν εἴδηση γιὰ τὴν ἀμφισβήτηση τοῦ ἀντρισμοῦ του, γεγονὸς ποὺ πρὶν ἀπὸ δύο δεκαετίες  οὔτε σὰν φαντασία δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ προβληθεῖ.