Ὁ κλειδάριθμος τῆς φυλακῆς τῶν ἐνόχων καὶ ἡ τελικὴ ρύθμιση τῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ποιός σου εἶπε ὅτι ἡ Ἑλλάδα μᾶς γέμισε μὲ ληξιπρόθεσμα χρέη; Λάθος  μεγάλο! Οἱ χωματερές μας θὰ γεμίσουν μὲ ληξιπρόθεσμους  ταγοὺς καὶ λαγοὺς ποὺ θὰ προσπαθήσουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν λαικὴ ὀργὴ ἀλλὰ στὸ τέλος θὰ καταλήξουν στὰ ἀζήτητά της Ἱστορίας.
"Μὰ τί εἶναι αὐτὰ πού λές;" ρώτησε τὴν κυρία Εὐφημία τὴν γειτόνισσα μας  ἕνα νέο παλληκάρι τὴν στιγμὴ ποὺ μονολογοῦσε ἡ καημένη ἀγανακτισμένη ἐπιστρέφοντας ἀπὸ κάποια ὑπηρεσία. "Ὅλα τὰ σφάζουν , ὅλα τὰ μαχαιρώνουν, ΟΛΑ ΤΑ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ" συνέχισε νὰ μονολογεῖ. "Μᾶς δίνουν μάλιστα καὶ τὸ κλειδὶ τοῦ παραδείσου ποὺ ἐπαγγέλονται! Νὰ αὐτὸ ποὺ τὸ λένε ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟ καὶ πρόκειται νὰ λύσει ὅλα τὰ προβλήματά μας!"
Ξέσπασε τὸ νέο παιδὶ σὲ γέλια μὲ τὸ χιοῦμορ τῆς κυρίας Εὐφημίας. Τοῦ ἔριξε μία σοβαρὴ ματιὰ καὶ κατάλαβε ὅτι αὐτὸ δὲν ἦταν χιοῦμορ ἀλλὰ βαθὺς πόνος γιὰ τὴν κατάντιά μας. "Πῶς νὰ σὲ παρηγορήσω καλή μου κυρία Εὐφημία , τί νὰ κάνω γιὰ σένα;" τῆς εἶπε μὲ  ἀπορία καὶ σεβασμὸ .

"Ἂν δὲν τὸ ξέρεις μαθὲ το... Δέκα χρονῶν κοριτσάκι  στὴν γερμανικὴ κατοχὴ τὸ πρωὶ βοηθοῦσα τὴν συγχωρεμένη μητέρα μου στὰ συσσίτια καὶ τὸ βράδυ μοίραζα τὶς προκηρύξεις ποὺ τύπωνε ὁ πατέρας μου γιὰ τὴν ἀντίσταση. Ξέφευγα ἀπὸ τὶς περιπολίες τῶν Γερμανῶν σὰν σκιὰ καὶ ὅταν γύριζα στὸ σπίτι ὅλη ἡ οἰκογένεια ἔκανε τὸ Ἀπόδειπνο μπροστὰ στὸ ἀναμμένο κανδήλι στὸ εἰκονοστάσι μας καὶ παρακαλούσαμε τὸν ΑΓΙΟ ΘΕΟ νὰ ἔρθει  ἡ Λευτεριὰ μᾶς μία ὥρα ἀρχύτερα. Ο ΘΕΟΣ μὲ ἀξιώνει νὰ τὸ ζήσω αὐτὸ ἀκόμη μία φορά, ἀλλὰ τώρα....

δὲν ἔχω ἐκείνη τὴν νεότητα νὰ τὰ ξαναβάλω μὲ τοὺς Οὕννους –τοκογλύφους. Καὶ ἐσὺ ρὲ παλληκάρι μου τί κάνεις; Ὅλες τὶς νύκτες ξημεροβραδιάζεσαι στὸ διαδίκτυο καὶ κυνηγᾶς τὶς ψηφιακὲς σκιὲς τῶν οἰκονομικῶν κατακτητῶν τῆς ἔρμης πατρίδας ποὺ τὴν ξεπουλᾶνε μισοτιμῆς στὰ παζάρια τους. Νομίζεις δὲν σὲ βλέπω τὰ βράδια ποὺ τὸ φῶς σου εἶναι ἀναμμένο μέχρι τὰ ξημερώματα. Οἱ σημερινοὶ κατακτητὲς ξέρουν καλὰ τὴν δουλειά τους. Παγίδεψαν τὸν ἀνθὸ τῆς σκεπτόμενης νεολαίας μας καὶ τοῦ ἔδωσαν σὰν ὄπλα τὸ τηλεχειριστήριο καὶ τὸ πληκτρολόγιο. Μπορεῖ νὰ γίνει πόλεμος μὲ αὐτά; Οὔτε κουνούπι σκοτώνεις! Πάρε τὴν κοπελιά σου, τοὺς κολλητούς σου, τοὺς συγγενεῖς σου καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι σου, ἐκεῖ ἔξω στὴ γειτονιά σου, γίνε κήρυκας καὶ ἀπόστολος τῆς ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ἀπὸ τὰ σκουπίδια ποὺ θέλουν νὰ πνίξουν τὴν ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς μας. Μὴν φοβᾶσαι τὰ ψοφίμια, μόλις σηκωθεῖς ἀμετάκλητα ἀπὸ τὴ καρέκλα σου, νὰ ξέρεις κάτι σίγουρο, θὰ τρίζουν οἱ καρέκλες τῶν τοκογλύφων-τυράννων-παγιδευτῶν μας."

-"Μὰ κυρία Εὐφημία καὶ εἰρηνικὰ κατεβήκαμε μὲ σημαῖες καὶ πλακὰτ καὶ ξύλο φάγαμε καὶ κοντέψαμε νὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὰ καπνογόνα"

-"Ἀφοῦ εἶσθε στουρνάρια ..καλὰ νὰ πάθετε! Καλὰ βρὲ  παλληκάρι μου δὲν ξέρεις τὴν ὑπηρεσία ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ καὶ φυσικὰ δὲν ἐννοῶ τὴν γνωστὴ ταχυδρομικὴ ὑπηρεσία.  Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο γίνεται τὸ κοινωνικὸ ἀντάμωμα τῆς γειτονιᾶς καὶ αὐτὸ φέρνει τὸ λαϊκὸ συναπάντημα στὶς πλατεῖες μὲ ἀνθρώπους ποὺ ξέρουν τί θέλουν καὶ διεκδικοῦν. Σήμερα πολλά μας ἑνώνουν καὶ ἀσήμαντά μας χωρίζουν γιατί οἱ περισσότεροι πήραμε διαζύγιο ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα πολιτικὰ κόμματα. Ἂν κατέβαινε ἡ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ καὶ ἡ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ μὲ καθαροὺς διεκδικητὲς σὰν ἀρχὴ σὲ ἐκλογὲς θὰ ἔβγαινε πρώτη δύναμη καὶ αὐτὸ θὰ γινόταν γιατί αὐτὰ τὰ δύο σημαντικὰ πράγματα οἱ μέσα καὶ οἱ ἔξω ἐχθροί , μας τὰ στέρησαν ἐπίτηδες.

Κοίταξε νὰ δεῖς αὐτὸ ποὺ δὲν ἔγινε μέχρι σήμερα ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς ξύπνιους! Τὸ ἔκανε ἤδη ἡ δυστυχία καὶ οἱ τραγωδίες ποὺ κτύπησαν τὶς ΠΟΡΤΕΣ τῶν Ἑλλήνων τὰ τελευταία τρία χρόνια καὶ ὡρίμασαν τὸ μυαλό τους γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὰ συνταγματικὰ κατοχυρωμένα δικαιώματά τους. Γιὰ σκέψου νὰ κοιμᾶσαι Ἐλεύθερος καὶ νὰ ξυπνᾶς σκλάβος σὲ τοκογλύφους! Εἶναι ἀποκρουστικὸ καὶ ἀνυπόφορο. Λοιπόν, τελεία καὶ παύλα, τὰ λαμόγια ἀπὸ μόνα τους τελείωσαν γιατί κατάντησαν τὶς ἡμέρες μᾶς ληξιπρόθεσμες! Μὲ κλειδάριθμο θὰ μποῦνε φυλακὴ γιὰ νὰ μπορέσουμε μετὰ νὰ ρυθμίσουμε τὶς ζωὲς μᾶς παστρικὰ καὶ τίμια".

Τὰ λόγια της λεβέντισσας κυρίας Εὐφημίας ἦταν ἀπανωτὰ χαστούκια πρῶτα σὲ ἐμένα, ποὺ ἔγινα μάρτυρας αὐτοῦ του διαλόγου σὲ μία αὐλὴ γειτονιᾶς ,ἀλλὰ πιστεύω ὅτι ἀλλοίωσαν καὶ τὸν συνομιλητή της ποὺ μετά μου ἐκμυστηρεύθηκε,  ὅτι ἀπὸ τὰ λόγια της σεβάσμιας γερόντισσας ἑνώθηκε  γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τὴν ζωντανὴ ἱστορία αὐτοῦ του κατατρεγμένου τόπου. Ἐπὶ πολλὴ ὥρα μετὰ στὸ κεφάλι μου κουδούνιζε  ἕνας παράξενος λογισμὸς πού μου ἔλεγε "αὐτοὶ ποὺ σπείρανε τραγωδίες σὲ αὐτὸν τὸν Ἁγιοτόκο χῶρο θὰ θερίσουν ἀνεμοστρόβιλους" καὶ αὐτοὶ ποὺ σήκωσαν τὴν νοητὴ μάχαιρα τῆς  κοινωνικῆς ἐξαθλίωσης ἐναντίον τοῦ ἀθώου λαοῦ θὰ πάρουν ἴδια γεύση  κατὰ τὸ εὐαγγελικὸ "μάχαιρα ἔλαβες, μάχαιρα θὰ λάβεις".