Για την Ιστορία (Θεσσαλονίκη): Την Τουρκική σημαία κατέβασε και ο Γιάννης Κοζάκος, φοιτητής της ΠΕΟΦ, μερικά χρόνια πιο πριν, γύρω στο 1988 ή 1989, από το Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, μετά από πορεία της ΠΕΟΦ. Μάλιστα ο Τούρκος Πρόξενος τότε, είχε βγει έξω και είχε πυροβολήσει (νομίζω 3 φορές) στον αέρα.
(τότε, ο ιστός της σημαίας ήταν κολλητά στο εξωτερικό κιγκλίδωμα και τα κιγκλιδώματα τότε ήταν πολύ πιο χαμηλά -μετά το περιστατικό, τα υπερύψωσαν και μετέφεραν τον ιστό πιο μέσα).
1-2 χρόνια μετά, έγινε το δικαστήριο (νομίζω είχε προηγηθεί 1 ακόμη δικαστήριο), δικηγόρος ήταν ο Γιώργος Κούβελας, αληθινά μαχητής και παλικάρι και πανέξυπνος ως δικηγόρος, που με έξυπνη επιχειρηματολογία κατόρθωσε να αθωώσει τους 8-9 κατηγορούμενους (όλοι τους μέλη της ΠΕΟΦ, οι περισσότεροι κατηγορήθηκαν για αντίσταση κατά της αρχής).
Τον Γιάννη Κοζάκο τον γνώρισα, είχε την ικανότητα να σκαρφαλώνει παντού!! Γενικά ήταν μια τόσο δεμένη συντροφιά οι αγωνιστές της ΠΕΟΦ. Η φοιτητική λέσχη ήταν γεμάτη με χαρτοπανό τους. Θυμάμαι ότι μετείχαν 5-6 από αυτούς και στις εκδηλώσεις αυτονομίας Β.Ηπείρου (στο ακριτικό Δελβινάκι, υπό τον Σεβαστιανό, κάπου γύρω στο 1988-89)
Για την Ιστορία (Κομοτηνή) την Τουρκική σημαία την κατέβασε και από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, το 1996, λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού, νεαρός Ποντιακής καταγωγής. Έτυχε να βρίσκομαι στην Κομοτηνή, υπηρετώντας εκεί την στρατιωτική μου θητεία. Συγκεκριμένα, μετά από συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε νωρίς το απόγευμα, σε κλειστό χώρο η μητρόπολη Μαρωνείας στην Κομοτηνή (την οποία άκουγα από το ραδιοφωνάκι, περιμένοντας να δοθεί το χαρτάκι για την άδεια εξόδου μου από το στρατόπεδο).
Ήταν τόση η οργή του κόσμου και τόσο το πλήθος που αψήφισαν τις εκκλήσεις του μητροπολίτη για τερματισμό της εκδήλωσης στον κλειστό χώρο, ξεκίνησαν πορεία, έσπασαν τις διαδοχικές αλυσίδες των αστυνομικών που έκοβαν την πρόσβαση προς το Τουρκικό Προξενείο από πολλές εκατοντάδες μέτρα μακρυά, και έφθασαν τελικά το Προξενείο τρέχοντας και αφήνοντας τους αστυνομικούς πίσω τους.
Τότε ένας νεαρός Πόντιος (από αυτούς που ίσως κάποιοι αποκαλέσουν σήμερα "ΡωσοΠόντιο", ενώ δεν ήταν ούτε Γεωργιανός, ούτε Ρώσσος, ήταν καθαρός, πεντακάθαρος, περήφανος Έλληνας, Πόντιος), κατόρθωσε να ανέβει στο κιγκλίδωμα και να επιστρέψει με την σημαία, η οποία παραδόθηκε στις φλόγες (με τη βοήθεια οινοπνεύματος αφού ήταν κατασκευασμένη από βραδυφλεγές υλικό).
Για να μην βρεθεί κανείς που θα αμφισβητήσει το περιστατικό, αναφέρω ότι υπήρχε επιπλέον κ ένα μεταλλικό σήμα της τουρκικής σημαίας (στρόγγυλο) που επίσης προσπάθησε -ανεπιτυχώς-το παλικάρι του Πόντου, να σπάσει (ήταν πολύ καλά στερεωμένο στο τσιμέντο της οροφής). Γνωρίζω ότι το παλικάρι αυτό ήταν από τον Πόντο, όπως και οι 2-3 φίλοι του που ήταν μαζί του, γιατί συστηθήκαμε λίγο αργότερα. Ειλικρινά ανεπανάληπτες, μοναδικές και επικές στιγμές!
Σήμερα από το Τουρκικό Προξενείο, παρελαύνουν συχνά οι "Έλληνες" πολιτικοί, ειδικά προεκλογικά, για να εκφράσουν την αγάπη τους στην Τουρκία και την ανοχή τους στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στη Θράκη, μπας και πάρουν κάναν ψήφο .. Τραγικό ειλικρινά αφού πριν 20 περίπου χρόνια παλικάρια ρίσκαραν τα πάντα ενάντια στο σύμβολο ακι στα εγκλήματα του κεμαλοφασισμού. Η προδοσία .. σε όλο της το μεγαλείο.
Είδα το βίντεο με το σημερινό κατέβασμα της σημαίας και δεν πίστευα ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να επαναληφθεί!
ΥΓ. Διαβάζω -εκ των υστέρων- το περιστατικό της ΠΕΟΦ εδώ: http://www.agrino.org/peof/paliadrasi.htm
Mπράβο στο παλληκάρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορώ που δεν σκότωσαν κι αυτόν...
Για την Ιστορία (Θεσσαλονίκη):
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Τουρκική σημαία κατέβασε και ο Γιάννης Κοζάκος, φοιτητής της ΠΕΟΦ, μερικά χρόνια πιο πριν, γύρω στο 1988 ή 1989, από το Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, μετά από πορεία της ΠΕΟΦ. Μάλιστα ο Τούρκος Πρόξενος τότε, είχε βγει έξω και είχε πυροβολήσει (νομίζω 3 φορές) στον αέρα.
(τότε, ο ιστός της σημαίας ήταν κολλητά στο εξωτερικό κιγκλίδωμα και τα κιγκλιδώματα τότε ήταν πολύ πιο χαμηλά -μετά το περιστατικό, τα υπερύψωσαν και μετέφεραν τον ιστό πιο μέσα).
1-2 χρόνια μετά, έγινε το δικαστήριο (νομίζω είχε προηγηθεί 1 ακόμη δικαστήριο), δικηγόρος ήταν ο Γιώργος Κούβελας, αληθινά μαχητής και παλικάρι και πανέξυπνος ως δικηγόρος, που με έξυπνη επιχειρηματολογία κατόρθωσε να αθωώσει τους 8-9 κατηγορούμενους (όλοι τους μέλη της ΠΕΟΦ, οι περισσότεροι κατηγορήθηκαν για αντίσταση κατά της αρχής).
Τον Γιάννη Κοζάκο τον γνώρισα, είχε την ικανότητα να σκαρφαλώνει παντού!!
Γενικά ήταν μια τόσο δεμένη συντροφιά οι αγωνιστές της ΠΕΟΦ. Η φοιτητική λέσχη ήταν γεμάτη με χαρτοπανό τους. Θυμάμαι ότι μετείχαν 5-6 από αυτούς και στις εκδηλώσεις αυτονομίας Β.Ηπείρου (στο ακριτικό Δελβινάκι, υπό τον Σεβαστιανό, κάπου γύρω στο 1988-89)
Για την Ιστορία (Κομοτηνή)
την Τουρκική σημαία την κατέβασε και από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, το 1996, λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού, νεαρός Ποντιακής καταγωγής.
Έτυχε να βρίσκομαι στην Κομοτηνή, υπηρετώντας εκεί την στρατιωτική μου θητεία.
Συγκεκριμένα, μετά από συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε νωρίς το απόγευμα, σε κλειστό χώρο η μητρόπολη Μαρωνείας στην Κομοτηνή (την οποία άκουγα από το ραδιοφωνάκι, περιμένοντας να δοθεί το χαρτάκι για την άδεια εξόδου μου από το στρατόπεδο).
Ήταν τόση η οργή του κόσμου και τόσο το πλήθος που αψήφισαν τις εκκλήσεις του μητροπολίτη για τερματισμό της εκδήλωσης στον κλειστό χώρο, ξεκίνησαν πορεία, έσπασαν τις διαδοχικές αλυσίδες των αστυνομικών που έκοβαν την πρόσβαση προς το Τουρκικό Προξενείο από πολλές εκατοντάδες μέτρα μακρυά, και έφθασαν τελικά το Προξενείο τρέχοντας και αφήνοντας τους αστυνομικούς πίσω τους.
Τότε ένας νεαρός Πόντιος (από αυτούς που ίσως κάποιοι αποκαλέσουν σήμερα "ΡωσοΠόντιο", ενώ δεν ήταν ούτε Γεωργιανός, ούτε Ρώσσος, ήταν καθαρός, πεντακάθαρος, περήφανος Έλληνας, Πόντιος), κατόρθωσε να ανέβει στο κιγκλίδωμα και να επιστρέψει με την σημαία, η οποία παραδόθηκε στις φλόγες (με τη βοήθεια οινοπνεύματος αφού ήταν κατασκευασμένη από βραδυφλεγές υλικό).
Για να μην βρεθεί κανείς που θα αμφισβητήσει το περιστατικό, αναφέρω ότι υπήρχε επιπλέον κ ένα μεταλλικό σήμα της τουρκικής σημαίας (στρόγγυλο) που επίσης προσπάθησε -ανεπιτυχώς-το παλικάρι του Πόντου, να σπάσει (ήταν πολύ καλά στερεωμένο στο τσιμέντο της οροφής). Γνωρίζω ότι το παλικάρι αυτό ήταν από τον Πόντο, όπως και οι 2-3 φίλοι του που ήταν μαζί του, γιατί συστηθήκαμε λίγο αργότερα.
Ειλικρινά ανεπανάληπτες, μοναδικές και επικές στιγμές!
Σήμερα από το Τουρκικό Προξενείο, παρελαύνουν συχνά οι "Έλληνες" πολιτικοί, ειδικά προεκλογικά, για να εκφράσουν την αγάπη τους στην Τουρκία και την ανοχή τους στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στη Θράκη, μπας και πάρουν κάναν ψήφο ..
Τραγικό ειλικρινά αφού πριν 20 περίπου χρόνια παλικάρια ρίσκαραν τα πάντα ενάντια στο σύμβολο ακι στα εγκλήματα του κεμαλοφασισμού.
Η προδοσία .. σε όλο της το μεγαλείο.
Είδα το βίντεο με το σημερινό κατέβασμα της σημαίας και δεν πίστευα ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να επαναληφθεί!
ΥΓ. Διαβάζω -εκ των υστέρων- το περιστατικό της ΠΕΟΦ εδώ:
http://www.agrino.org/peof/paliadrasi.htm
ΜΠΡΑΒΟ ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ.ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΛΙΟΤΟΜΑΡΑ.!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου ρε παληκάρι να σε έχει καλά ο Θεός!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή