Ὁ Γέροντας Νίκων γιὰ τὴν "μετενσάρκωση"

Ζοῦμε μὲ τὸ σῶμα μας, μόνο μία φορά, δὲν θὰ ξανὰ ζήσουμε, δὲν ἔχουμε ἄλλη εὐκαιρία, ἡ  ζωὴ μᾶς εἶναι ἀνεπανάληπτη. Δὲν ὑπάρχει μετενσάρκωση. Προβάλλεται πολὺ καὶ αὐτὸ στὸν πόλεμο ποῦ γίνεται ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Στὴν Ἀμερική, τὸ 25% πιστεύουν στὴν μετενσάρκωση. Τὸ ἀστεῖο εἶναι ὅτι στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, τὸ 32% πιστεύουν στὴν μετενσάρκωση, πού σημαίνει ὅτι στοὺς 100 Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ 32, δὲν εἶναι Χριστιανοὶ κάν. Ἔτσι μᾶς κοροϊδεύει ὁ διάβολος. Κοιτάξτε, ὁ καθένας μπορεῖ νὰ πιστεύει ὅτι θέλει,   ἀλλὰ μὴν κοροϊδεύει τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι Χριστιανός. Στοὺς 100, οἱ 32 πιστεύουν ὅτι εἶναι Χριστιανοί! 
 Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη τρικλοποδιὰ πού τοὺς ἔχει βάλει ὁ διάβολος. Δὲν θὰ κάνουμε ἕνα Χριστιανισμὸ λαστέξ,  "αὐτὸ τὸ δέχομαι", "αὐτὸ εἶναι ὑπερβολικό", "αὐτὸ δὲν τὸ καταλαβαίνω", λὲς καὶ ὑπάρχουν πράγματα ποῦ μπορεῖς  νὰ τὰ καταλάβεις μὲ τὸ μυαλὸ στὸν Χριστιανισμό, τὰ ζοῦμε καὶ ξέρουμε ὅτι εἶναι ἀλήθεια. Νὰ μαθαίνουμε τὴν Πίστη μας: "ἀποκεῖται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν" λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, μιὰ φορὰ θὰ πεθάνεις, "μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις” (Ἑβρ. θ' 27).
Καὶ ἡ Ἐκκλησία ψέλνει στὸν....

 κανόνα τὸν Ἀναστάσιμο "οἱ τῶν σωμάτων τὴν ἔγερσιν ἀθετίσαντες, πρὸς τοῦ Χριστοῦ πορευθέντες μνῆμα διδάχθητε, ὅτι νενέκρωτε καὶ ἐγήγερτε πάλιν ἡ σὰρξ τοῦ Ζωοδότου, εἷς πίστωσιν τῆς ἐσχάτης Ἀναστάσεως". Τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου πέθανε καὶ Ἀναστήθηκε. Καὶ ἐπειδὴ πίστευσαν αὐτὴ τὴν διδασκαλία ὅτι μία φορὰ θὰ πεθάνουμε καὶ μετὰ θὰ ἐπακολουθήσει κρίση, οἱ Ἅγιοι, γίνανε Ἅγιοι.

Ἐὰν δὲν ἴσχυε ὅτι μετὰ τὸν θάνατό μας, συνεχίζουμε νὰ ὑπάρχουμε, δὲν θὰ εἴχαμε τοὺς Ἁγίους, θὰ εἴχανε μετενσαρκωθεῖ σὲ κάτι ἄλλο. Εἶναι σαφέστατη ἡ διδασκαλία μας πάνω σὲ αὐτὸ τὸ θέμα.

Πρὶν λίγα χρόνια στὴν Ὀλλανδία, κάποιος Ἕλληνας νεαρὸς ποὺ σπούδαζε ἐκεῖ, ποιὸς ξέρει τί ἠλιθιότητες εἶχε κάνει, τὸν ἐπίασαν καὶ τὸν ἔβαλαν φυλακή. Τὴν ἄλλη μέρα θὰ δικαζόταν καὶ ἔτρεμε καὶ χτυποῦσε τὸ φυλλοκάρδι του, γιὰ τὸ τί θὰ γίνει. Σὲ μιὰ στιγμὴ ἀνοίγει ἡ πόρτα τοῦ κελιοῦ, μπαίνει μέσα ἕνας καὶ τοῦ λέει "αὔριο θὰ φροντίσω νὰ γλυτώσεις, νὰ ἀθωωθεῖς. Νὰ μὴν ξανὰ κάνεις ὅτι ἔκανες. Δὲν θὰ γλύτωνες, ἔχε χάρη ποὺ μὲ παρακάλεσαν καὶ μὲ παρακαλᾶνε ἀκόμη ἡ μητέρα σου καὶ ἡ ἀδελφή σου ἀπὸ τὴν Κόρινθο, διαφορετικὰ δὲν θὰ γλύτωνες αὔριο" καὶ γυρνάει νὰ φύγει,

"Εὐχαριστῶ κύριε" λέει ἐκεῖνος "πῶς σᾶς λένε", "Ραφαὴλ" λέει ἐκεῖνος, βγαίνει καὶ κλείνει τὴν πόρτα. Τὴν ἄλλη μέρα γίνεται ἡ δίκη, ἀθωώνεται, μὲ τὸ ποῦ βγαίνει ἔξω, τρέχοντας παίρνει τηλέφωνο τὴν μάνα του. "Μαμά, μαμά, νὰ 'σαστε καλά, ἀθωώθηκα, ἦρθε καὶ μὲ γλύτωσε αὐτὸς ὁ Ραφαήλ", "ποιὸς Ραφαήλ;" λέει ἡ μάνα του. Μοῦ εἶπε ὅτι τὸν παρακαλᾶτε συνέχεια νὰ μὲ γλυτώσει", ἀκούγεται μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, λιποθύμησε ἡ μάνα. Νὰ πώς ξέρουμε πώς αὐτὰ ποῦ εἶπε ὁ Χριστὸς εἶναι ἀλήθεια, ἂν ὁ Χριστὸς ἦταν ἀπατεώνας καὶ αὐτὰ πού εἶπε δὲν ἦταν ἀλήθειες, αὐτοὶ ποὺ δώσανε τὴν ζωή τους γιὰ Ἐκεῖνον θὰ εἶχαν ἐξαφανιστεῖ, δὲν θὰ ὑπῆρχαν τώρα. Βλέπουμε ὅμως, ὅτι ἕνας ποῦ τὸν ἔσφαξαν οἱ Τοῦρκοι  πρὶν 600 χρόνια εἶναι ἀκόμα ζωντανὸς καὶ ἀκούει τί τοῦ λὲς καὶ ἐμφανίζεται καὶ σοὺ μιλάει, ἄρα ὅτι εἶπε ὃ Χριστὸς εἶναι ἀλήθεια, ἄρα ὅτι διδάσκει ἡ Ἐκκλησία  μᾶς εἶναι ἀλήθεια. Γι' αὐτὸ ὁμολογοῦμε "προσδοκῶ Ἀνάσταση νεκρῶν". Ἐὰν κατὰ τὴν μετενσάρκωση ἡ ψυχὴ μπαίνει κάθε φορᾶ καὶ σὲ ἄλλο σῶμα, τότε στὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ποιὸ σῶμα θὰ προτιμήσει ἀπὸ ὅλα;

Γιὰ νὰ δεῖτε σὲ τί γελοιότητες καταλήγει κανεὶς ἂν δεχθεῖ τὴν μετενσάρκωση, δὲν θὰ δεχθεῖς τὴν Ἀνάσταση. Τὸ ἕνα κακὸ φέρνει τὸ ἄλλο, κάνει καραμπόλα ὁ διάβολος.