Ἡ μεγαλύτερη αἰτία τῆς κρίσης εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεὸ

τοῦ Στρατῆ Ἀνδριώτη

Πολλοὶ συνάνθρωποί μας, ἀγωνιοῦν καὶ προβληματίζονται "ἐπίμονα" γιὰ τὰ αἴτια ποὺ προκάλεσαν τὴν κρίση στὴ χώρα μας καὶ ἀναλίσκονται σὲ χρόνιες καὶ ἀνούσιες συζητήσεις, ξοδεύοντας μελάνια γιὰ μακροσκελῆ δῆθεν ἄρθρα, ἀναζητώντας διεξόδους στὰ προβλήματα ποὺ προκάλεσε ἡ προβληματικότητα πολλῶν πολιτικῶν, ποὺ ἐκτελώντας διατεταγμένες ἐντολές, πειραματίζονται "λύσεις" σὲ βάρος τοῦ λαοῦ μας, καθὼς καὶ ἀρκετῶν δημοσιογράφων ποὺ ἐφευρίσκουν εἰδήσεις ποὺ ἀποπροσανατολίζουν, μὲ τελικὸ θύμα τῆς ὅλης ὑπόθεσης τὸν κόσμο νὰ ψάχνεται γενικῶς, πάσχοντας μέσα στὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὴν φτώχεια του...

Εἶναι ἀληθές, ὅτι  ἡ μεγαλύτερη αἰτία ποὺ προκάλεσε τὴν κρίση, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ξεφύγαμε ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ζοῦμε μακράν τοῦ θελήματός Του καὶ ὄχι μονάχα αὐτό, ἀλλὰ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι εἴμαστε ἡ μόνη -ἴσως- χώρα ποὺ πολλοὶ ἄθλιοι ἐξυβρίζουν τόσο πολὺ τὰ θεία, λὲς καὶ φταίει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καθημερινὸ...

χάλι καὶ τὴν ἀποκοτιά τους. Εἶναι τόση πολὺ ἡ ἁμαρτωλότητα ποὺ περιβάλλει τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν κοινωνία μας, ποὺ κυριολεκτικὰ ἀναδύεται ἀπὸ τὴ γῆ πρὸς τὰ οὐράνια μία μπόχα. Ἄνθρωποι παραδωμένοι  στὰ ἁμαρτωλὰ πάθη τους, φονεύουν, πορνεύουν,  κλέβουν, ἐξαπατοῦν, ψεύδονται ἀσύστολα, ἀλληλοκατηγοροῦνται, μισούνται  ἐξυβρίζονται, χτυπιοῦνται, ἐκμεταλλεύονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλος, καὶ καταχράζονται τοὺς συνανθρώπους τους καὶ τὸ κράτος. 

Ποιούς, ἄραγε, νὰ λυπηθεῖ ὁ Θεός; Τοὺς μοιχοὺς καὶ τὶς μοιχαλίδες; Τοὺς δολοφόνους ἀγέννητων παιδιῶν, ποῦ οἱ ἴδιοι ὡς "γονεῖς" σκοτώνουν τὶς ζωοῦλες τους; Ὅλους αὐτοὺς ποὺ ζοῦν σὲ βάρος τῶν συνανθρώπων τους, χωρὶς νὰ δίνουν καμία σημασία γιὰ τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς νέους, τοὺς ἡλικιωμένους καὶ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο;

Θὰ πρέπει νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μία διαρκῆς καλοπέραση. Μερικὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος ἐπιτρέπεται νὰ δοκιμασθεῖ, διότι ὅταν ζεῖ ἀμέριμνα ξεχνάει τὸν Θεὸ καὶ ἁμαρτάνει, θεοποιεῖ τὸ ἐγώ του καὶ γίνεται ἀπάνθρωπος. Ὅλοι σήμερα παραδέχονται ὅτι μᾶς χρειαζόταν ἡ κρίση ὡς μία μορφὴ δοκιμασίας, γιατί εἴχαμε ξεφύγει καὶ παραστρατήσει πολύ. Μᾶς εἶχαν κυριεύσει ὁ ἐγωϊσμός, ἡ οἴηση, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ κενοδοξία, ἡ φιλαργυρία καὶ ὅλα τὰ πάθη, κάνοντας τὴν κοινωνία μᾶς μία διαρκῆ κόλαση. Καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι κανεὶς δὲν καταλάβαινε ὅτι ἁμάρτανε καὶ ὅτι πορευόταν στὴν ἀπώλεια. Ἐν τέλει, ὅλοι ἀποροῦσαν, γιὰ τὸ πὼς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμα ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς ποὺ ὅμως δὲν εἶναι τιμωρός, ἀλλὰ περιμένει τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐπιστροφή μας.

Δὲν ἀποτελεῖ ὑπερβολὴ αὐτὸ ποὺ λέγεται: Ὅτι ἡ χώρα μᾶς ὑπάρχει, χάριν τῶν προσευχῶν κάποιων ἁγίων ἀνθρώπων καὶ εἰδικότερα στὴν προστασία τῆς Παναγίας, ποὺ τὸ σπίτι τῆς βρίσκεται σ' αὐτὴ τὴ χώρα, στὸ Ἅγιον Ὅρος, καθὼς καὶ στὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων ποὺ διαρκῶς μεσιτεύουν στὸν Θεὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο καὶ ἡ οὐσία τῆς ζωῆς μας. Ἡ χώρα μᾶς ὑπάρχει, διότι στὶς Ἁγίες Τράπεζες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν της, τελεῖται τὸ ἀληθέστερο καὶ τὸ σημαντικότερο γεγονὸς ἐπὶ τῆς γής. Τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς Ἀληθινῆς ζωῆς, γι' αὐτὸ καὶ ἡ Ἑλλάδα μᾶς προστατεύεται καὶ ὑπάρχει ἀκόμα. Γιατί ἡ χώρα αὐτὴ εἶναι καθαγιασμένη μὲ τὸ Αἷμα τῶν Ἁγίων της χριστιανικῆς πίστεως. Γὶ΄αὐτὸ καὶ μόνο τὸ λόγο οἱ καταχθόνιες δυνάμεις ἔχουν βαλθεῖ νὰ σβήσουν ἀπὸ προσώπου γὴς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Διότι, φυλάττουν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μας.

Ἑλληνισμὸς-Ὀρθοδοξία