Λόγος Γέροντος: «Ἂν δὲν ὑπάρξει μετάνοια καὶ νὰ βγεῖ ὅλος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς στοὺς δρόμους, θὰ καταφέρει τίποτε;»

Μόνο ἡ μετάνοια παιδί μου θὰ σώσει τὸ ἔθνος μας. Καὶ μετάνοια σημαίνει σταματᾶμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἐμπιστευόμαστε τὴν πορεία μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

Νομίζεις τώρα, ἔτσι ὅπως εἶναι τὰ πράγματα ἂν βγεῖ ὅλος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς στοὺς δρόμους ὅτι θὰ καταφέρει τίποτε ; Καὶ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση νὰ φύγει θὰ ἔρθει ἄλλη χειρότερη. Εἶναι θολωμένη ἡ διάνοιά μας καὶ δὲν ξέρουμε τί πρέπει ἢ ποιὸν πρέπει νὰ διαλέξουμε. Καὶ ἐκλογὲς νὰ γίνουν στὰ ἴδια χάλια θὰ πέσουμε γιατί«Κατὰ τὴν καρδία τοῦ λαοῦ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ».»

Ἡ ἐκκλησία μᾶς ἔχει ἕναν ἅγιο ποὺ ὀνομάζεται Νικόλαος ὁ στρατιωτικός.  Αὐτὸς ἔζησε κοντὰ στὸ 800 μ.Χ. καὶ ἦταν στρατιωτικὸς τὴν ἐποχὴ ποὺ βασίλευε ὁ Νικηφόρος Πατρίκιος.  Εἶχαν μαζευτεῖ τὰ στρατεύματα τοῦ Νικηφόρου καὶ κατευθύνονταν γιὰ νὰ πολεμήσουν ἐνάντια στοὺς Βούλγαρους. Σὲ κάποιο σημεῖο τῆς διαδρομῆς ὁ ἅγιος Νικόλας κατέλυσε σὲ ἕνα πανδοχεῖο (πρέπει νὰ εἶχε ἀξιωματικὴ θέση). Ὅταν ὁ ἅγιος πῆγε στὸ δωμάτιό του νὰ κοιμηθεῖ, ἐμφανίστηκε ἡ κόρη τοῦ πανδοχέα μὲ σκοπὸ νὰ ἁμαρτήσει μαζί του. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει συνείδηση, τοῦ τί πρέπει νὰ πράξει στὴ ζωή του, ξέρει καὶ νὰ χειριστεῖ τὶς περιστάσεις ἀνάλογα. Ὅπως θὰ κατάλαβες τὴν ἀπέτρεψε ἀπὸ τὸν κακὸ σκοπὸ ποὺ εἶχε στὸ νοῦ της. Καὶ μάλιστα αὐτὸ ἔγινε 3 φορὲς ἐκείνη τὴν...

βραδιά. 

Ἀργότερα εἶδε στὸ ὄνειρό του ὅτι βρισκόταν ψηλὰ σὲ λόφο, ἀπὸ κάτω γινόταν μεγάλη μάχη μὲ τοὺς Βούλγαρους. Ἐκεῖ δίπλα του σὲ ἕνα θρόνο καθόταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ εἶχε τὸ δεξί του πόδι ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἀριστερό. Τοῦ λέει. 

«Κοίτα τὸ πεδίο καὶ πές μου τί βλέπεις» 

«Βλέπω τοὺς Ρωμαίους νὰ νικᾶνε» 

ἀλλάζει θέση τὰ πόδια του καὶ βάζει τὸ ἀριστερὸ πάνω ἀπὸ τὸ δεξὶ καὶ τοῦ λέει 

«Κοίτα τώρα τί βλέπεις» 

«Βλέπω τοὺς Βούλγαρους νὰ νικᾶνε» 

καὶ νικήσανε καὶ ὅλη ἡ πεδιάδα ἦταν σπαρμένη μὲ πτώματα ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα πολὺ μικρὸ κομμάτι ὅσο χωράει γιὰ νὰ ξαπλώσει ἕνα ἄτομο. 

Καὶ τοῦ λέει ὁ Ἰησούς 

«Αὐτὸ τὸ κομμάτι ἦταν τὸ δικό σου, ἐπρόκειτο νὰ σκοτωθεῖς στὴν μάχη αὐτή, ἀλλὰ ἐπειδὴ στάθηκες ἁγνὸς θὰ ἀξιωθεῖς νὰ ζήσεις» 

Ὅπως καὶ ἔγινε. 

Ἀργότερα ὁ Νικόλας ἔγινε μοναχὸς καὶ εὐαρέστησε πολὺ τὸν Θεό. 

  

Καὶ τώρα σὲ ρωτάω ὑπάρχουν σήμερα ἄνθρωποι ποῦ ἂν τοὺς τύχει κάτι τέτοιο θὰ ἀντιδράσουν παρόμοια ; Ναὶ παιδί μου ὑπάρχουν, ἀλλὰ εἶναι πολὺ λίγοι. Μετρημένοι στὰ δάχτυλα. 

Οἱ περισσότεροι δὲν σκέφτονται καὶ κάνουν πράξεις ἄλογες, ἱκανοποιοῦν τὴν σάρκα τους καὶ μετὰ ὅταν ἔρχεται ἡ συμφορὰ τοῦ Θεοῦ τότε τὰ βάζουν καὶ μαζί του. Γιατί σὲ μένα λένε, τί ἔκανα ; 

Σκέψου καταστάσεις στὴ ζωή μας καὶ θὰ δεῖς ὅτι γιὰ ὅλα τὰ ἄσχημα καὶ κακὰ ποὺ μᾶς ἔρχονται φταῖμε ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἐμεῖς. Πηγαίνουμε σὲ διάφορα ἑστιατόρια, πίνουμε καὶ μετὰ πιάνουμε τὸ τιμόνι στὰ χέρια μας γιὰ νὰ ὁδηγήσουμε καὶ εἴμαστε κινούμενη μηχανὴ θανάτου. 

Ἐρχόμαστε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἄλλο φύλλο ἐνῶ εἴμαστε σὲ μέθη ἢ ὑπὸ τὴν ἐπήρεια ναρκωτικῶν καὶ τὸ παιδὶ μᾶς ἔρχεται στὸν κόσμο προβληματικό. Ταλαιπωρούμαστε μία ζωὴ ἐμεῖς καὶ ταλαιπωροῦμε καὶ τὸ παιδί μας γιὰ τὴ δική μας τὴν ἁμαρτία. 

Ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι μετέχουν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, κολᾶνε ἀσθένειες φοβερὲς καὶ μετά …; πάλι φταίει ὁ Θεὸς ποὺ ἔδωσε αὐτὴ τὴν ἀρρώστια στοὺς ἀνθρώπους. 

Σκοτώνουμε, κλέβουμε, λέμε ψέματα μὲ τὸ παραμικρὸ καὶ ἡ ψυχὴ μᾶς γίνεται ἕνας βοῦρκος. 

Γιὰ ὅτι μᾶς τυχαίνει στὴ ζωὴ μᾶς κατηγοροῦμε τὸν Θεό. Ἀλλὰ δὲν ξέρουμε νὰ ἐπιρρίψουμε καὶ στὸν Θεὸ ὅτι καλό μας τυχαίνει ἢ γιὰ ὅτι μᾶς ἔχει προστατέψει. 

Προχθὲς μία κυρία μὲ πῆρε τηλέφωνο καὶ ἔκλαιγε γιατί συγκρούστηκε τὸ αὐτοκίνητό της μὲ ἕνα φορτηγὸ καί …; Τοῦ ἔλεγε τοῦ Θεοῦ …; «τί ἔχω κάνει καὶ τὰ παθαίνω αὐτὰ ;» Δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ τὸ θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος ἐπάνω της, ὅτι δηλαδὴ βγῆκε ἀκέραια ἀπὸ τὸ ἁμάξι. Καὶ συνέχιζε καὶ εἶχε τὴν ἀπαίτηση ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅτι ἔπρεπε νὰ τὴν προφυλάξει νὰ μὴν τρακάρει καθόλου. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ξέρει τί κάνει καὶ οἱ βουλὲς τοῦ εἶναι ἄγνωστες σὲ ἐμᾶς. Τὸ πῶς κατεργάζεται τὴν σωτηρία μᾶς εἶναι κρυφὸ καὶ μέγα μυστήριο. Εἴμαστε ἀχάριστοι καὶ βιαστικοὶ στὴ ζωή μας. Τὰ θέλουμε ΟΛΑ καὶ ΤΩΡΑ. 

Ἕνα ἐλαφρυντικὸ ποὺ ἔχουμε εἶναι ὅτι δὲν ἔχουμε ἐκκλησιαστικὴ παιδεία. Δὲν ξέρουν πλέον οἱ γονεῖς νὰ διδάξουν στὰ παιδιὰ τοὺς τί εἶναι σωστὸ καὶ τί ὄχι. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὰ ἀπαλλάσσει τελείως ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε μέσα μᾶς αὐτὸ τὸ κρυφὸ ρολογάκι ποὺ χτυπάει καὶ μᾶς λέει «αὐτὸ πρέπει, τὸ ἄλλο ὄχι». 

Κοίτα στὸν βίο τοῦ ἁγίου Νικολάου πού σου εἶπα. Εἶχε παιδεία χριστιανική, ἤξερε πῶς νὰ φερθεῖ, δὲν ἁμάρτησε, τὴν ἑπόμενη μέρα ἡ ζωή του θὰ παιζόταν κορῶνα γράμματα. Θὰ ἄφηνε τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀνοχύρωτο γιὰ τὴν ἀπόλαυση μίας στιγμῆς ; 

Κοίτα τώρα καὶ τί ἔπαθε ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἐπὶ Βενιζέλου. Προχωρήσαμε βαθειὰ μέσα στὴν Τουρκία ἀλλὰ ἀπὸ πολλοὺς Ἕλληνες ἡ συμπεριφορά τους δὲν ἦταν ἡ πρέπουσα. Γίνανε καταστροφὲς καὶ λεηλασίες. Τὴν κατάληξη τὴν γνωρίζουμε, ἀλλὰ νὰ ξέρεις, ὅσοι δὲν φερθήκανε σωστὰ κανεὶς δὲν γύρισε σπίτι του. Καὶ συνεχίζουμε καὶ βλέπουμε τὸν Ἑλληνισμὸ στὴ Σμύρνη (λίγο πρὶν τὴν μεγάλη καταστροφὴ) νὰ ζεῖ μέσα στὴν πολυτέλεια ἔχοντας ξεχάσει τὸν Θεὸ καὶ ἦρθε ἡ συμφορὰ κατακέφαλα. 

Τὰ ἴδια γίνανε καὶ στὴν Κύπρο. Ἔτσι ζοῦσε ὁ κόσμος ἁμαρτωλὰ καὶ τοὺς πῆρε ὁ Θεὸς τὸ μισὸ νησί. 

Βλέπεις τί τοὺς πῆρε ; Μόνο τὸ μισὸ νησί. Ἄνετα μποροῦσαν οἱ Τοῦρκοι νὰ τὴν πάρουν ὁλόκληρη τὴν Κύπρο. Ἀλλὰ δὲν τοὺς ἔδωσε ὁ Θεὸς τέτοιο πνεῦμα. Ἀντίθετα ἔδωσε στοὺς Κυπρίους μία τελευταία εὐκαιρία. Νὰ βλέπουν τὴ μισὴ πατρίδα τοὺς σκλαβωμένη. Καὶ τώρα πρέπει νὰ ἀποφασίσουν ἂν θὰ τὴν ξαναπάρουν πίσω μὲ τὴν μετάνοια ἢ ἂν ὄχι ἡ Δαμόκλειος σπάθη θὰ πέσει ὁλοκληρωτικὰ πάνω τους. 

Ὅταν οἱ ἁμαρτίες οἱ προσωπικὲς γίνουν μαζικὲς σὲ ἕνα ἔθνος τότε ἡ τιμωρία ἔρχεται σὲ ὅλο τὸ ἔθνος. Καὶ τὸ ἀντίθετο φυσικά, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ζοῦν μὲ σύνεση τότε τοὺς προστατεύει ὁ Θεὸς καὶ δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν κανέναν. Ὅσο μικρὸ καὶ ἂν εἶναι τὸ κράτος καὶ ὅσο καὶ δυνατὸς καὶ ἂν εἶναι ὁ ἐχθρός. Κοίτα στὴν παλαιὰ διαθήκη τὸν Δαυίδ, ἔκανε καταμέτρηση στὰ στρατεύματά του καὶ ὀργίστηκε ὁ Θεὸς μὲ αὐτὴ τοῦ τὴν πράξη. Δὲν ἦταν φυσικὸ νὰ κάνει καταμέτρηση ; Γιὰ τὸν Θεὸ δὲν ἦταν. Γιατί ἔδινε βάση στὸν ἀριθμὸ τῆς δύναμής του καὶ ὄχι στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀπαίτησή Του νὰ δίνουμε βάση στὴ δύναμή Του καὶ ὄχι στὶς δικές μας δυνάμεις. 

Μόνο ἡ μετάνοια παιδί μου θὰ σώσει τὸ ἔθνος μας. Καὶ μετάνοια σημαίνει σταματᾶμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἐμπιστευόμαστε τὴν πορεία μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. 

Νομίζεις τώρα, ἔτσι ὅπως εἶναι τὰ πράγματα ἂν βγεῖ ὅλος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς στοὺς δρόμους ὅτι θὰ καταφέρει τίποτε ; Καὶ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση νὰ φύγει θὰ ἔρθει ἄλλη χειρότερη. Εἶναι θολωμένη ἡ διάνοιά μας καὶ δὲν ξέρουμε τί πρέπει ἢ ποιὸν πρέπει νὰ διαλέξουμε. Καὶ ἐκλογὲς νὰ γίνουν στὰ ἴδια χάλια θὰ πέσουμε γιατὶ «Κατὰ τὴν καρδία τοῦ λαοῦ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ». Δεν ἔχουμε ἡγέτη νὰ μᾶς ὁδηγήσει. Τὸ καταλαβαίνεις πόσο φοβερὸ εἶναι αὐτὸ πού σου λέω. Δέκα ἑκατομμύρια Ἕλληνες καὶ δὲν ὑπάρχει ἕνας σωστὸς ἄντρας νὰ μπορέσει νὰ ὁδηγήσει τὴν Ἑλλάδα. Δεν ἀξίζουμε νὰ ἔχουμε σωστὸ ἠγέτη καὶ ἔτσι δὲν μᾶς ἐμφανίζει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ χρειαζόμαστε. Ὅταν καταλάβουμε τὰ λάθη μας καὶ ἀρχίσουμε νὰ μετανοοῦμε τότε θὰ ξεχειλίσει ἡ ὀργὴ ἀπὸ μέσα μας. Τότε θὰ δεῖ ὁ Θεὸς τὴν θέλησή μας γιὰ τὸ καλὸ καὶ θὰ γίνει τὸ «ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ ΦΩΝΗ ΘΕΟΥ» 

Καὶ τώρα εἴμαστε ὀργισμένοι. Ξέρεις γιατί ; Γιατί μᾶς χαλάσανε τὴ ζωούλα μας, τὴ βόλεψή μας, δὲν εἶναι ἡ μορφὴ τῆς ὀργῆς ποὺ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε. 

Βλέπουμε ὅτι πᾶνε νὰ μᾶς κάνουν μία μπουκιὰ οἱ μεγάλες δυνάμεις τῶν Σιωνιστῶν καὶ σίγουρα θὰ τὸ καταφέρουν ἂν δὲν μετανοήσουμε. 

Ὁρίστε πλησιάζουν Χριστούγεννα, πόσοι ἔχουν ξεκινήσει τὴ νηστεία ; πόσοι θὰ πᾶνε νὰ ἐξομολογηθοῦν ; 

Λένε …; ἐγὼ νομίζω ὅτι ἡ νηστεία …;  νὰ δὲν εἶπε πουθενὰ ὁ Θεὸς νὰ νηστεύουμε …; τὰ βγάλανε οἱ παπάδες αὐτά …;  καὶ ἄλλες γελοιότητες. Ἢ λένε …; ἐξομολογοῦμαι …; ναί …; τὰ λέω μπροστὰ στὴν εἰκόνα καὶ ξέρει ὁ Θεός. 

Τὰ Χριστούγεννα γιὰ τὸν κόσμο γίνανε γαλοπούλα, στολισμένο δένδρο, δῶρα, ἕνας χοντρὸς ἅι Βασίλης ποὺ κάνει χοὺ χοὺ χοὺ καὶ κάπου ἐκεῖ στὴν ἄκρη βλέπουν καὶ τὸν Χριστούλη (ἔτσι τὸν ὀνομάζουν) …; ε …; μπράβο, Χριστούλης …; ὡραία, καὶ φτάνει τόσο μὲ τὸν Χριστούλη λένε. 

Δὲν ἔχει ἰδέα ὁ κόσμος τί σημαίνει ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τὸ πόσο μεγάλο μυστήριο εἶναι. Ἂν τὸ καταλαβαίναμε θὰ μέναμε μὲ τὸ στόμα ἀνοικτό. Παιδεία ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἱστορία χρειαζόμαστε. Ἀλλὰ ποιὸς θὰ τὴν μάθει στὸν κόσμο ; Σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι σὰν ἕνα χωράφι ποὺ περιμένει νὰ τὸ σπείρεις ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν σπορεῖς. Γὶ αὐτὸ θὰ ξεχειλίσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας καὶ ἡ ἐκκαθάριση θὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο. Ὁ κόσμος ὁμοιάζει μὲ μία μπάλα χιονιοῦ ποὺ ὅσο κατρακυλάει στὸν γκρεμὸ τόσο περισσότερο χιόνι μαζεύει καὶ τόσο πιὸ ἀσταμάτητη εἶναι ἡ πορεία της. 

Ἕναν Ἄγγελο χρειαζόμαστε νὰ φωνάξει τὸ «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ»

ΗΓΓΙΚΕΝ

Ἄδοντες