Ἡ διαθήκη τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη

Εἰς δόξα τοῦ δίκιου καὶ μεγάλου Θεοῦ ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ. Ἐσύ, Κύριε, θὰ σώσεις αὐτὸ τὸ ἔθνος. Εἴμαστε ...ἁμαρτωλοί, εἶσαι Θεός! Ἐλέησέ μας, φώτισέ μας, ἕνωσέ μας καὶ κίνησέ μας ἐναντίον τοῦ δόλου καὶ τῆς ἀπάτης, τῆς συστηματικῆς τυραγνίας τῆς πατρίδος καὶ θρησκείας. Εἰς δόξαν σου, Κύριε, σηκώνεται ἀπόψε ἡ σημαία τῆς λευτεριᾶς ἐναντίον τῆς τυραγνίας! Πατριῶτες! Πεθαίνω διὰ τὴν πατρίδα, Στέκω εἰς τὸν ὅρκον μου τὸν πρῶτον. Δὲν μπορῶ, πατρίδα, νὰ σὲ βλέπω τοιούτως καὶ τῶν σκοτωμένων τὰ παιδιὰ καὶ οἱ γριγὲς νὰ διακονεύουν καὶ νὰ τὶς βιάζουν διὰ κομμάτι ψωμὶ εἰς τὴν τιμὴ τοὺς οἱ ἀπατεῶνες τῆς πατρίδος. Γιομάτες οἱ φυλακὲς ἀπὸ ἀγωνιστὲς καὶ στὰ σοκάκια σου διακονεύουν αὐτοῖνοι οἱ ἀγωνισταί, ὁπού χύσανε τὸ αἷμα τοὺς διὰ νὰ ξαναειπωθῆ «πατρίδα Ἑλλάς». Εἴτε ἐλευτερία κατὰ τοὺς ἀγῶνες μας καὶ θυσίες μας, εἴτε θάνατος σ' ἐμᾶς. Πεθαίνω ἐγὼ πρῶτος ἀπόψε. Ἔχετε γειά, πατριῶτες, καὶ εἰς τὴν ἄλλη ζωὴ σμίγομε, ἐκεῖ ὀποῦναι καὶ οἱ ἄλλοι οἱ συναγωνισταί μας, εἰς τὸν κόρφον τοῦ ἀληθινοῦ βασιλέως, τοῦ μεγάλου Θεοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ. Πατρίδα, σ' ἀφήνω ἀνήλικα παιδιὰ καὶ γυναίκα ἂν τ' ἀφήσουνε ζωντανά, τ' ἀφήνω εἰς τὴν προστασίαν σου. Κοίταξε ὅτ' εἶναι παιδιὰ τοῦ τίμιου ἀγωνιστῆ Μακρυγιάννη. Ποτὲ αὐτὸς δὲν σὲ ψύχρανε εἰς τὰ δεινά σου καὶ τώρα πρόθυμος νὰ πεθάνη διὰ σένα γιὰ νὰ σὲ ἰδοῦνε τὰ παιδιά σου ἐλεύτερη Ἑλλάδα καὶ ὄχι παλιοψάθα τῆς...
τυραγνίας καὶ τῶν κολάκωνέ της. Δία τὰ παιδιά μου ἀφήνω κηδεμόνες τὸν κύριο Μιχαὴλ Σκινά, Μελά, Δόσιον, Καλλεφουρνά, γυναικάδελφόν μου Σκουζὲ καὶ τὴν γυναίκα μου. Καὶ ν' ἀκολουθήσετε κατὰ τὴν παλιά μου διαθήκη ὅ,τι διαλαβάνει κι ἂν ἀμελήσετε εἰς τὴν ἄλλη ζωὴ θὰ μοῦ δώσετε λόγον. Βιαστικὸς γράφω καὶ μὲ τὴν σημαία μου εἰς τὸ χέρι, Ἔχετε γειὰ ὅλοι καὶ τυραννίαν νὰ μὴν ἀφήσετε νὰ φωλιάση εἰς τὴν πατρίδα, νὰ μὴν ντροπιάσετε τόσα αἵματα ποὺ χύθηκαν. 

 1843 Σεπτεμβρίου 2 μεσάνυχτα ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ".

Ἑλληνισμὸς-Ὀρθοδοξία