Τοῦ Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ἂν οἱ Ἕλληνες δώσουν τὴ συναίνεσή τους στοὺς τοκογλύφους, οἱ τοκογλύφοι δὲν θὰ εἶναι τοκογλύφοι ἀλλὰ σωτῆρες καὶ οἱ Ἕλληνες θὰ τοὺς χρωστοῦν εὐγνωμοσύνη ποὺ τοὺς σώζουν! Οἱ τοκογλύφοι καὶ τὰ ὄργανά τους ζητοῦν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες νὰ συναινέσουν πὼς ὅ,τι παθαίνουν εἶναι ἄξια τῶν ὅσων ἔπραξαν. Τὸ σκεπτικὸ τῶν τοκογλύφων καὶ τῶν ὀργάνων τοὺς εἶναι αὐτό: Ἂν οἱ Ἕλληνες δώσουν τὴ συναίνεσή τους αὐτὸ σημαίνει τὰ ἑξῆς: Πρῶτον ,ὅτι ὁ σκοπὸς μᾶς εἶναι ἱερός. Δεύτερον ὅτι ἡ Κατοχὴ τῆς Ἑλλάδος εἶναι οἱ θυσίες ποὺ πρέπει νὰ ὑποστοῦν οἱ Ἕλληνες γιὰ νὰ ἐξιλεωθοῦν καὶ νὰ σωθοῦν καὶ τρίτον ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε σωτῆρες τοὺς ,ἐπιφορτισμένοι νὰ ἐπιβάλουμε τὶς θυσίες ποὺ πρέπει νὰ ὑποστοῦν γιὰ νὰ σωθοῦν. Περιμένουμε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες νὰ μᾶς ἐκφράσουν τὴν εὐγνωμοσύνη τους γιὰ ὅσα παθαίνουν. Οἱ Ἕλληνες ὅμως δὲν συναινοῦν καὶ καλῶς πράττουν γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:....
Πρῶτον, ὁ σκοπὸς τῶν τοκογλύφων καὶ τῶν ὀργάνων τους δὲν εἶναι ἱερός.
Δεύτερον, οἱ τοκογλύφοι δὲν εἶναι σωτῆρες τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ ληστὲς οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν ὡς κατακτητὲς τῆς Ἑλλάδος χωρὶς πόλεμο.
Τρίτον, ἡ Κατοχὴ δὲν εἶναι θυσίες γιὰ ἐξιλέωση τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἔχουν ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἁρπαγὴ τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος.
Καὶ τέταρτον καὶ τὸ σπουδαιότερο, οἱ Ἕλληνες δὲν βιώνουν τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἕλληνες στὸ Θεὸ ἔχουν τὶς ἐλπίδες τους.
"Διότι δὲν θὰ λησμονηθεῖ μέχρι τέλους ὁ πτωχὸς καὶ ἀδύνατος ποὺ πιστεύει καὶ ἐλπίζει στὸ Θεό. Ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἡ ὑπομονή, τὴν ὁποίαν δείχνουν κατὰ τὸ διάστημα τῶν θλίψεων δὲν θὰ χαθεῖ, δὲν θὰ μείνει μέχρι τέλους χωρὶς ἱκανοποίηση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Σήκω ἐπάνω, Κύριε, δίκαιος καὶ ἰσχυρός, καὶ ἂς μὴ ὑψώνεται καὶ μεγαλοφρονεῖ ὁ ἄδικος καὶ ἐξευτελισμένος ἄνθρωπος. Ἂς κριθοῦν καὶ ἂς δικασθοῦν ἐνώπιόν σου ὅλα τὰ ἀσεβῆ ἔθνη. ....δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἄρρωστοι καὶ ἀνόητοι ἄνθρωποι." (Ψαλμὸς ΙΙος, ἀπόδοση Ι.Θ.Κολιτσάρα).
Τρίτον, ἡ Κατοχὴ δὲν εἶναι θυσίες γιὰ ἐξιλέωση τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἔχουν ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἁρπαγὴ τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος.
Καὶ τέταρτον καὶ τὸ σπουδαιότερο, οἱ Ἕλληνες δὲν βιώνουν τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἕλληνες στὸ Θεὸ ἔχουν τὶς ἐλπίδες τους.
"Διότι δὲν θὰ λησμονηθεῖ μέχρι τέλους ὁ πτωχὸς καὶ ἀδύνατος ποὺ πιστεύει καὶ ἐλπίζει στὸ Θεό. Ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἡ ὑπομονή, τὴν ὁποίαν δείχνουν κατὰ τὸ διάστημα τῶν θλίψεων δὲν θὰ χαθεῖ, δὲν θὰ μείνει μέχρι τέλους χωρὶς ἱκανοποίηση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Σήκω ἐπάνω, Κύριε, δίκαιος καὶ ἰσχυρός, καὶ ἂς μὴ ὑψώνεται καὶ μεγαλοφρονεῖ ὁ ἄδικος καὶ ἐξευτελισμένος ἄνθρωπος. Ἂς κριθοῦν καὶ ἂς δικασθοῦν ἐνώπιόν σου ὅλα τὰ ἀσεβῆ ἔθνη. ....δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἄρρωστοι καὶ ἀνόητοι ἄνθρωποι." (Ψαλμὸς ΙΙος, ἀπόδοση Ι.Θ.Κολιτσάρα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου