Τοῦ Παπαδημητρίου Ἀπόστολου, Δημοσιογράφου
Καθὼς ὁ καιρὸς περνᾶ καὶ τὰ γιατροσόφια τῶν δοκτόρων τοῦ θανάτου πρὸς ἴαση τῆς οἰκονομίας τῆς χώρας μας δὲν φαίνονται νὰ ἀποδίδουν, πληθαίνουν οἱ ἀπειλὲς γιὰ ἐκδίωξη (ἔξοδο βέβαια τὴν ἀποκαλοῦν) τῆς χώρας μας ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη. Χωρὶς ἴχνος σεβασμοῦ πρὸς ἕναν λαὸ ποὺ δοκιμάζεται, θύμα ὁμοτραπέζων τους ἐπιόρκων Ἑλλήνων πολιτικῶν, ἀξιωματοῦχοι διαφόρων χωρῶν τῆς ΕΕ προβαίνουν σὲ δηλώσεις ἄκρως ἐπιτιμητικὲς γιὰ τὴ χώρα μας καὶ τὸν λαό της, προβάλλοντας τὴν Ἑλλάδα ὡς τὸ μαῦρο (κακὸ) πρόβατο σὲ ποίμνη λευκῶν (καλῶν) προβάτων! Καθὼς ἡ ὕφεση ἐντείνεται καὶ ἐπίκειται ἡ λήψη μέτρων, ποὺ θὰ συντελέσουν στὴν περαιτέρω μείωση τῶν εἰσοδημάτων ἐργαζομένων καὶ συνταξιούχων, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ τρέχουσες ὑποχρεώσεις τῆς χώρας πρὸς τοὺς δανειστές της, ἡ παρουσίαση τῶν δηλώσεων τῶν μεστῶν κακίας, ὄχι μὲ βεβαιότητα ἀνθελλήνων, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε ἀπανθρώπων ἐκπροσώπων τοῦ συστήματος, συμβάλλει στὴν τρομοκράτηση μερίδας τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία στηρίζεται ἀκόμη στὶς ὅποιες ἀποταμιεύσεις τοῦ παρελθόντος, προκειμένου νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς δαπάνες τῆς μείζονος οἰκογένειάς της. Καὶ εἶναι αὐτὸ ἀπόρροια τῆς σύγχυσης ποὺ προκλήθηκε κατὰ τὴν προεκλογικὴ περίοδο μεταξὺ τῶν διεκδικητῶν τῆς ψήφου.
Τόσο οἱ ὑπέρμαχοι τῶν μνημονίων, ὅσο καὶ οἱ πλεῖστοι ἀπὸ τοὺς ἀντιθέτους πρὸς αὐτὰ δήλωναν ὅτι τάσσονται ὑπὲρ τῆς παραμονῆς τῆς χώρας μας στὸ κοινὸ εὐρωπαϊκὸ νόμισμα. Μάλιστα οἱ πρῶτοι δὲν παρέλειπαν νὰ....
τονίσουν ὅτι ἐκδίωξή μας θὰ ἀποτελοῦσε συμφορὰ γιὰ τὴ χώρα μας. Βέβαια ἐμφανίζονταν παράλληλα καθησυχαστικοὶ τονίζοντας ὅτι δὲν ὑπάρχει διάταξη ποὺ νὰ προβλέπει τὴν ἀποπομπὴ χώρας ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη, συγκαλύπτοντας συνάμα τὸ ἀντεπιχείρημα ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἐκδιώξουν, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἐξαναγκάσουν νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε. Καὶ εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ μάστορες αὐτοὶ τοῦ κάθε εἴδους ἐκβιασμοῦ ἔχουν τὴ δύναμη νὰ τὸ πράξουν, ἂν τὸ κρίνουν συμφέρον γι’ αὐτούς. Μπροστὰ στὴν προοπτικὴ αὐτὴ τῆς διαρκῶς ἐντεινόμενης ἀναξιοπρέπειάς μας καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ μᾶς κάποιοι ὑποστήριζαν ὅτι πρέπει νὰ λάβουμε τὴν ἀπόφαση νὰ πτωχεύσουμε καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν διασυρμό. Οἱ ὑποταγμένοι ψυχὴ τὲ καὶ σώματι στὴ Δύση προέβαλαν τὴν πτώχευση ὡς νέα συμφορά, καθὼς θὰ πεινάσουμε, θὰ παγώσουμε καὶ θὰ πεθάνουμε ἀπὸ ἔλλειψη φαρμάκων. Ἀντιμέτωπος μὲ τὶς ἀντικρουόμενες ἀπόψεις ποὺ παραθέσαμε ὁ μέσος πολίτης, ἀπληροφόρητος καὶ σὲ μεγάλο βαθμὸ μὴ ἔχοντας διάθεση πρὸς ἐνημέρωση ἢ καυχόμενος ὅτι τὰ ξέρει ὅλα (ἐλάττωμα ἀπὸ τὰ θλιβερότερα τῆς φυλῆς μᾶς) εἶναι ἑπόμενο νὰ κυριεύεται ἀπὸ τρόμο. Ἂς κάνουμε κάποιες ἁπλὲς σκέψεις.
τονίσουν ὅτι ἐκδίωξή μας θὰ ἀποτελοῦσε συμφορὰ γιὰ τὴ χώρα μας. Βέβαια ἐμφανίζονταν παράλληλα καθησυχαστικοὶ τονίζοντας ὅτι δὲν ὑπάρχει διάταξη ποὺ νὰ προβλέπει τὴν ἀποπομπὴ χώρας ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη, συγκαλύπτοντας συνάμα τὸ ἀντεπιχείρημα ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἐκδιώξουν, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἐξαναγκάσουν νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε. Καὶ εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ μάστορες αὐτοὶ τοῦ κάθε εἴδους ἐκβιασμοῦ ἔχουν τὴ δύναμη νὰ τὸ πράξουν, ἂν τὸ κρίνουν συμφέρον γι’ αὐτούς. Μπροστὰ στὴν προοπτικὴ αὐτὴ τῆς διαρκῶς ἐντεινόμενης ἀναξιοπρέπειάς μας καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ μᾶς κάποιοι ὑποστήριζαν ὅτι πρέπει νὰ λάβουμε τὴν ἀπόφαση νὰ πτωχεύσουμε καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν διασυρμό. Οἱ ὑποταγμένοι ψυχὴ τὲ καὶ σώματι στὴ Δύση προέβαλαν τὴν πτώχευση ὡς νέα συμφορά, καθὼς θὰ πεινάσουμε, θὰ παγώσουμε καὶ θὰ πεθάνουμε ἀπὸ ἔλλειψη φαρμάκων. Ἀντιμέτωπος μὲ τὶς ἀντικρουόμενες ἀπόψεις ποὺ παραθέσαμε ὁ μέσος πολίτης, ἀπληροφόρητος καὶ σὲ μεγάλο βαθμὸ μὴ ἔχοντας διάθεση πρὸς ἐνημέρωση ἢ καυχόμενος ὅτι τὰ ξέρει ὅλα (ἐλάττωμα ἀπὸ τὰ θλιβερότερα τῆς φυλῆς μᾶς) εἶναι ἑπόμενο νὰ κυριεύεται ἀπὸ τρόμο. Ἂς κάνουμε κάποιες ἁπλὲς σκέψεις.
Συμπληρώθηκαν δύο ἔτη ἀπὸ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ἐπιτήρησης τῆς χώρας. Σημαντικὸ τὸ χρονικὸ διάστημα, γιὰ νὰ λησμονηθεῖ ὅτι μᾶς διαβεβαίωναν πὼς μετὰ διετία θὰ ἄρχιζε πάλι ἡ ἀνάκαμψη. Σήμερα βέβαια μόνο ἀφελεῖς καὶ ἐγκάθετοι μποροῦν νὰ δηλώνουν ὅτι ἐλπίζουν σὲ ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας τῆς χώρας. Στὸ διάστημα αὐτὸ ἡ Ἑλλάδα ἀπετέλεσε πειραματόζωο ἐπὶ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου. Δοκιμάστηκε ἡ ἀνοχὴ τοῦ λαοῦ της στὴ λήψη μέτρων σὲ βάρος του. Τί ἔδειξαν τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς δοκιμῆς; Ὁ λαὸς τὰ ἀποδέχθηκε μᾶλλον συγκαταβατικά, μὲ ἔκδηλη σὲ ἀρκετὰ μεγάλο βαθμὸ τὴ συναίσθηση τῆς συνενοχῆς του καὶ μὲ ἀντιδράσεις ποὺ δὲν ἔφεραν σὲ πολὺ δύσκολη θέση τὴν ἐξουσία, ἡ ὁποία παραμένει ὁλοπρόθυμη νὰ ἐξυπηρετήσει πρωτίστως τὶς ἀπαιτήσεις τῶν ἰσχυρῶν δανειστῶν, παραβλέποντας ὅτι ὁ λαὸς βυθίζεται σὲ κατάσταση ἀνέχειας, ἀπογοήτευσης καί, τέλος, ἀπελπισίας. Ποιὸ εἶναι τὸ συμπέρασμα: Τὰ ἀντιλαϊκὰ μέτρα θὰ ἐνταθοῦν, καθὼς οἱ «γύπες» τῆς οἰκονομίας γνωρίζουν πολὺ καλὰ πόσο αἷμα μποροῦν ἀκόμη νὰ ἀφαιμάξουν ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ λαό. Βέβαια ὑπάρχει καὶ ἡ μερίδα τοῦ λαοῦ ποὺ τὰ ἔδωσε πλέον ὅλα. Ἐκεῖ θὰ ὁδηγήσουν μὲ τὰ μέτρα ποὺ πρόκειται νὰ ληφθοῦν καὶ τὴ μερίδα τῶν μικρομεσαίων, ὥστε νὰ αὐξήσουν σημαντικὰ τὸ στρῶμα τῶν νεοπτώχων. Καὶ τότε τί θὰ συμβεῖ; Θὰ ἀρχίσει ἡ ἀνάπτυξη, καθὼς τὸ κόστος ἐργασίας στὴ χώρα μας ἀλλὰ καὶ τὸ κόστος ζωῆς θὰ ἔχουν κατέλθει σημαντικά; Ἡ ὕφεση ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς βαλκανικὲς χῶρες τῆς ΕΕ βεβαιώνει ὅτι αὐτὸ εἶναι μύθος. Ὅσο γιὰ τὴν ἐλάφρυνση τοῦ κόστους ζωῆς, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ, ἀφοῦ τὸ κράτος εἶναι ἀνίσχυρο νὰ προβεῖ σὲ στοιχειώδη ἔλεγχο τῶν αἰσχροκερδούντων, μὲ τὴ συγκατάθεση καὶ τῶν καταναλωτῶν (τίτλος ὑποβιβασμοῦ τοῦ πολίτη), τράστ τῶν πολυεθνικῶν ἐπιχειρήσεων ποῦ λυμαίνονται τὴ χώρα; Συνεπῶς ἐντός της εὐρωζώνης ἂς μὴ περιμένουμε προκοπή.
Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι μᾶς ἐκβιάζουν νὰ ἀποχωρήσουμε. Φυσικὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντισταθοῦν οἱ ἀσκοῦντες σήμερα τὴν ἐξουσία στὸν ἐκβιασμό. Τὸ ἐρώτημα εἶναι τί θὰ κερδίσουν ἀπὸ τὴν ἐκδίωξη οἱ παραμένοντες στὴν εὐρωζώνη; Τὴν ἀπάντηση ἀφήνουμε στοὺς εἰδικούς, περιοριζόμενοι νὰ τονίσουμε ὅτι τὸ χρέος μᾶς εἶναι ἀσήμαντο γιὰ τοὺς ἰσχυρούς του χρήματος καὶ προφανῶς δὲν παραμένουν ἄυπνοι μὲ σκέψεις γιὰ τρόπους ἀποπληρωμῆς του. Κάτι ἄλλο ἐπιδιώκουν μὲ τοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ τὸν ἐξευτελισμό μας.
Ἐκτὸς εὐρωζώνης θὰ χάσουμε τὰ πάντα, ὅπως οἱ Ἀδὰμ καὶ Εὕα τὸν ἀπωλεσθέντα παράδεισο; Ἢ μήπως θὰ κάνουμε ἀρχὴ πρὸς ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας ἐλεύθεροι ἀπὸ δεσμεύσεις; Οὔτε τὸ ἕνα θὰ συμβεῖ οὔτε τὸ ἄλλο. Ἔξοδός μας ἀπὸ τὴν εὐρωζώνη δὲν σημαίνει καὶ ἀποδέσμευσή μας ἀπὸ τὴν ΕΕ. Συνεπῶς οἱ ἰσχυροὶ θὰ παραμείνουν βιολιτζῆδες καὶ ἐμεῖς θὰ χορεύουμε στὸν σκοπό τους. Ὁπωσδήποτε μὲ τὴν ἰσοτιμία € καὶ νέας δραχμῆς θὰ ἐπωφεληθοῦν στὸ ἔπακρο, ὥστε νὰ μὴν δυσφημίζουν πλέον τὴ χώρα μας ὡς τόπο προορισμοῦ γιὰ ἀναψυχή. Παράλληλα θὰ ἐνταθεῖ τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ ἀγορὰ γὴς στὴ χώρα μας. Μᾶς ἱκανοποιοῦν αὐτά; Τὸ κύριο ἐρώτημα ὅμως εἶναι: Θὰ ὑπάρξουν ἐπενδύσεις στὴ χώρα μας, ὥστε νὰ μειωθεῖ τουλάχιστον ἡ ἀνεργία ποὺ μαστίζει κυρίως τοὺς νέους. Χωρὶς ἐπιφύλαξη ἀπαντοῦμε ἀρνητικά. Ἡ Εὐρώπη (καὶ ὄχι μόνο ἡ Ἑλλάδα) δὲν προσφέρεται πλέον γιὰ ἐπενδύσεις, ποὺ μποροῦν λόγω τῶν προϊόντων παραγωγῆς νὰ γίνουν σὲ ἀσιατικὸ ἔδαφος. Εἶναι δυνατὸν αὐτὸ νὰ τὸ παραβλέπουν οἰκονομολόγοι μὲ λαμπρὲς σπουδὲς σὲ διαπρεπῆ πανεπιστήμια; Συνεπῶς τὸ μεῖζον ἐρώτημα δὲν εἶναι ἐντὸς ἢ ἐκτὸς εὐρωζώνης, ἀλλὰ πῶς μποροῦμε νὰ ἀπελευθερωθοῦμε ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς ΕΕ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπάνθρωπο σύστημα.
Κι ἂν ὁ ἐκβιασμὸς πρὸς ἔξοδο συνοδευτεῖ ἀπὸ τὴ διαταγὴ γιὰ πτώχευση; Ἢ ἂν τὴν πτώχευση τὴν ἐπιβάλει σὲ κάποια κυβέρνηση ὁ λαὸς ποῦ θὰ ἀρχίσει νὰ σηκώνει ἐπικίνδυνα γιὰ τὸ σύστημα τὸ κεφάλι του; Ἡ ἀπάντηση εἶναι γνωστή. Οὔτε καὶ τότε θὰ εὑρεθοῦμε ἔξω ἀπὸ ἐπιτήρηση, ὅπως συνέβη καὶ στὶς πτωχεύσεις τῆς χώρας μας κατὰ τὸ παρελθόν. Μηχανισμοὶ ἐλέγχου τῶν δημοσίων ἐσόδων θὰ στηθοῦν καὶ τὸ σημαντικότερο μέρος αὐτῶν θὰ κατευθύνεται πρὸς πληρωμὴ τῶν δανειστῶν μας. Αὐτοὶ ποτὲ δὲν χάνουν! Βέβαια τὸν λαὸ τὸν ἀπασχολεῖ τί θὰ ἀπογίνει αὐτός. Θὰ ἔχει τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα; Ἀπαντοῦμε: Τρόφιμα ναί, γιατί ἡ χώρα μᾶς μπορεῖ νὰ μᾶς θρέψει ὅλους, ὥστε νὰ μὴν χρειαζόμαστε συναλλαγματοβόρες εἰσαγωγές. Καύσιμα καὶ ναὶ καὶ ὄχι. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἂν θὰ βρεθεῖ κυβέρνηση θαρρετή, ὥστε νὰ συνάψει συμβάσεις μὲ χῶρες μὴ ὑποταγμένες στὴ Δύση (ἐννοῶ τὴ Ρωσία, ποὺ ἀπορροφᾶ σημαντικὲς ποσότητες ἀγροτικῶν προϊόντων καὶ στηρίζει τὸν τουρισμό μας). Φάρμακα: Στὰ ράφια θὰ ὑπάρχουν, ὅπως καὶ σήμερα, ἀλλὰ μήπως θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα ὁ λαός μας νὰ τὰ προμηθεύεται στὸ προσεχὲς μέλλον εἴτε δὲν πτωχεύσουμε εἴτε μείνουμε ἐντός της εὐρωζώνης;
Ἂς ἠρεμήσουμε λοιπόν, ἂς κάνουμε τὴν αὐτοκριτική μας γιὰ τὴν παρακμὴ ποὺ βιώνουμε, ἂς ὁπλιστοῦμε μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ ἂς μὴ λησμονοῦμε κάτι σημαντικό: Τὸν τελευταῖο λόγο στὴν ἱστορία τὸν ἔχει ὁ Θεὸς καὶ ὄχι ὅσοι ἀπεργάζονται τὸν ἀφανισμὸ τῶν πλασμάτων Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου