Τῶν συγχρόνων ἡρωομαρτύρων...

Γράφει ὁ Γεώργιος Ἔξαρχος

H θυσία τους ἁγνή. Ξεπερνᾶ κάθε ὅριο

καὶ φραγμό. Στὸ μυαλὸ τοὺς τὴν

στιγμὴ τῆς θυσίας τους ἦταν μόνο

ἡ πατρίδα. Ξέχασαν ὅτι εἶχαν οἰκογένεια καὶ

ὅτι μποροῦσαν σήμερα νὰ εἶναι μεταξύ μας

καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς

ἐποχῆς. Τὰ ἀψήφησαν ὅλα. Θυσιάστηκαν

γιὰ νὰ ποτίσουν μὲ τὸ δικό τους αἷμα τὸ

δέντρο τῆς λευτεριᾱς. Θυσιάστηκαν γιατί

πίστεψαν ὅτι θὰ συνεχίζαμε τὸν ἀγώνα, ὅτι

θὰ παίρναμε τὴ σκυτάλη ἀπὸ τὰ χέρια τους

γιὰ νὰ τὴν παραδώσουμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν

σειρά μας σὲ ἄλλους. Καὶ ἀντὶ αὐτοῦ μείναμε

θεατές. Σταθήκαμε στὶς τηλεοράσεις. Καὶ

ὅσοι παρευρέθηκαν στὴν κηδεία τους καὶ

τόλμησαν νὰ φωνάξουν «Ἰσαὰκ, Σολωμέ,

δὲν θὰ σᾶς ξεχνῶ ποτέ», χαρακτηρίστηκαν

ἀκροδεξιοὶ καὶ φασίστες. Αὐτοὶ ὅμως ποὺ

ἀπέδωσαν αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμοὺς

εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ...

ὅταν θυσιάστηκαν τὰ δύο

παλληκάρια ἔλεγαν γιὰ τὸν μὲν πρῶτο «τὰ

ἤθελε καὶ τὰ ‘παθε. Δὲν ἔμενε στὸ σπίτι του

μὲ τὴν ἑτοιμόγεννη γυναίκα του, τί ἤθελε

τὶς διαδηλώσεις καὶ τοὺς ἡρωισμοὺς;» καὶ

γιὰ τὸν δὲ δεύτερο ὅτι τάχα ἦταν τρελός!

Αὐτὸ ἀκριβῶς ἦταν οἱ δύο ἥρωες καὶ ἐμεῖς

ποὺ προσπαθοῦμε νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὸν

παλμό τους. Τρελοὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ

τὴν δικαιοσύνη. Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς

σβήσει τὸν πόθο νὰ δοῦμε στὸ κάστρο τῆς

Κερύνειας τὴ γαλανόλευκη νὰ κυματίζει.

Ἦταν πραγματικοὶ ἥρωες. Ἦταν

παλληκάρια. O Τάσος Ἰσαὰκ καὶ ὁ Σολωμὸς

Σολωμοὺ ἄνοιξαν τὸ δρόμο πρὸς

τὴν Ἀμμόχωστο, τὴν Κερύνεια, τὴν

Μόρφου, τὴν Καρπασία. Ἔδειξαν

ὅτι οὔτε συρματοπλέγματα τοὺς

σταματοῦν οὔτε τὰ ὄπλα οὔτε τὰ

ρόπαλα τῶν Τούρκων. Μονάχα ἡ

δύναμη τῆς ψυχῆς τους εἶναι ἀρκετὴ

γιὰ νὰ πάρουν αὐτὸ ποὺ θέλουν, ἔστω καὶ μὲ

τὸ βαρὺ τίμημα τῆς θυσίας. Οἱ εἰκόνες τῆς

ἄγριας δολοφονίας τῶν δύο νέων ταξίδεψαν

σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ ὅτι γιὰ ἀρκετὰ χρόνια

δὲν ἔσπασε οὔτε μύτη σὲ ἀντικατοχικοὺς

ἀγῶνες, μόνο τὴν τουρκικὴ προπαγάνδα

ἐξυπηρετοῦσε, ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι στὴν

Κύπρο, μετὰ τὴν τουρκικὴ εἰσβολή, ἐπικρατεῖ

ἡ εἰρήνη! Ἡ διαφώτιση ὅμως ποὺ ἔγινε στὸ

ἐθνικό μας θέμα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἡρωικὴ θυσία

τοῦ Τάσου Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Σολωμοῦ Σολωμοῦ

ἦταν, ἴσως, σημαντικότερη ἀπὸ ἐκείνην ποὺ

ἔκαναν γιὰ ἀρκετὰ χρόνια οἱ διπλωματικές

μας ἀποστολές. Οἱ ἀντικατοχικὲς ἐκδηλώσεις

κάθε χρόνο καὶ ξεφτίζουν καὶ μοιάζουν

περισσότερο μὲ πανηγύρι. Η… σώφρων

πολιτικὴ μας ἐμποδίζει τὶς ἀντικατοχικὲς

ἐκδηλώσεις καὶ τὶς συγκρούσεις μὲ τὴν

κατοχή, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀλλὰ τυχὸν

θύματα! Καλύτερα ὅμως νὰ ὑπῆρχαν νεκροὶ

στὸ ὁδόφραγμα, παρὰ στὴν ἄσφαλτο καὶ στὶς

ἀπόμερες γωνιὲς μὲ τὴ σύριγγα στὸ χέρι…