Ὀρθόδοξος Μοναχισμὸς καὶ σύγχρονος θρησκευτικὸς καὶ διαθρησκειακὸς συγκρητισμὸς

«Ὁ σύγχρονος διαθρησκειακὸς συγκρητισμὸς ἔχει ὡς πνευματικὴ μητέρα τὴ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία καὶ ἐντάσσεται πλήρως στὸ ρεῦμα τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς.

Βασικὸ δόγμα τῆς ἐπιδιωκομένης διὰ τοῦ συγκρητισμοῦ Νέας Τάξεως θρησκευτικῶν Πραγμάτων εἶναι ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τὴν ἀλήθεια καὶ εἶναι δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴ σωτηρία (δογματικὸς πλουραλισμός). Σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη αὐτὴ καμμία θρησκεία δὲν θὰ πρέπει νὰ διεκδικεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ τῆς τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς σωτηρίας.

Σὲ ἐπίπεδο διαχριστιανικό, ὁ συγκρητισμὸς ἐκφράζεται κυρίως μὲ τὴ θεωρία τῶν κλάδων καὶ τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν». Σύμφωνα μὲ αὐτές, τὴν (ἀόρατη) Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως συναποτελοῦν οἱ ἐπὶ μέρους (ὁρατὲς) Ἐκκλησίες (Ὀρθόδοξη, Παπικὴ κ.ο.κ.). Οἱ θεωρίες αὐτὲς ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν αὐτοσυνειδησία μας ὡς ὀρθοδόξων ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ταυτίζεται μὲ τὴν Ὀρθόδοξο.

Ὁ διαχριστιανικὸς ἀλλὰ καὶ ὁ διαθρησκειακὸς συγκρητισμὸς προωθοῦνται κυρίως μέσω τῶν διαλόγων στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) καὶ ἄλλων παρομοίων ὀργανισμῶν. Προωθοῦνται ἐπίσης μέσω τῶν Μ.Μ.Ε. καὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους τρόπους ποὺ ἔχουν...

στὴ διάθεσή τους οἱ διαμορφωτὲς γνώμης παγκοσμίως.

Μὲ τὸν διαχριστιανικὸ καὶ ἀκόμη περισσότερο μὲ τὸν διαθρησκειακὸ συγκρητισμό, ὑπὸ τὸν μανδύα τῆς ἀγάπης, τὰ ὅρια μεταξὺ ἀλήθειας καὶ πλάνης γκρεμίζονται· τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἦθος ἀλλοιώνεται, ἡ ἱεραποστολὴ οὐσιαστικὰ καταργεῖται, ἀφοῦ ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν στὴ σωτηρία.

Οἱ κήρυκες τοῦ συγκρητισμοῦ δὲν εἶναι εἰλικρινεῖς. Στὴν πραγματικότητα πιστεύουν ὅτι ἡ χριστιανικὴ πίστη εἶναι κατώτερη, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἄποψή τους ἀνήκει στὴν ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων ποὺ τελειώνει, ἐνῶ θεωροῦν ἀνώτερη τὴ δική τους πίστη, ἐπειδὴ ἀνήκει τάχα στὴν πολυδιαφημιζόμενη Νέα Ἐποχὴ ποὺ ἀρχίζει. Οἱ χριστιανοὶ θεωροῦνται ἀπὸ αὐτοὺς ὅτι εὑρίσκονται σὲ κατώτερο ἐξελικτικὸ ἐπίπεδο. Ἔτσι ὁ συγκρητισμὸς γίνεται ἕνα δόλωμα γιὰ τὴν παγίδευση ἀνύποπτων χριστιανῶν στὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες καὶ στὴ «Νέα Ἐποχή».

Ὁ συγκρητισμός, διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός, εἶναι τελείως ἀντίθετος καὶ ἀσυμβίβαστος μὲ τὸ εὐσεβὲς φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ φρόνημα αὐτὸ ἐκφράζει κὰτ΄ ἐξοχὴν ὁ Ὀρθόδοξος Μοναχισμός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τὴ γρηγοροῦσα συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔχει δικαίωμα ἀλλὰ καὶ καθῆκον νὰ προασπίζει τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως».

Μοναχὸς Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Ι. Ἡσυχαστήριο Ὁσίου Ἀρσενίου Χαλκιδικῆς

Πατερικὴ Θεολογία