30 Αυγ 2012

Θὰ προτιμοῦσα χίλιες φορές....

Νὰ εἶμαι ἀνάμεσα στοὺς Μυρμηδόνες τοῦ Ἀχιλλέα καὶ νὰ σκοτωνόμουν στὴ πολιορκία τῆς Τροίας...
Νὰ ἀκούω τὸν Μιλτιάδη στὸ Μαραθώνα νὰ λέει πὼς ἐκεῖνοι ἔχουν πατρίδα νὰ γυρίσουν ἂν χάσουν τὴ μάχη, ἐνῶ ἐμεῖς ἂν ἡττηθοῦμε δὲ θὰ ἔχουμε πατρίδα νὰ ἐπιστρέψουμε...
Νὰ εἶμαι δίπλα στὸ νεκρὸ Λεωνίδα τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενος...
Νὰ ἀκολουθῶ τὸ βασιλιὰ Ἀλέξανδρο στὶς ἐσχατιὲς τοῦ κόσμου...
Νὰ πολεμῶ πλάϊ στὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο ψηλὰ στὰ τείχη τῆς Βασιλεύουσας...
Νὰ εἶμαι δίπλα στὸ Παπαφλέσσα στὸ ταμπούρι του στὸ Μανιάκι...
Νὰ εἶμαι δίπλα στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη στὰ Ὀχυρά τοῦ  Ροῦπελ...
Παρὰ νὰ στέκομαι βουβὸς καὶ ἄβουλος στοὺς...
τραπεζίτες καὶ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ βιάζουν τὴ χώρα μου...

1 σχόλιο:

  1. Κι εγώ μαζί σου! Βαρέθηκα να ζω στην απραξία μου. Βαρέθηκα ν΄ ακούω τους παπαγάλους του καιρού μου. Βαρέθηκα να βλέπω να με κλέβουν και να σιωπώ. Βαθέθηκα να βλέπω τα παιδιά μου, να βυθίζονται όλο και πιο πολύ στην ανυπαρξία που τους προσφέρεται στο πιάτο ως το καλύτερο γεύμα που θα μπορούσαν να γεύονται, να κοιμούνται και να μην μιλάνε... Θέλω να σηκωθώ και ο αέρας που αναπνέω νά΄ναι ο αέρας της ελεύθερης πατρίδας μου. Λυπήσου μας Θεέ μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.