Ὁ Ἱερομάρτυς Κωνσταντῖνος Ποντγκόρσκυ (μὲ ἄφθαρτο λείψανο) ποῦ βασανίστηκε καὶ μαρτύρησε ἀπὸ τοὺς Κομμουνιστὲς στὴ Ρωσία

 ...Ἢ τελευταία σταγόνα ποῦ ξεχείλισε τὸ ποτήρι τῆς ὑπομονῆς τῶν προσώπων τῆς νέας ἐξουσίας, ἦταν ἢ λειτουργία ποῦ ἔκανε ὃ π. Κωνσταντῖνος στὶς 7 Νοεμβρίου τοῦ 1918. Τὴν ἥμερα αὐτὴ ἔφτασαν στὸ Κιρζεμάνι οἱ ἐπαναστάτες γιὰ νὰ ἐπιτάξουν τὴν ἀγροτικὴ παραγωγή.Ἦταν οἱ «ἀντιπρόσωποι», ὅπως τοὺς ὀνόμαζαν ἀργότερα στὰ χωριά, καὶ προσπαθοῦσαν νὰ ὀργανώσουν ἕνα φεστιβάλ, γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν πρώτη ἐπέτειο τῆς ὀκτωβριανῆς ἐπανάστασης.

Τὸ φεστιβὰλ ὅμως γιὰ κάποιο λόγο δὲν εἶχε τὴν ἀναμενόμενη ἐπιτυχία γιὰ τοὺς συντελεστές του. Δὲν προκάλεσε τὸν ἀναμενόμενο ἐνθουσιασμὸ στοὺς κατοίκους τοῦ χωρίου. Οἳ «ἀντιπρόσωποι,», ἀφοῦ ὁλοκλήρωσαν τὴ διαδικασία ἐπίταξης τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς, ἅρπαξαν ὅλους τους καρπούς, δὲν ἄφησαν τίποτα. Πῆραν ἀκόμα καὶ τὴν παραγωγὴ ποῦ ἄνηκε σ' ἐκείνους ποῦ τὰ παιδιὰ τοὺς ὑπηρετοῦσαν στὸν Κόκκινο Στρατό.Οἴπερισσοτεροι ἀπὸ τοὺς κατοίκους δὲν πῆγαν στὸ φεστιβάλ, ἀλλὰ κατευθύνθηκαν στὴν ἐκκλησία, ὁπού γινόταν λειτουργία γιὰ τὸν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τῆς Θεσσαλονίκης. Τὴν ἴδια ἐκείνη μέρα στὸ χωριό, σύμφωνα μὲ μία...
εὐλαβικὴ ἀρχαία παράδοση, οἱ ἄνθρωποι μοιράζονταν τὴν παρα­γωγὴ τοὺς μ' ἐκείνους ποῦ εἶχαν φτωχὸ θερισμό. Καὶ τὴ μοιρασιὰ αὐτὴ τὴν ἔκαναν μὲ τὴ θέλησή τους, ἀβίαστα. «Ὃ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασε, καὶ ὃ τὸ ὀλίγον οὐκ ἤλαττονησε», μᾶς βεβαιώνει ὃ ἀπόστολος Παῦλος (Β'Κόρ. ἡ'15).Τὴν ἄλλη μέρα ὃ στρατὸς τῶν προλετάριων εἰσέβαλε στὴν ἐκκλησία τὴν ὥρα τῆς ἀκολουθίας. Οἳ στρατιῶτες ἄρχισαν νὰ σχίζουν τὰ ἱερατικὰ ἄμφια τοῦ π. Κωνσταντίνου καὶ στὸ τέλος τὸν ἄφησαν μόνο μὲ τὰ ἐσώρουχά του. "Ἔτσι μισόγυμνο τὸν ἔσυραν ἔξω στὸ...
δρόμο, ὁπού ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν ἄγρια, μὲ μανία..Ὧρες ὁλόκληρες τὸν ἔδερναν, ὅπως διηγοῦνταν ἀργότερα οἱ ἡλικιωμένοι κάτοικοι τοῦ χωριοῦ στὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τους.Ο π. Κωνσταντῖνος, ποῦ ἦταν μᾶλλον δυνατὸς ἄντρας, ίσως θὰ μποροῦσε νὰ προβάλει κάποια ἀντίσταση, ἂν ὄχι γιὰ νὰ σώσει τὴ ζωή του, του­λάχιστο ν' ἀποφύγει λίγο τὰ χτυπήματα. Ἀποφάσισε ὅμως νὰ τὰ ὑπομείνει ὅλα καρτερικὰ ὡς τὸ τέλος. Μετὰ τὸν ξυλοδαρμὸ πέρασαν στὸν ἱερέα τοῦ Θεοΰ χάμουρα, τὰ ἔδεσαν σ' ἕνα μικρὸ κάρο, τὸν ἔβαλαν νὰ τὸ σέρνει καὶ τὸν γύρισαν ἔτσι σ' όλο τὸ χωριό.Οἱ κάτοικοι ἔτρεμαν ἀπὸ...

 τὸ φόβο τους. Κλειδώθηκαν στὰ σπίτια τους καὶ δὲν τόλ­μησαν νὰ βγοῦν στοὺς δρόμους γιὰ νὰ δοῦν τὸ «θέαμα». Ὅταν ὃ μαρτυρικὸς ἱερέας δὲν εἶχε πιὰ ἄλλη δύναμη γιὰ νὰ σύρει τὸ κάρο, τοῦ πέρασαν μία λαιμαριὰ καὶ τὸν ξαναγύρισαν στοὺς δρόμους τοῦ χωρίου, χωρὶς νὰ πάψουν νὰ τὸν χτυποῦν μὲ μαστίγιο ἢ μ' ὁτιδήποτε ἄλλο ἔβρισκαν μπροστά τους."Ἂς μὴ βιαστοῦμε νὰ κατακρίνουμε αὐτοὺς ποῦ, ὅπως ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες, κλείστηκαν πίσω ἀπὸ τὰ παραθυρόφυλλα γιὰ νὰ μὴ βλέπουν ὅτι βασάνιζαν τὸν ἱερέα, ἀντὶ νὰ τρέξουν καὶ νὰ τὸν ὑπερασπιστοῦν. Ἀκριβῶς δύο βδομάδες πρὶν ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, εἶχαν πάρει ἕνα πολὺ σκληρὸ μάθημα. Σ' ἕνα ἀπὸ τὰ γειτονικὰ χωριὰ οἳ κάτοικοι θέλησαν νὰ σώσουν ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση τὸν ἱερέα τους, τὸν ἅρπαξαν ἀπὸ τοὺς ἄθεους ποῦ τὸν βασάνιζαν καὶ τοὺς ἔδειραν πολύ. Αὐτὸ ἐξόργισε πολὺ τὶς ἀρχές, ποῦ τοὺς ὑπέβαλαν σὲ μία ἀπάνθρωπη τιμωρία. Τοὺς ἔστειλαν τὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν κοινότητα καὶ ἔκαψε τὸ χωριό. Καὶ μετὰ ἀπὸ τέτοια ὠμότητα κανένας πιὰ δὲν ριψοκινδύνευε νὰ τρέξει, γιὰ νὰ βοηθήσει, τὸν ἱερέα.Στὸ σῶμα τοῦ π. Κωνσταντίνου χαράχτηκαν τὰ σημάδια τοῦ μαρτυρίου του. Τοῦ προξένησαν ἕνα κάταγμα στὸ κρανίο, καὶ βρέθηκε μ' ἕνα νύχι σπασμένο καὶ βγαλμένο, καθὼς καὶ μὲ πολλὲς οὐλὲς ἀπὸ τὸ μαστίγωμα. Στὸ τέλος ἔσυραν τὸν ἐξαντλημένο ἱερέα ἀπὸ τὰ μαλλιὰ στὴν πύλη τῆς ἐκκλησίας καὶ τὸν σταύρωσαν πάνω στὴν πόρτα τῆς εἰσόδου. Ὃ βασανισμένος ἱερέας δὲν μπόρεσε ν' ἀντέξει γιὰ πολὺ τὸ μαρτύριό του καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Κύριο, γιὰ τὸν Ὅποιο δέχτηκε κι ὃ Ῥδιος μαρτυρικὸ σταυρικὸ θάνατο.Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ ὃ νεωκόρος κι ὃ φύλακας κατέβασαν τὸ σῶμα τοῦ π. Κωνσταντίνου, τὸν ἕντυσαν μὲ τὰ ἱερατικά του ἄμφια καὶ τὸν ἔβαλαν μέσα σ' ἕνα ξύλινο φέρετρο. Μέσα στὸ φέρετρο ἔβαλαν ἐπίσης ἕνα εὐαγγέλιο, καθὼς καὶ τὰ καρφιὰ μὲ τὰ ὅποια τὸν σταύρωσαν. Οἱ «ἀντιπρόσωποι» δὲν τοὺς ἄφησαν νὰ τὸν ἐνταφιάσουν στὸ κοιμητήριο κι ἔτσι τὸν ἔθαψαν ἔξω στὸ ὕπαιθρο, σ' ἕνα ἀγροτεμάχιο.

Ἢ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ὅμως δὲν ἄργησε νὰ ξεσπά­σει. Οἱ δύο «ἀντιπρόσωποι» ἔχασαν τὴ ζωή τους στὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὴν πόλη, ὅταν ἔπεσαν πάνω σὲ πάγο μαζὶ μὲ τὴν ἅμαξα ποῦ τοὺς μετέφερε.

Στὶς 13 Ἰουνίου 2001 μετὰ ἀπὸ πολλὲς προσπάθειες βρέθηκε ὁ τάφος του,τὸ φέρετρό του καὶ μέσα τὸ ἄφθαρτο λείψανό του.......

Κάτω ἀπὸ τὸ φέρετρο οἱ κάτοικοι εἶχαν βάλει ἄχυρα, σύμφωνα μὲ τοπική τους συ­νήθεια, ποῦ εἶχαν μείνει κι αὐτὰ ἀνέπαφα. "Ὅταν ἄνοιξαν τὸ φέρετρο βρῆκαν μέσα τὸ λείψανο τοῦ ἱερέα, ντυμένο στὰ χρυσὰ ἄμφια του ποῦ δὲν εἶχαν λιώσει, ὅπως καὶ τὸ εὐαγγέλιο ποῦ κρα­τοῦσε στὰ χέρια τοῦ καθὼς καὶ μία κομβιοδόχη ἄπυ τὰ ἄμφια του. Τὺ εὐαγγέλιο μποροῦσε νὰ τὸ ξεφυλλίζει κανεὶς καὶ νὰ τὸ διαβάζει, τόσο καλοδιατηρημένο ἦταν. Τὸ Ῥδιο τὸ σῶμα τοῦ μάρ­τυρα, ἂπ' ὅπου ἀναδυόταν ἢ θαυμάσια εὐωδία, ἦταν κι αὐτὸ ἄφθαρτο καὶ φωτεινό, ἀνοιχτόχρωμο. Ὑπῆρχαν ἀκόμα τὰ σημάδια τοῦ μαρτυρίου του.ποῦ προξενήθηκαν ἀπὸ τὰ σκληρὰ κι ὀδυνηρὰ χτυπήματα ποῦ εἶχε δεχτεῖ. Στὰ χέρια τοῦ φαί­νονταν ἀκόμα τὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιὰ μὲ τὰ ὅποια τὸν σταύρωσαν. Τὸ σῶμα τοῦ διατηροῦνταν τόσο καλά, ὥστε ἕνας ἰατροδικαστὴς ποῦ ἦταν μπροστὰ στὴν ἔκταφη, ἐκτίμησε ἀκόμα καὶ τὴν αἰτία ποῦ προκάλεσε τὸ θάνατό του, μετὰ ἀπὸ ὀγδόντα τρία χρόνια! Αἰτία τελικὰ ἦταν ἢ μεγάλη ἀπώλεια αἵματος. Ὅταν τὸ λείψανο ἀνασύρθηκε στὴν ἐπιφάνεια, ἀπὸ τὰ τοιχώματα τοῦ τάφου ἄρχισαν νὰ ρέουν ἀρκετὲς πηγὲς ἀπὸ καθαρὸ νερὸ στὸ χῶρο ὅπου πρὶν βρισκόταν τὸ φέρετρο.Ἀπὸ τὴν κατάσταση τοῦ ἁγίου λειψάνου συ­μπεραίνουμε πῶς ἢ ἐκτέλεση τοῦ πρέπει νὰ ἦταν ἐξαιρετικὰ ἄγρια. Οἱ ἄθεοι φαίνεται πῶς τὸν χτύ­πησαν ἄσχημα στὸ πρόσωπο, μᾶλλον μὲ τὴν κάνη τοῦ ὅπλου. Τὰ δόντια του δὲν ὑπῆρχαν. Ἐνῶ εἶναι γνωστὸ ὅτι τὰ δόντια παραμένουν ἀκέραια ἀρκετὸ χρόνο μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἀνθρώπου - οὔτε ἢ φω­τιᾶ δὲν τὰ κατακαίει - τὰ δικά του ἑξαφανίστη­καν. "Ἕνα δάχτυλο τοῦ τὸ ἔσπασαν καὶ κρατιόταν μόνο ἀπὸ μία ἄρθρωση. Τὰ ἀριστερὰ πλευρὰ τοῦ εἶχαν κατάγματα. Ἐκεῖ τὸ σῶμα τοῦ εἶχε πολὺ μεγάλο αἱμάτωμα κι ἦταν πολὺ ἀλλοιωμένο, ἐνῶ τὸ ὑπόλοιπο ἦταν ἐντελῶς ἄφθαρτο. Ἢ ἰατρο­δικαστικὴ ἐξέταση διαπίστωσε κατάγματα στὴν ἐπιγονατίδα, στὰ ἀριστερὰ πλευρά, στὸ κρανίο καὶ στὰ δάχτυλα τοῦ ἀριστεροῦ χεριοῦ του...


πηγή-Το εξαιρετικό βιβλίο του Πέτρου Μπότση/Μάρτυρες του Βορρά