Τὸ ἄρθρο «Ἡ συμμαχία μίσους» καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Spahiu

Ποιὸς εἶναι ὁ Ἰλὶρ Πάτσος

Ποιοὶ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὴν «Aleanca Kuqezi»

Ὁ Ἰλὶρ Πάτσος κατάγεται ἀπὸ τὴν Παλάσα Χειμάρρας καὶ εἶναι ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς δημοσιογράφους στὴν Ἀλβανία ὡς παρουσιαστὴς εἰδήσεων τοῦ σταθμοῦ μὲ τὴ μεγαλύτερη θεαματικότητα στὴ χώρα, το Top-Channel. Ἡ Ἑλληνική του καταγωγὴ δὲν ἦταν εὐρέως γνωστὴ στὴν Ἀλβανία, τὴν ἔμαθαν ὅμως ὅλοι, μετὰ τὸ «διάλογο» ποὺ ἄνοιξε μὲ τὴν ἐθνικιστικὴ ὀργάνωση “Aleanca Kuqezi” (Ἐρυθρόμαυρη Συμμαχία), μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο του ποὺ φιλοξενήθηκε στὴν ἀλβανικὴ ἐφημερίδα “Tema” (Θέμα), μὲ τίτλο «Ἡ συμμαχία τοῦ μίσους».  Στὸ παρελθὸν εἴχαμε ἀναφερθεῖ στὸν κ. Πάτσο, ὅταν ἀκούστηκε ὅτι θὰ ἀναλάμβανε κάποιο σημαντικὸ πόστο στὸ ΚΕΑΔ (ἐδῶ) καὶ γιὰ τὴν ἀντίδραση τοῦ ὅταν ἡ συμπαρουσιάστρια τοῦ παρουσίασε κάποια εἴδηση κατὰ τοῦ Μπολάνου (ἐδῶ). 

Στὰ ἐθνικιστικὰ κινήματα τῆς Ἀλβανίας μὲ κυριότερο αὐτὸ τῆς Συμμαχίας καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόταση τῆς συγκεκριμένης ὀργάνωσης γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῶν ξενόγλωσσων τοπωνυμίων καὶ κυρίως τῶν Ἑλληνικῶν στὴ Βόρειο 'Ἤπειρο, ὁ Χειμαρρέως δημοσιογράφος βλέπει πολιτικὰ κίνητρα  κάποιων καθηγητῶν καὶ ἄλλων παραγοντίσκων ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ εἰσέρθουν ἡ νὰ ἐπιβιώσουν στὴν πολιτικὴ καὶ διάλεξαν τὴν εὔκολη ὁδὸ τοῦ ἐθνικισμοῦ...

Στὴν ἀπάντηση τοῦ ὀ Spahiu, προσπαθεῖ νὰ τονίσει μὲ ἔμφαση τὴν μινοριτάρικη (μειονοτική) του καταγωγὴ (κάτι ποὺ ὅπως εἴπαμε δὲν ἦταν πολὺ γνωστὸ στὴν Ἀλβανία), τὸν χαρακτηρίζει σὰν τὸν πολιτικὸ ἐκπρόσωπο τῆς Ἑλλάδος στὴν Ἀλβανία καὶ ὅλο εἰρωνεία τοῦ ζητάει τὴ συνεργασία ἀφοῦ ὅπως λέει ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Εὐρώπη εἶναι εἰδικοὶ στὴν ἀλλαγὴ τῶν τοπωνυμίων.    

Κατὰ τῆς συγκεκριμένης ὀργάνωσης ποὺ ἡγεῖται αὐτὴ τὴ στιγμὴ τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ, εἶχαν καταφερθεῖ ἡ «Ὁμόνοια», τὸ νέο κόμμα MEGA καὶ ἄλλοι παράγοντες τῆς μειονότητας. Μεγαλύτερη αἴσθηση ὅμως εἶχε προκαλέσει ἠ επίθεση ἐναντίων τους απὸ τὸν πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀλβανίας, μὲ ἀφορμὴ τὴ στάση τους γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἀπογραφή, ἐπιβεβαιώνοντας κάποιες φῆμες ὅτι ἡ συγκεκριμένη ὀργάνωση ἔχει τὴν πολιτικὴ κάλυψη τῆς ἀντιπολίτευσης ἢ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ποὺ ἦρθε σὲ ὁριστικὴ ρήξη μὲ τὸ Μπερίσα.  Ἐνῶ οἱ θέσεις τοὺς εἶναι ἀκραῖες, ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ προβολὴ ποὺ ἔχουν ἀπὸ τὰ «σοσιαλιστικὰ» ἀντιπολιτευόμενα μέσα. Κάποιοι θὰ μᾶς προσάψουν πάλι ἀντὶ-ἀριστερὸ-σοσιαλιστικὸ μένος ἀλλὰ δὲν προκαλεῖ ἐντύπωση ὅτι ἕνα ὡραῖο καὶ φιλειρηνικὸ ἄρθρο τοῦ κ. Πάτσου, δημοσιεύτηκε μόνο σὲ μία δεξιὰ ἐφημερίδα, καὶ ὄχι σὲ κάποιο ἔντυπό του «ἀριστεροῦ»  ὁμίλου ποῦ ἐργάζεται;! 

Ἡ τεράστια προβολὴ ποὺ ἔχει ἡ συγκεκριμένη ὀργάνωση, τὰ ταξίδια, οἱ ὀργάνωσεις σὲ πόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ, τὸ προπαγανδιστικὸ ὑλικὸ καὶ ἡ ὅλη κινητοποίησή τους, δὲν γίνονται χωρὶς ἰσχυρὴ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ στήριξη. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἐνδεχόμενους ὑποκινητὲς ποὺ προαναφέραμε τὴν ἀντιπολίτευση καὶ τὸν Τόπι, κάποιοι βλέπουν τούρκικο δάκτυλο ἢ συνδυασμὸ κάποιων ἀπὸ αὐτῶν τῶν περιπτώσεων.     

Στὴ συνέχεια τὸ ἄρθρο τοῦ Ἰλὶρ Πάτσιου ἀπὸ την katoci.com:

Ἡ Ἐρυθρόμαυρη Συμμαχία τῆς Ἀλβανίας ἔχει ἀποφασίσει νὰ ζητήσει τὴν ἀλλαγὴ τῶν ὀνομάτων τῶν πόλεων καὶ χωριῶν ποὺ δὲν εἶναι ἀλβανικά. Δλδ. γύρω στὸ 60-70% σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια. Στὴν ἀλήθεια δὲν εἶναι κάτι καινούργιο, γιατί μία τέτοια ἀπόπειρα ἔχει κάνει καὶ τὸ καθεστὼς τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα καὶ ὡς ἕνα σημεῖο καὶ αὐτὸ τοῦ Ἀχμὲτ Ζώγου. Οἱ προσπάθειές τους ἐκεῖνες τὶς ἐποπχὲς ἀπέβησαν ἀνεπιτυχεῖς. Ἴσως αὐτὴ τὴ φορὰ οἱ διοργανωτὲς τὸ πετύχουν, ἴσως στὸ ξύλινο καὶ παλιὸ καράβι τοὺς χρειάζονται περισσότερα

καὶ πιὸ δυνατὰ πανιὰ γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν ἄνεμο τῆς παγκοσμιοποίησης. Κι ἂν μπορέσουν νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ ξένα ὀνόματα τῶν πόλεων καὶ τῶν χωριῶν τῆς Ἀλβανίας, τοὺς περιμένει κάτι πιὸ δύσκολο στὸ μέλλον. Ῥσως τοὺς χρειαστεῖ νὰ ζητήσουν τὴν ἀλλαγὴ ἑκατοντάδων ἢ χιλιάδων λέξεων τοῦ ἐπαγγελματικοῦ ἢ καθημερινοῦ λεξιλογίου ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ ἢ λατινικά. Ωστόσο ὅλες αὐτὲς οἱ προσπάθειες, στὰ συμφραζόμενα τῆς παγκοσμιοποίησης, δὲν ἔχουν τόποτα τὸ εἰλικρινὲς καὶ φαίνονται ἐντελῶς κωμικά. Περικλείουν ἁπλὰ τὴν προσπάθεια γιὰ νὰ κάνουν ὅσο γίνεται περισσότερο θόρυβο καὶ νὰ μποῦν σὲ ἕνα πεδίο ὅπου κάθε παίκτης ἔχει τὴ θέση του καὶ δὲν ἔχει θέση γιὰ τοὺς ἀναπληρωματικούς. Ότι «ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι τὸ τελευταῖο καταφύγιο τῶν ἀπατεώνων» ἀναμφίβολα μπορεῖ νὰ τὸ διαπιστώσει κανεὶς ὁποιαδήποτε στιγμή. Φτάνει νὰ ρίξει μία ματιὰ ὄχι στὴν μακρινὴ ἱστορία ποὺ ἔχει φέρει δράματα παγκοσμίων διαστάσεων, ἀλλὰ στὰ παραληρήματα αὐτῶν τῶν περιθωρειακῶν ὁμάδων ποὺ χρησιμουποιοῦνται ἀπὸ τοὺς διοικοῦντες τους ὥστε νὰ γίνουν πολιτικοὶ παράγοντες καὶ νὰ βάλουν σὲ ἔχθρα ἀλβανοὺς καὶ μειονοτικούς, μουσουλμάνους καὶ χριστιανούς. Φαίνεται πὼς αὐτὸ ἔχουν ἀναλάβει νὰ ὑλοποιήσουν οἱ ἰθύνοντες τῆς Ἐρυθρόμαυρης Συμμαχίας, καθὼς καὶ κανένας καθηγητὴς ἱστορίας, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ ἀπέτυχαν νὰ ἀνόιξουν τὶς πόρτες τῆς πολιτικῆς κατὰ τὸν παραδοσιακὸ τρόπο, ἐπιδιώκουν τὸν πιὸ ἀπὸ τρόπο: τὸν ἐθνικισμό. Αυτοί δὲν ντρέπονται νὰ χρησιμοποιοῦν δύο στάνταρς ἂν καὶ αὐτὰ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ ὅταν πηγάινουν στὸ φτωχὸ Κόσοβο κάνουν λόγο γιὰ γιὰ ἐθνικὴ συνένωση κατὰ τῶν φαντασμάτων ποὺ «ἀπειλοῦν» τὸ ἔθνος, ὅταν ὅμως πηγαίνουν στὸ «La Sapienza» στὴ Ρώμη, κάνουν λόγο γιὰ ἐνταξιακὲς διαδικασίες τῆς Ἀλβανίας.

Βορειοηπειρώτης