Κοινωνικο-θεολογική προσέγγιση καί θεώρηση τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ

Ἀριστοφάνη Δ. Ζαμπακίδη

Καθηγητού Ἀνωτέρας Ἐκκλ. Σχολῆς Κρήτης

Δέν γνωρίζουμε ποιά θά εἶναι ἡ προέκταση καί ἐξέλιξη τοῦ ἀποκρυφισμοῦ στό μέλλον. Μέ τά σημερινά δεδομένα, ὀφείλουμε νά ἐρευνήσουμε τήν κοινωνική, πολιτική καί πνευματική διάσταση τοῦ φαινομένου, γιά νά ἔχουμε ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῶν συνεπειῶν καί τῶν ἀποτελεσμάτων τῶν θεωριῶν καί πρακτικῶν του, ἰδιαίτερα ὅταν αὐτές γίνονται ἀποδεκτές ἀπό ἔφηβους καί νέους.

Βέβαια, δέν μποροῦμε νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι θά ἐξαντλήσουμε ἀπό κοινωνικό-θεολογικῆς πλευρᾶς τό τεράστιο θέμα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί τῶν πρακτικῶν του. Ἁπλά ἀνοίγουμε τόν ἀπροσπέλαστο μέχρι στιγμῆς δρόμο, γιά νά ἀκολουθήσουν ἐξειδικευμένες ἔρευνες. Ἡ κοινωνική διάσταση τοῦ φαινομένου, ἐν προκειμένω, μελετᾶται στά πλαίσια τῆς θεολογικῆς προσέγγισης καί θεώρησης τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, διότι στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ἀπευθύνεται ἡ Ἐκκλησία, μέ σκοπό νά δείξει σ’ αὐτούς τή μοναδική ὁδό τῆς...

ἕνωσής τους μέ τόν Θεό καί νά τούς καταστήσει «κοινωνούς θείας φύσεως».

1. Ἡ κοινωνική, πολιτική καί πνευματική διάσταση τοῦ ἀποκρυφισμοῦ

Καθώς ἐρευνοῦμε τό ἀκανθῶδες θέμα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μέ τά φαινόμενα πού προκαλεῖ, τίς συνέπειες καί τίς ἐπιπτώσεις του στήν πνευματική, κοινωνική, πολιτιστική καί πολιτική ζωή τῶν ἀνθρώπων. Συχνά καταγράφονται διαμαρτυρίες1 πολιτῶν, οἱ ὁποῖες κάνουν λόγο γιά ἀλλοίωση στά ἤθη, ἀποπροσανατολισμό τῶν ἐφήβων, γιά μεθοδεύσεις καί τεχνικές πού ὁδηγοῦν σέ ἀδιέξοδα. Ἡ προσβολή τῆς εὐαίσθητης ἐφηβικῆς ἡλικίας ἐκ μέρους τοῦ ἀποκρυφισμοῦ δέν ἀφήνει ἀδιάφορη τήν ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας.

Οἱ ἔρευνες πού ἔγιναν μεταξύ ἐφήβων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προσχωρήσει στόν ἀποκρυφισμό, καταλήγουν σέ δυσμενῆ γιά τήν κοινωνία μᾶς ἀποτελέσματα. Συχνά διαπιστώνεται ἀποξένωση τῶν ἐφήβων ἀπό τούς ἁγνούς παραδοσιακούς τρόπους ψυχαγωγίας2, μεθόδευση καί προετοιμασία γιά εἴσοδό τους σέ χώρους μυστικούς καί χωρίς ἐξακριβωμένο προσανατολισμό.

Οἱ ἀποκρυφιστικές ὀργανώσεις, σύμφωνα μέ συγκεκριμένες μαρτυρίες3, στήν ἀρχή ἐπιδιώκουν νά ἐπιβάλλουν στούς ἔφηβους τό συναίσθημα τῆς φοβίας. Στήν ἑπόμενη φάση ἀσκοῦν πιεστική προπαγάνδα, ἐνσπείρουν ἔντεχνα τήν ἀμφιβολία, μέ σκοπό νά ἐπιτύχουν τήν ἀλλοτρίωση τῆς ἠθικῆς τους συνείδησης. Πολλοί ἀδυνατοῦν νά ἀντιδράσουν, ἐπειδή μεθοδικά τους χορηγοῦνται ναρκωτικές ἤ ἄλλες χημικές οὐσίες, ἀμφίβολης προέλευσης καί κατασκευῆς. Ἐπιδιώκουν μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἐξασθενήσουν τή βούλησή τους καί νά ἐπιβάλλουν τίς ἀποκρυφιστικές θεωρίες καί πρακτικές.

Ἔχει γνωστοποιηθεῖ ὅτι θύματα ἀποκρυφιστικῶν ὁμάδων4, τά ὁποία κατόρθωσαν νά ἀπεμπλακοῦν ἀπ’ αὐτές μέ παρέμβαση ἄλλων προσώπων, προέβησαν σέ δημόσιες καταγγελίες. Σέ καταγγελία τούς ἀναφέρουν ὅτι "...ἑκατοντάδες καταστροφικές παραθρησκευτικές ὀργανώσεις δροῦν ἐδῶ καί δεκαετίες ἀνενόχλητες στή χώρα μας. Στρατολογοῦν νέους, καταστρέφουν οἰκογένειες, ὀργανώνουν στρατούς, ἀπειλοῦν ζωές, βρίζουν τήν Ἑλλάδα, τίς ἠθικές ἀξίες, τήν Ἐκκλησία. Ἐφαρμόζουν παρανοϊκές μεθόδους, φοροδιαφεύγουν, λειτουργοῦν χωρίς ἄδεια καί φακελώνουν δημοσιογράφους"5.

Τά παραθρησκευτικά κινήματα, γιά νά ἐπιτύχουν τή διείσδυσή τους στόν καλλιτεχνικό καί πολιτιστικό χῶρο, ὑπόσχονται ταχεία ἄνοδο καί ἐξέλιξη στούς ἀποδέκτες τῶν μηνυμάτων τους. Ἀντίθετα, ἀπειλοῦν ὅσους δέν ὑποτάσσονται στά κελεύσματά τους καί ἐκείνους πού προσπαθοῦν νά φέρουν στό φῶς τῆς δημοσιότητας, ὅσα ὑποκρύπτονται καί συμβαίνουν στό χῶρο τῶν ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: Ι.Μ.Παντοκράτορος