ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Ἄλλη μία φορά, ἐνῶ ὁ Γέροντας εὐχόταν κατὰ τὴ συνήθειά του κάνοντας κοσμποσκοίνι, εἶχε Θεία ἐπίσκεψη. Ἐνῶ βρισκόταν στὸ κελί του κι εὐχόταν, ξαφνικὰ ἄκουσε στὸ διάδρομο κάτι, σὰν περπατήματα. Πῆγε στὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ του καὶ κοίταξε στὸ διάδρομο ποὺ βλέπει πρὸς τὴν ἐκκλησία. Ἀντίκρισε τότε τὴν Παναγία μας, ἡ ὁποία περπατοῦσε σὰν Βασίλισσα, ὅπως ὁ Γέροντας ἔλεγε, καὶ ὅλα ἐπάνω Της εἶχαν ἀνείπωτη Βασιλικὴ ἀρχοντιά. Ὅταν Ἐκείνη ἔφτασε μπροστὰ στὴν πόρτα τῆς ἐκκλησίας, ἔστριψε καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὰ μέσα. Πίσω Της ἀκολουθοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἀφοῦ μπῆκαν καὶ οἱ δύο στὸ ἐκκλησάκι, χάθηκαν ἀφήνοντας ἐκεῖ μέσα ἕνα γαλαζόλευκο Φῶς (τὸ Ἄκτιστο Φῶς), τὸ ὁποῖο ἔμεινε γιὰ λίγη ὥρα καὶ μετὰ σιγὰ - σιγὰ διαλύθηκε. Ἡ ψυχὴ τοῦ Γέροντα πλημύρισε τότε ἀπὸ...

 εὐγνωμοσύνη καὶ ταπεινοφροσύνη. Ἔκλαιγε ποὺ ἡ Παναγία μας τὸν ἐπισκέφτηκε ἂν καὶ ὁ ἴδιος αἰσθανόταν καὶ ἔλεγε ὅτι ἦταν ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος στὸν κόσμο.

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ὁ Γέρων Παΐσιος" τοῦ Ἱερομονάχου Χριστοδούλου Ἁγιορείτου)Ἐπιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Ἁγιορείτικο Βῆμα