Ὁ Μονόλογος τοῦ Θεοῦ..

Μαρία Χατζηκούμα

Σέ κοίταξα ὅταν ξύπνησες τό πρωί. Περίμενα νά μοῦ πεῖς δύο-τρεῖς λέξεις, εὐχαριστώντας με γιά ὅσα σοῦ συνέβαιναν, ζητώντας τή γνώμη μου γιά ὅ,τι πρόκειται νά κάνεις σήμερα

Παρατήρησα ὅτι ἤσουν πολύ ἀπασχολημένος προσπαθώντας νά βρεῖς τά κατάλληλα ροῦχα γιά νά πᾶς στή δουλειά σου. Ἤλπιζα νά βρεῖς κάποιες στιγμές νά μοῦ πεῖς μία καλημέρα! Ἀλλά ἤσουν πολύ ἀπασχολημένος. Γιά νά δεῖς ὅτι εἶμαι κοντά σου, ἒφτιαξα γιά σένα τόν πολύχρωμο οὐρανό καί τό κελάηδημα τῶν πουλιῶν.Κρίμα ὅμως πού δέν παρατήρησες οὔτε τότε τήν Παρουσία μου. Σέ ἀτένιζα ὅταν ἔφευγες βιαστικός πρός τή δουλειά σου καί πάλι περίμενα. Ὑποθέτω ὅτι ἐξαιτίας τῆς ἀπασχόλησής σου δέν εἶχες χρόνο οὔτε τότε νά μοῦ πεῖς δύο λόγια. Ὅταν γυρνοῦσες ἀπό τή δουλειά εἶδα τήν κούραση καί τό στρές σου καί σοῦ ἔστειλα ἕνα ψιλόβροχο γιά νά σέ ἀπαλλάξει ἀπό τήν πίεση τῆς ἡμέρας. Νόμιζα ὅτι κάνοντάς σου αὐτήν τή χάρη θά μέ θυμηθεῖς. Ὡς ἀντάλλαγμα ὅμως, στενοχωρημένος, μέ ἔβρισες . Ἐπιθυμοῦσα τόσο πολύ νά μοῦ μιλήσεις. Ὁπωσδήποτε ἡ ἡμέρα ἦταν ἀκόμα μεγάλη. Ἄνοιξες μετά τήν τηλεόραση καί, ἐνῷ παρακολουθοῦσες τήν ἀγαπημένη σου ἐκπομπή, ἐγώ περίμενα. Ἔπειτα δείπνησες μέ τούς δικούς σου καί γιά ἄλλη μιά φορά δέν μέ θυμήθηκες. Βλέποντάς σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τή σιωπή σου καί ἔσβησα τή λαμπρότητα τοῦ οὐρανοῦ γιά νά μπορεῖς νά ξεκουραστεῖς, ἀλλά δέν...

 σέ ἄφησα σέ σκοτάδι πίσσα. Ἄφησα ξάγρυπνα γιά σένα πλῆθος ἀπό ἀστέρια. Ἦταν τόσο ὄμορφα, κρίμα πού δέν τά παρατήρησες…ἀλλά δέν πειράζει!

Μήπως, πράγματι, συνειδητοποίησες ὅτι…

Ἐγώ εἶμαι ἐδῶ γιά σένα; Ἔχω περισσότερη ὑπομονή ἀπό ὅ,τι ἐσύ μπορεῖς ποτέ νά φανταστεῖς. Θέλω νά σοῦ τό δείξω αὐτό, γιά νά τό δείξεις καί ἐσύ μέ τή σειρά σου στούς γύρω σου.

Σ’ ἀγαπῶ τόσο πολύ ὥστε θά σέ ἀνέχομαι.

Τώρα ἀπό στιγμή σέ στιγμή θά ξυπνήσεις πάλι.

Δέν Μοῦ μένει παρά νά σ’ ἀγαπῶ καί νά ἐλπίζω ὅτι τουλάχιστον σήμερα θά Μοῦ χαρίσεις λίγο χρόνο ἀπό τό χρόνο σου…..

 Πηγή: http://romnios.gr/