Μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς

Συγκινητική ἱστορία

Δύο ἄντρες πολὺ σοβαρὰ ἄρρωστοι, ἦταν στὸ ἴδιο δωμάτιο ἑνὸς νοσοκομείου. Στὸν ἕναν ἐπιτρέπονταν νὰ μένει καθιστὸς μία ὥρα τὸ ἀπόγευμα γιατί τὸν βοηθούσε να φύγουν τὰ ὑγρὰ ἀπὸ τοὺς πνεύμονες. Τὸ κρεβάτι τοῦ βρισκόταν ἀκριβῶς δίπλα στὸ παράθυρο τοῦ δωματίου.Ὁ ἄλλος ἄντρας ἔπρεπε νὰ βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σὲ ἀκινησία καὶ ἕνας μεσότοιχος ποὺ βρισκόταν μεταξὺ τῶν κρεβατιῶν δὲν τοῦ ἐπέτρεπε νὰ κοιτάει κι αὐτὸς ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο. Οἱ ἄντρες κατέληξαν νὰ μιλοῦν ἀτελείωτα. Μιλοῦσαν γιὰ τὶς συζύγους τους, τὶς οἰκογένειές τους, τὰ σπίτια τους, τὶς δουλειές τους, τὴ θητεία τους στὸν στρατό, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ ποὺ εἶχαν πάει διακοπές.Κάθε ἀπόγευμα, ὁ ἄντρας ποὺ τοῦ ἐπιτρεπόταν νὰ μένει καθιστὸς περιέγραφε στὸν συγκάτοικό του ὅλα ὅσα ἔβλεπε ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ δωματίου.Ὁ ἄντρας ποὺ βρισκόταν σὲ ἀναγκαστικὴ ἀκινησία ἄρχιζε νὰ καταλαβαίνει πὼς ζεῖ γι' αὐτὲς τὶς μοναδικὲς ἀπογευματινὲς ὧρες ποὺ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ζωὴ μεγάλωνε καὶ ζωντάνευε ἀπὸ ὅλη τὴν δραστηριότητα καὶ τὰ χρώματα τοῦ ἔξω κόσμου. Τὸ παράθυρο ἔβλεπε σὲ ἕνα πάρκο μὲ....

 μία θαυμάσια λίμνη. Πάπιες καὶ κύκνοι κολυμποῦσαν ἐκεῖ, καὶ τὰ παιδιὰ ἔπαιζαν μὲ μικρὰ μοντέλα σκαφῶν στὸ νερό.Νεαρὰ ζευγάρια περπατοῦσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στὰ ὑπέροχα λουλούδια ποὺ εἶχαν τὰ χρώματα τοῦ οὐράνιου τόξου.Τεράστια παλιὰ δέντρα στέκονταν μὲ χάρη ἐπάνω στὸ ἔδαφος καὶ μία ὑπέροχη θέα τοῦ οὐρανοξύστη τῆς πόλης φαινόταν ἀπὸ μακριά.Καθὼς ὁ ἄντρας δίπλα στὸ παράθυρο ἐξηγοῦσε ὅλες αὐτὲς τὶς ὄμορφες λεπτομέρειες, ὁ ἄντρας στὸ διπλανὸ κρεβάτι φαντάζονταν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἄκουγε.

Ἕνα ἀπόγευμα ὁ ἄντρας ποὺ ἦταν δίπλα στὸ παράθυρο, περίγραφε μία παρέλαση ποὺ περνοῦσε.

Παρόλο ποὺ ὁ ἄντρας στὸ δίπλα κρεβάτι δὲν μποροῦσε νὰ ἀκούσει τὸν ἦχο τῆς μπάντας, μποροῦσε καὶ μόνο μὲ τὰ μάτια τοῦ μυαλοῦ του νὰ δεῖ τοὺς κλόουν ποὺ χόρευαν, τὰ πολύχρωμα ἅρματα καὶ τὰ ὄμορφα διακοσμημένα αὐτοκίνητα καὶ ἄλογα.

Οἱ μέρες πέρασαν. Ὁ ἄντρας ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ ἀπὸ τὸ παράθυρο ἄρχισε νὰ ἐπιτρέπει σπόρους ἔχθρας νὰ ἀναπτύσσονται μέσα του. Ὅσο καὶ νὰ ἐκτιμοῦσε τὶς περιγραφὲς τοῦ συγκατοίκου του, εὐχόταν μέσα του νὰ ἦταν αὐτὸς ὁ ὁποῖος θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ τὴν θέα ἀπὸ τὸ παράθυρο. Ἄρχισε νὰ ἀποστρέφεται τὸν συγκάτοικό του καὶ στὸ τέλος ὁ πόθος του νὰ εἶναι δίπλα στὸ παράθυρο τὸν ἔφερε σὲ ἀπόγνωση.

Ἕνα πρωινό, ἐνῶ οἱ δύο συγκάτοικοι εἶχαν πρὸ πολλοῦ σταματήσει νὰ μιλιοῦνται, σὲ μία ἐπίσκεψή της ἡ νοσοκόμα βρῆκε στὸ δωμάτιο τὸν ἄντρα δίπλα στὸ παράθυρο νεκρό. Εἶχε πεθάνει εἰρηνικὰ μέσα στὸν ὕπνο του. Λυπημένα κάλεσε τοὺς νοσοκόμους καὶ ἀπομάκρυνε τὸ πτῶμα του.

Ὁ ἄλλος ἄντρας ζήτησε νὰ μετακινηθεῖ ἐκεῖνος στὸ κρεβάτι ποὺ βρίσκονταν δίπλα στὸ παράθυρο.

Ἡ νοσοκόμα μὲ πολὺ προθυμία τὸν μετακίνησε καὶ φρόντισε νὰ εἶναι ἄνετος. Σιγὰ-σιγὰ στηρίχθηκε μὲ πόνο στὸν ἀγκώνα του γιὰ νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ ρίξει μία ματιὰ ἔξω. Ἐπιτέλους θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ τὸν ἔξω κόσμο καὶ ὅλες τὶς δραστηριότητές του.

Αὐτὸ ποὺ εἶδε ἦταν ἕνας κενὸς τοῖχος !

Κάλεσε τὴν νοσοκόμα καὶ τὴν ρώτησε:

-Πῶς μποροῦσε ὁ συγκάτοικός μου νὰ βλέπει ὅλα αὐτὰ ποῦ μου περίγραφε; Πῶς μποροῦσε νὰ μοῦ μιλάει γιὰ τόση ὀμορφιὰ καὶ μὲ τόσες λεπτομέρειες, ὅταν αὐτὸ ποὺ φαίνεται ἀπὸ αὐτὸ ἐδῶ τὸ παράθυρο εἶναι ἕνας παλιὸς καὶ βρώμικος τοῖχος;

Καὶ ἡ νοσοκόμα τοῦ ἀπάντησε :

-Ὢ Θεέ μου... δὲν τὸ ξέρατε πῶς ὁ πρώην συγκάτοικος σᾶς ἦταν τυφλός; Δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ καν τὸν τοῖχο, ἴσως ἤθελε νὰ σᾶς ἐνθαρρύνει.

Ἐὰν ζοῦμε μία ζωὴ βασανίζοντας τὸν ἑαυτό μας γιὰ τὸ τί ἔχουν οἱ ἄλλοι, πιθανότατα θὰ χάσουμε τὴν χαρά του νὰ γίνουμε ἀποδέκτες αὐτῶν ποὺ οἱ ἄλλοι θέλουν νὰ μᾶς δώσουν.
http://aoratigonia.blogspot.com/