Χριστιανὴ παρθένος ἡ Ἀντωνίνα, ἀποτελοῦσε φωτεινὸ ἀστέρι τῆς κωμοπόλεως Καρδάμου. Ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἁγνότητα, ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλπίδα στὸ Θεό, ἦταν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς ζωῆς της. Βασικὴ ἀσχολία εἶχε τὴν περίθαλψη ὀρφανῶν καὶ τὴν ἀνακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Ἡ διαγωγή της αὐτὴ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Φῆστο, ποὺ τὴν συνέλαβε καὶ τὴν ὑπέβαλε σὲ ἀνάκριση. Ἡ Ἀντωνίνα χωρὶς δισταγμὸ ὁμολόγησε πὼς ἦταν χριστιανή. Ὁ ἔπαρχος, βλέποντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὴν μεταπείσει καὶ ὅτι ἡ Ἀντωνίνα ἔδινε μεγάλη βαρύτητα στὴν παρθενική της τιμή, τὴν ἔριξε σὲ ἕνα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικῶν. Ἀλλὰ ἡ προσευχὴ τῆς παρθένου κόρης προκάλεσε τρομερὸ σεισμὸ στὸ σπίτι αὐτό, ὥστε οἱ ἴδιες αὐτὲς γυναῖκες νὰ τὴν διώξουν. Ὁ Φῆστος τὴν ἐπανασυνέλαβε καὶ τὴν...
ἔριξε σὲ ἄλλο ὅμοιο καταγώγιο. Κάποιος, ὅμως, χριστιανός, ὀνομαζόμενος Ἀλέξανδρος, πῆγε σ᾿ αὐτὸ τὸ διαφθορεῖο, μπῆκε στὸ δωμάτιο τῆς Ἀντωνίνας καὶ τὴν φυγάδευσε μὲ τὰ δικά του ῥοῦχα. Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς ὁ Φῆστος, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ συνέλαβε καὶ τοὺς δυό, ἀκρωτηρίασε καὶ ἄλειψε μὲ πίσσα τὰ σώματά τους. Στὴ συνέχεια τοὺς ἔριξε στὴ φωτιά, ὅπου μαρτυρικὰ παρέδωσαν τὸ πνεῦμα τους. Ἔτσι, ὁ Ἀλέξανδρος καὶ ἡ Ἀντωνίνα ἔγιναν «τύπος τῶν πιστῶν ἐν ἁγνείᾳ». Δηλαδή, παράδειγμα τῶν πιστῶν στὴν ἁγνότητα καὶ καθαρότητα τῆς ζωῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου