30 Απρ 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

                  
  Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης              
  ωάν. Κ΄ (19-31)
  Μέσα στ κπαγλο φς τς νδόξου ναστάσεως το λατρευτο μας ησο, φωτίζεται κα τ τεράστιο, π κάθε ποψη, θέμα τς Πίστεως.
ντως, πίστις εναι να κεφάλαιο μ τ ποο, θέλοντας κα μ σχολεται κάθε νθρωπος, ετε θετικ ετε ρνητικά. Ετε ποδεχόμενος τν ζωνταν πίστη στν ησο, ετε πορρίπτοντας τν, γι ν γεμίσει τελικ τν καρδιά του μ προλήψεις κα δεισιδαιμονίες κα τιδήποτε λλο…
Κα πως εναι δύνατον ν λησμονήσει κανες τν φυσική του δίψα, κα ν νάγκη θ ξεδιψάσει μ ,τι βρε, τσι κα νθρωπος σο κα ν θελήσει δν πρόκειται ν σβήσει τν δίψα το Θεο πο φλέγει τ στήθη του.
Σ ατ λοιπν τ πλαίσιο βλέποντας τ πράγματα, δν θ πρέπει νὰ....

χαρακτηρίζουμε τν Θωμ ς πιστο, λλ παραπονεμένο κα λιγόπιστο στν διαβεβαίωση πο το διναν ο λλοι μαθητές, τι «ώρακαν τν Κύριον».
Βέβαια, ς μ λησμονομε τι πρ τς Πεντηκοστς, ο λλείψεις τν μαθητν δικαιολογονται πολύτως. Τ θέμα μως εναι: μες σήμερα, μετ τόσους αἰῶνες, κα μέσα στ φς τς χάριτος λλ κα βιώνοντας τ τεκμήρια τς πίστεως το ησο εναι δυνατν ν χουμε παρόμοια δικαιολογία;
πομένως, εχαριστομε μαζ μ τν ερ Χρυσόστομο τν Θωμά, γι τν στάση το ατ πο γινε ατία ν βεβαιωθομε πολ περισσότερο γι τν πραγματικότητα το θαύματος τν θαυμάτων, τς ναστάσεως το Χριστο.

ς τοποθετήσουμε στ κέντρο τς μελέτης κα το στοχασμο μας τν μαθητ το ναστάντος, κα ς προσπαθήσουμε ν δομε κα τς δικές μας πνευματικς ναλογίες κα λλοίμονο, τν λιγοπιστία.
πρώτη τοποθέτηση το Θωμ μετ τν διαβεβαίωση τν μαθητν περ τς ναστάσεως, εναι δραματικ κφραση «Ἐὰν μ δω ν τας χερσν ατο τν τύπον τν λων, κα βάλω τν δάκτυλόν μου ες τν τύπον τν λων, κα βάλω τν χείρα μου ες τν πλευρν ατο, ο μ πιστεύσω». Δηλαδή: Ἐὰν δν δ στ χέρια το τ σημάδι π τ καρφιά, κα δν βάλω τ δάκτυλό μου στ σημάδι π τ καρφι κα δν βάλω τ χέρι μου στν πλευρ τον λογχισμένη), δν θ πιστεύσω.
- Εναι δύνατον ν παραδεχθ ατ πού μου λέτε.
- Μ εμαστε τόσα πρόσωπα πο πιστοποιομε τν λήθεια. ρνεσαι λοιπν τν μαρτυρία μας; Δν δείχνεις μπιστοσύνη στος φίλους σου;
- ,τι κα ν μου πετε, δν πρόκειται ποτ ν πιστέψω ν πρτα δν δ
λήθεια, πόσες φορς κούγεται π κάποιους παραπάνω θέση: «ν δν δ, δν πιστεύω». Κα νομίζουν σοι τν ποστηρίζουν τι καλύπτονται κα ρα δν βρίσκονται κτεθειμένοι στ θέμα τς πίστεως.
Λησμονον βέβαια πς λα ατ πο βλέπουμε γύρω μας, τ τι πάρχουμε, τ τι χτυπάει καρδιά μας, τ τι λα ατ κα τόσα λλα πειρα, εναι να μεγάλο κα παναλαμβανόμενο θαμα. σως δν τος περν π τν νο τι ζομε καθημερινς μέσα στ θαμα. τι εμαστε βυθισμένοι στν «θαυμαστ γάπη» το Θεο
λλ πειδ Θωμς δν εναι μία τυχαία προσωπικότητα, κα μετ τν Πεντηκοστ θ χρηματίσει πόστολος στς νδίες, που κα θ δώσει τν ζωή του γι τν Πίστη κα τν γάπη το Χριστο, ησος, συγκαταβαίνει στν δυναμία το καλο του μαθητο. Μέσω το σφάλματος το Θωμά, εναι νάγκη ν διδαχθομε λοι ο πιστοί, ως τ τέλος τν αώνων, γ ατ κα πανεμφανίζεται στν μαθητή, στε ν βεβαιωθομε λλ κα ν λεγχθομε.

Τ διο τ βιβλικ κείμενο εναι μοναδικ στν διατύπωσή του. Εαγγελιστς ωάννης πο βρισκόταν ντός του κύκλου τν μαθητν κα ζησε τ γεγονς μς καταγράφει συγκινητικ μ κα ρεαλιστικ τ σα θ δομε σ μετάφραση στν συνέχεια. « Μετ π κτ μέρες πάλι ο μαθητς το ταν κλεισμένοι μέσα στ σπίτι, κα μαζί τους βρισκόταν κα Θωμάς. ρχεται ησος, ν ο θύρες ταν κλειστς κα στάθηκε νάμεσά τους κα επε. ς εναι ερήνη σ’ σς. πειτα λέγει στ Θωμά: «φέρε τ δάκτυλό σου δ, κα κοίταξε τ χέρια μου. πίσης φέρε τ χέρι σου κα βάλε στν πλευρά μου, κα μ γίνεσαι πιστος λλ πιστός». Κα Θωμς το επε τότε: «Εσαι Κύριός μου κα Θεός μου!» (ωάν. Κ΄ 26-28).

Φίλοι μου, σως νομίσουμε τι νίκησε πιμον λιγοπιστία το Θωμ το κάθε Θωμ σ παρόμοια περίπτωση. Κα μως, ατ πο νικ εναι χι λιγοπιστία λλ γάπη το Κυρίου κα Θεο πρς τ πλάσμα του.
μολογία πάντως το Θωμ εναι συγκλονιστικ κα ποτελε ναν πνευματικ καταπέλτη ναντίων της ταιρείας «Σκοπι» κα τν θυμάτων της, δήλ. τν ατοαποκαλουμένων «μαρτύρων το εχωβά», ο ποοι ρνονται πεισματικς κα δαιμονικς τν Θεότητα το ησο Χριστο. Βέβαια ο νθρωποι ατο εναι παντελς γράμματοι στ βιβλικ κείμενα κα ς κ τούτου δν μπορον μλλον δν θέλουν ν δον τν μολογία το Θωμ κα ν παραδεχθον τν Θεότητα το Κυρίου ησο Χριστος πρς ατ τ σημεο, ο ταλαίπωρες ατς ψυχς καταντον χειρότερες κα π ατ τ δαιμόνια, τ ποία σ πλεστες σες περιπτώσεις, πως ναφέρει Γραφή, σπαράσσοντας, μολογοσαν τν Θεότητα το Χριστο.
Θωμς προβαίνει τώρα νώπιον τν λλων μαθητν στν σωτήρια μολογία « Κύριός μου κα Θεός μου», λλ δέχεται π τν ησο κούει να παράπονο κα ναν λεγχο, ποος λεγχος πευθύνεται βέβαια πρς λους μας «τι ώρακας μ πεπίστευκας, μακάριοι ο μ δόντες κα πιστεύσαντες». Δήλ. «πίστευσες πειδ μ εδες. Μακαριότεροι κα περισσότερο καλότυχοι εναι κενοι, ο ποοι, ν κα δν μ εδαν μ τ μάτια τους, θ πιστεύσουν.

δελφοί μου. τελευταος μακαρισμς το Κυρίου π τς γς εναι: «Μακάριοι ο μ εδόντες κα πιστεύσαντες». Τ ν βλέπει κανες κα ν πιστεύει, δν εναι κα κάτι τ σπουδαο. Τ θέμα εναι ν δν βλέπεις μ τ ασθητά σου μάτια, ν ποδέχεσαι τν θεία πραγματικότητα. Ν ασθάνεσαι τν ζωνταν παρουσία το ησο μέσα στν στορία κα κυρίως μέσω τς πίστεως κα τς γάπης Του, στν παρξή σου. πωσδήποτε μες σήμερα θ πρέπει ν νήκουμε σ΄ ατν τν περίπτωση. Κα ς μ λησμονομε κα κάτι κόμα. Ο Γραμματες κα ο Φαρισαοι βλεπαν καθημερινς θαύματα μοναδικά, λλ γι ν χουν διεστραμμένη συνείδηση κα πορωμένη καρδιά, τελικς φθασαν ν κάνουν τ γκλημα τν Χριστοκτονίας...
ς ζομε λοιπν μέσα στν ντως θαυμαστ χρο τς γίας μας κκλησίας τν ζω το Κυρίου κα Θεο, Σωτρος ησο. ς βιώνουμε τν ζωνταν πίστη μέσω τν μυστηρίων κα το ρθο τρόπου ζως στν καθημερινότητα, κα βεβαιότητα το μακαρισμο, θ μς συνοδεύει στ ζωή μας , λλ κα τελικς θ μς σώσει.
                   ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!  ΑΜΗΝ.

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.