Μεγάλη Παρασκευή! Σταύρωσις!

Μεγάλη Παρασκευή! Σταύρωσις! Τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα τῆς Ἱστορίας. Ὁ ἄνθρωπος σταυρώνει τὸν Θεό του, ἀφοῦ προηγουμένως τὸν γελοιοποίησε. «Ἴδε ὁ Ἄνθρωπος». Ὁ ἄνθρωπος ὁ ξεπεσμένος, ὅπως τὸν κατήντησε ἡ ἁμαρτία. Δείχνοντας ὁ Πιλάτος τὸν Ἰησοῦν, ἔδειχνε στὴν πραγματικότητα τὴν ξεπεσμένη ἀνθρωπότητα ὅπως τὴν ἀνέλαβε ὁ Θεὸς Λόγος. Φτωχὲ ἄνθρωπε! Ἡ ἱστορία τοῦ Ἰησοῦ, δείχνει τὴν ἀπύθμενη φτώχειά σου μπροστὰ στὸν ἀπύθμενο δικό του πλοῦτο. Καὶ ὁ Θεὸς ἐπιμένει. Θέλει νὰ σὲ ἀνεβάση. Θέλει νὰ σοὺ παρουσιάση τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματός σου γιὰ νὰ φανῆ ὁ πλοῦτος τῆς δικῆς του ἀγαθότητος στὴ συγχώρησι.

Ἀπ' αὐτὰ ἀκριβῶς τὰ φλογισμένα στὸ σταυρὸ χείλη του, δόθηκε ἡ ἄφεσις. Καὶ ἀπὸ τὴν λογχισμένη τοῦ πλευρά, βγῆκε ἡ.....

«καινή» του ἀνθρώπου «κτίσις». Ἐμεῖς τὸν σταυρώσαμε, κι ἀπ' τὶς ὠδίνες ποὺ τοῦ προκαλέσαμε γέννησε τὴ σωτηρία μας. Ἕνας διάσημος ζωγράφος σ' ἕνα πίνακά του μὲ θέμα τὴν Ἀποκαθήλωσι τοῦ Ἰησοῦ, ἀνάμεσα στὰ πρόσωπα ποὺ ἀποκαθηλώνουν τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, ἔβαλε καὶ τὸ δικό του. Ὅταν ρωτήθηκε, ἀπήντησε ὅτι καὶ αὐτὸς μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τοῦ εἶχε πολλὰ καρφιὰ μπήξει στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Φτωχὴ ψυχή!, Ἤσουν καὶ σὺ ἐκεῖ ὅταν σταύρωναν τὸν Χριστό. Τὰ μάτια σου τώρα γέμισαν δάκρυα. Ζήτησες ταπεινὰ συγνώμην. Ἔλα λοιπὸν καὶ σὺ νὰ νεκρωθῆς μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦν.

«Ἀπεθάνετε, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῶ... Νεκρώσατε οὒν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γής...»

Νὰ νεκρωθῶ, Κύριε, στὴν ἁμαρτία, αὐτὸ λαχτάρησε ἡ θεϊκή Σου Καρδιά!

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'.

Ἐξηγόρασας ἠμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, τῷ τιμίω Σου αἵματι. τῷ Σταυρῶ προσηλωθεῖς καὶ τὴ λόγχη κεντηθεῖς, τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτὴρ ἠμῶν, δόξα Σοί.

Ι.Μ.Παντοκράτορος