τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Εὐσεβίου Βίττη
Ψυχὴ κατάκοπη καὶ θλιμμένη ἀπὸ πολλά, ποὺ γιὰ λόγους λεπτότητος δὲν θὰ ἤθελες νὰ ἀναφέρης, ἀλλὰ τοὺς κρατᾶς μέσα σου, γιατί δὲν θέλεις νὰ θίξης ἢ νὰ πληγώσης ἢ νὰ σκανδαλίσης κάποια ἄλλη ψυχὴ γύρω σου, ἀπὸ τὶς ἐγγὺς ἢ τὶς μακράν, ψυχὴ ἀνήσυχη, ποὺ ζητᾶς εἰρήνη, πήγαινε μπρὸς στὸν Ἐσταυρωμένον Σου, τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν. Γονάτισε μπροστά του μὲ συντριβὴ καὶ πάρε τὸ θάρρος νὰ τοῦ πῆς ἀργὰ μὲ ἁγνὴ καὶ εἰλικρινῆ διάθεση, μὲ πίστη ἀκλόνητη πὼς θὰ εἰσακουσθῆς, αὐτὰ τὰ λόγια:
Ὢ Κύριε Ἰησοῦ μου, πράε καὶ ταπεινὲ τὴ καρδία, σὲ παρακαλῶ καὶ σὲ ἱκετεύω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά:
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ ἐκτιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ ἀγαποῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ ἀναζητοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ τιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ ἐπαινοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ προτιμοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ συμβουλεύονται, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ μὲ ἐπιδοκιμάζουν, ἐλευθέρωσε μέ.
* * *
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ ταπεινώνουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ περιφρονοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ ἀπορρίπτουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ συκοφαντοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ λησμονοῦν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ προσβάλλουν, ἐλευθέρωσε μέ.
Ἀπὸ τὸν φόβο νὰ μὲ ὑποπτεύωνται, ἐλευθέρωσε μέ.
* * *
Νὰ ἀγαποῦν τοὺς ἄλλους πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ ἐκτιμοῦν τοὺς ἄλλους πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ μεγαλώνη ἡ καλὴ ἰδέα γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ἡ δική μου νὰ μειώνεται, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ χρησιμοποιοῦνται οἱ ἄλλοι πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ ἐπαινοῦνται οἱ ἄλλοι πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ θυμοῦνται μόνο τοὺς ἄλλους κι ὄχι ἐμένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ προτιμοῦνται οἱ ἄλλοι πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Νὰ προοδεύουν οἱ ἄλλοι στὴν ἀρετὴ πιὸ πολὺ ἀπὸ μένα, ἂν βέβαια μπορέσω νὰ πετύχω κάτι τέτοιο γιὰ τὸν ἑαυτό μου, δός μου, Κύριε, νὰ τὸ θέλω!
Ώ, ἂν ὁ Κύριος σὲ ἀκούση, ψυχὴ πονεμένη καὶ πληγωμένη, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτὸ σοὺ -καὶ θὰ σὲ ἀκούση ἂν ἡ προσευχή σου εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινής, θερμὴ καὶ ἀπὸ τὰ βάθη σου βγαλμένη-.
Πόσο ἡ εἰρήνη θὰ βασιλεύση στὴν καρδιά σου!
Πόσο ἡ γαλήνη θὰ ριζώνη στὸ ἐσωτερικό σου!
Πόσο ἡ ἠρεμία θὰ εἶναι ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό σου!
Καὶ μέσα σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς σου πόσες μικρὲς ἢ μεγάλες εὐτυχισμένες στιγμές!
Μήν, ξεχνᾶς ἀγαπημένη ψυχή, πὼς τὰ τρία καὶ μισὸ τέταρτα τῶν κακῶν ποὺ μᾶς προσβάλλουν δὲν ἔρχονται παρὰ ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ ἰδέα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὴν ὑπερεκτίμηση τῶν ἔργων καὶ τῆς ὁποιασδήποτε προσφορᾶς μας, ποὺ κάνουμε μὲ τὴν κρυφὴ πρόθεση νὰ κάνουμε ὅσο γίνεται πιὸ μεγάλη τὴ θέση μας στὸν κόσμο.
Τὸ πιὸ μεγάλο στὸν κόσμο εἶναι τὸ νὰ εἶναι κανένας λησμονημένος ἀπὸ τὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦμε καὶ μᾶς ἀγαποῦν, ἔστω κι ἂν ἐμεῖς ἀγαπώντας τοὺς πολύ, βρίσκουμε πολὺ λιγώτερη ἀνταπόκριση ἀπὸ τὴν πλευρά τους. Μὴ λησμονεῖς, ψυχὴ εὐλογημένη, πὼς ἴσως νομίζεις, ὅτι ἀγαπᾶς πιὸ πολὺ ἀπὸ ὅτι οἱ ἄλλοι σὲ ἀγαποῦν. Πῶς μπορεῖς, ἀλήθεια, νὰ τὸ μετρήσεις αὐτό; Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, διὰ τοῦ ἀποστόλου του, λέει: Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰμὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους. Με ἄλλα λόγια τὸ χρέος σου εἶναι πάντα ἀνεξόφλητο! Πῶς λοιπὸν τολμᾶς νὰ ἔχης ἀπαιτήσεις σὰν νὰ τὸ ἔχης ἐξοφλήσει; Αγάπα λοιπὸν χωρὶς νὰ περιμένης ὁπωσδήποτε ἀνταπόκριση. Αγάπα καὶ βάλε μέσα στὴν καρδιά σου ἐτούτη τὴν ἀλήθεια: Ο,τιδήποτε ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸ τὸ χρέος μας, μᾶς δημιουργεῖ πιὸ πολλὴ ἀνησυχία, παρὰ χαρά, πιὸ πολλὴ ταραχή, παρὰ εἰρήνη, πιὸ πολὺ ἄγχος, παρὰ βεβαιότητα.
Αὐτὸ μὴν τὸ λησμονεῖς ποτέ!
Ἂς βαθαίνει λοιπὸν μέσα μᾶς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ αὐτὴ ἡ διάθεση. Ἂς μὴ σταματοῦμε νὰ πορευώμαστε αὐτὸν τὸν δρόμο. Ἂς μὴ μᾶς ἀπατοῦν σκέψεις ὑπερηφανείας σὰν κι αὐτή:
Θὰ μποροῦσα νὰ κάνω κάτι ἄλλο, πολὺ πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κάνω,παρασυρόμενοι ἀπὸ ἀπατηλὲς βλέψεις καὶ ἐπιθυμίες ἢ καὶ ζῆλο χωρὶς καμμιὰ βάση σταθερὴ γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὸ καθημερινό μας ἔργο, ἀπὸ τὴ γελοία ἐπιθυμία νὰ ἀνθίση ἡ ἀρετή μας πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τοῦ πλησίον μας.
Ἂς ἀσχοληθοῦμε, ἀντίθετα, μὲ αὐτὸ ποὺ κάνουμε, γιατί αὐτὸ μας ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.
Ἂς ἀσχολούμαστε νὰ τὸ κάνουμε ὅσο μποροῦμε πιὸ καλά.
Καὶ αὐτὸ σημαίνει μὲ λίγα λόγια νὰ τὸ κάνουμε:
Μὲ καθαρότητα.
Μὲ δραστηριότητα.
Μὲ χαρά.
Μὲ πληρότητα.
Ὡς κατενώπιον Κυρίου!
Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἂς μᾶς λησμονοῦν, ἂς μᾶς περιφρονοῦν, ἂς μᾶς προσβάλλουν, ἂς μὴ μᾶς κατανοοῦν, ἂς μᾶς συκοφαντοῦν, ἂς μᾶς καταδιώκουν, ἄς....
Τί σημασία θὰ ἔχουν ὅλα αὐτά; Όλα θὰ περάσουν μία μέρα καὶ ἐκεῖνο, ποὺ θὰ μένη γιὰ πάντα ἀπὸ ἐτούτη κιόλας τὴν στιγμή, θὰ εἶναι ἡ φιλία καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τὴν αὐξάνη ὅλο καὶ πιὸ πολύ, θὰ γίνεται μεγαλύτερη ἡ ὑπομονή μας καὶ ἡ πιστότητά μας σ' αὐτήν, ὁ ἀγώνας μας καὶ ἡ προσπάθειά μας νὰ μεγαλώνουμε τὴ δεκτικότητά μας γι' αὐτήν. Ὅταν μάλιστα κοντὰ σ' αὐτὰ ἀξιωνόμαστε νὰ δεχώμαστε μὲ τὴν θεία Κοινωνία τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, τότε πῶς θὰ μπoρέση ποτὲ νὰ μᾶς περάση καὶ τὸ ἐλάχιστο παράπονο γιὰ ὀ,τιδήποτε στὴ ζωή μας γιὰ ὅλα αὐτὰ ποῦ ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω;
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ
Προσευχητικὲς καὶ ἐξομολογητικὲς πατρικὲς ἱκεσίες
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου