ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣὉ Ἐπίσκοπος Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸς ἦταν ὁ Ἐθνεγέρτης τοῦ Μωρηᾶ, μαζὶ μὲ τοὺς ὁπλαρχηγοὺς καὶ τοὺς προκρίτους.
Γεννήθηκε στὴ Δημητσάνα στὰ 1778. Πῆγε στὴ Σχολὴ τῆς γενέτειράς του. Καὶ δάσκαλο εἶχε τὸν Ἀγάπιο. Ἀργότερα κατέβηκε στὸ Ἄργος, ὅπου χειροτονήθηκε διάκονος. Καὶ μετὰ πῆγε στὴ Σμύρνη, ὅπου συνάντησε τὸ συμπατριώτη του, τὸν Μητροπολίτη Γρηγόριο, καὶ κατόπιν Ἐθνομάρτυρα Πατριάρχη. «Κι ὁ Γρηγόριος, ποὺ ἄλλο δὲ ζητοῦσε παρὰ νὰ βοηθάει νέους γιὰ νὰ γίνουν χρήσιμοι στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ Ἔθνος», τοῦ ἔδωσε ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ σπουδάσει στὴ Σχολὴ τῆς Σμύρνης. Ἐκεῖ ὁ διάκονος Γερμανὸς παρακολούθησε θεολογικὰ μαθήματα, Φιλοσοφία, Φιλολογία καὶ γαλλικὴ λογοτεχνία. Ἔτσι ἔγινε ἕνας μορφωμένος κληρικός, τόσο δύσκολο γιὰ τὰ χρόνια ἐκεῖνα τῆς σκλαβιᾶς. Δὲν ἦταν ὅμως μόνο αὐτὰ ποὺ ἔκανε ὁ σεβαστὸς Ἱεράρχης γιὰ τὸ συμπατριώτη του. Τοῦ ἔδινε κι ἕνα ἄλλο ἀνεκτίμητο δῶρο: τὸν ἑαυτό του, ζωντανὸ παράδειγμα, γεμάτο ζῆλο κι ἀφοσίωση στὴν ἱερή του ἀποστολή.
Ὅταν ἀνέβηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο ὁ Γρηγόριος ὁ Ἐ', τὸν ἀκολούθησε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὁ Γερμανός. Κι ἔγινε τότε τὸ «δεξὶ» χέρι τοῦ Πατριάρχη... Τὸ αὐστηρό του ἦθος, ἡ σοβαρότητά του, ἡ ἀξιοπρέπειά του τὸν ἐπέβαλλαν στὸ Πατριαρχεῖο καὶ στὴν ἑλληνικὴ κοινότητα.
Ὁ Γερμανὸς γράφει τὴν ἑξῆς χαρακτηριστικὴ φράση:
«Ὁ ἄνθρωπος ποὺ νοιώθει εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς συνεργάτες του, εἶναι ἕτοιμος νὰ...
κινδυνεύση μαζί τους ὅταν ἀδίκως πάσχουν».Κι αὐτὸ ἦρθε στιγμὴ ποὺ τὸ ἔδειξε καὶ στὴν πράξη. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι ἐξόρισαν τονΓρηγόριο τὸν Ἐ' στὸ Ἅγιο Ὅρος, τὸν ἀκολούθησε καὶ ὁ Γερμανός, πρεσβύτερος τότε.
Ἀλλ' ὁ Πατριάρχης δὲν τὸν κράτησε πολὺ κοντά του. «Γύρισε στὴν Κωνσταντινούπολη, τοῦ εἶπε. Ἐδῶ δὲν χρειάζεσαι τώρα πιά. Ἐνῶ ἐκεῖ θὰ εἶσαι πολὺ χρήσιμος».
Γύρισε στὴν Πόλη καὶ σὲ λίγα χρόνια, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρών, στὶς 25 Μαρτίου 1807.
Ὁ νέος Ἱεράρχης κατέβηκε στὸ Μωρηὰ γεμάτος ζωὴ καὶ παλμὸ ἱερό. Καὶ ρίχτηκε στὴν πνευματική του ἀποστολή. Περιόδευε, καβάλα σὲ μουλάρι, ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ ἀπὸ πόλη σὲ πόλη, ὅλο τὸ Μωρηά. Καὶ συμβούλευε καὶ νουθετοῦσε. Καὶ κατηύθυνε κάθε ἐνέργεια τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας μὲ κόπο καὶ μόχθο καὶ πρόσφερε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του μεγάλα ποσά... Ὡς στὶς 10 Μαρτίου 1821 ὅταν κατέφυγε στὴν Ἁγία Λαύρα. Καὶ σὲ δύο-τρεῖς μέρες ἔφθασαν ἐκεῖ καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Κερνίκης, ὁ Ζαΐμης, ὁ Φωτήλας, ὁ Λόντος καὶ ἄλλοι. Ἐκεῖ πῆραν τὴ μεγάλη ἀπόφαση. Καὶ ὁ Ἱεράρχης τοὺς ἐξέθεσε τοὺς κινδύνους καὶ τοὺς ἔδωσε θάρρος καὶ τόλμη. Καὶ κατέληξε μὲ τὴ φράση: «Ἡ ἱστορία καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος στηρίζονται ἐπάνω σὲ τρεῖς λέξεις: Θρησκεία, Ἐλευθερία, Πατρίς».
Στὸ Ἱστορικὸ ἐκκλησάκι τοῦ Μοναστηριοῦ λειτούργησε ὁ Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανός. Καὶ μ' εὐλάβεια καὶ ἱερὴ συγκίνηση ὁπλαρχηγοὶ καὶ στρατιῶτες κοινώνησαν τῶν Ἄχραντων Μυστηρίων. Καὶ στὸ τέλος ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη εὐλόγησε τὴ Σημαία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως...
Ἔτσι ἡ «αὐλαία» τῆς Ἐθνεγερσίας σηκώθηκε. Τὰ καριοφίλια ἄρχισαν νὰ βροντοῦν. Οἱ μάχες ἄνισες, σκληρές, διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη. Ὁ Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸς πολλὰ πρόσφερε στὰ χρόνια της Ἐθνεγερσίας. Πέθανε ἀπὸ ἐξανθηματικὸ τύφο στὸ Ναύπλιο στὰ 1826.
Πολλοὶ Ἕλληνες καὶ ξένοι ἱστορικοὶ μίλησαν καὶ μιλοῦν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὸν Ἐθνεγέρτη τοῦ Μωρηᾶ. Ὁ ἱστορικὸς Γόρδων ἔγραψε γιὰ τὸν Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸ «ὅτι τὰ ὑψηλά του ἐκκλησιαστικὰ καθήκοντα καὶ ἡ δραστηριότης τοῦ ἐνέπνεαν τὸν ἑλληνικὸν λαόν». Ὁ Γάλλος ἱστορικὸς καὶ Πρόξενος στὴν Πάτρα Πουκεβὶλ ὅτι «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γερμανὸς ἦταν πολὺ μορφωμένος, Ἱκανὸς καὶ ἐνάρετος. Ἡ φαντασία τοῦ ἦταν ζωηρή. Ἡ πίστις τοῦ ἀκράδαντος».
Ἦταν μία μεγάλη φυσιογνωμία: Ἁγνὸς στὴ ζωή του, πιστὸς στὸ ἐθνικὸ χρέος, μεγαλόκαρδος στὴν ψυχή, μεγαλοπρεπὴς καὶ ἐπιβλητικὸς στὸ παράστημα, ἀλύγιστος κι ὅμως προσηνέστατος, πολύπειρος κι ὡστόσο ἀδιάφθορος, εὔγλωττος, ἄλλα ἐχέμυθος, στάθηκε μία μορφὴ ἀπὸ τὶς πιὸ σημαντικὲς στὸ μεγάλο ἀγώνα».
Ἀντὶ γιὰ ἄλλο μήνυμά του, νὰ λίγες γραμμὲς ἀπὸ τὴ «διακήρυξη» πρὸς τὶς εὐρωπαϊκὲς δυνάμεις, ποὺ Αὐτὸς πρῶτος ὑπέγραψε καὶ «ἐστάλη» λίγο πρὶν τὴν ἔκρηξη τῆς Ἐθνεγερσίας.
«Ἠμεῖς, τὸ ἑλληνικὸν Ἔθνος τῶν Χριστιανῶν, βλέποντας ὅτι μᾶς καταφρονεῖ τὸ ὀθωμανικὸν γένος, καὶ σκοπεύει τὸν ὄλεθρον ἐναντίον μας, πότε μ' ἕναν καὶ πότε μ' ἄλλον τρόπον, ἀπεφασίσαμεν σταθερῶς ἢ νὰ ἀποθάνωμεν ὅλοι ἢ νὰ ἐλευθερωθῶμεν. Καὶ τούτου ἕνεκα, βαστοῦμεν τὰ ὄπλα εἰς χείρας, ζητοῦντες τὰ δικαιώματά μας....»
Δεσπόζουσα μορφὴ ἀναδείχθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανός, ποὺ κλείνει τὴν «αὐλαία» τῆς ὀθωμανικῆς κυριαρχίας καὶ ἀνοίγει τὴν πύλη τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν Ἑλλήνων. Ἡγέτης συνετὸς καὶ ἄντρας γενναῖος ὁ Ἐπίσκοπος Γερμανός, ὀρθώνεται μπροστὰ καὶ στὸ κάθε ὀρθόδοξο κληρικὸ τῆς ἐποχῆς μας καὶ τοῦ ζητάει τὸν ἴδιο ζῆλο καὶ τὴν ἴδια ἀγωνιστικότητα νὰ δείχνει στοὺς σημερινοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες!...
Μιλοῦν τὰ γεγονότα
ΕΚΚΛΗΣΙΑ -ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 21
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Κ. ΚΑΛΙΦΗ
Α' ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου