Συνοδικότης, κανονικότης καὶ ἀλήθεια

 Συνοδικότης, κανονικότης καὶ ἀλήθεια εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν

Τοῦ Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

Ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ὁποία ὁ Μητροπολίτης Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιος καθαιρεῖται καὶ ἐπανέρχεται στὶς τάξεις τῶν μοναχῶν εἶναι ἀντικανονικὴ καὶ παράνομη. Ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη χωρὶς τὴν ἀπαγγελία κατηγοριῶν, χωρὶς τὴν συγκρότηση ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου καὶ χωρὶς τὴν ἀπολογία τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου. Δὲν τηρήθηκαν οὔτε στοιχειώδεις κανόνες μίας κοσμικῆς, πολιτικῆς δίκης, πολὺ δὲ περισσότερο ἀγνοήθηκαν παντελῶς οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ ὁ ὀρθὸς τρόπος ἀπόδοσης ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης. Γιὰ τοῦτο καὶ ἡ μὴ ἀποδοχὴ τῆς ἀπόφασης ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ παρὰ ὀρθὴ καὶ ὑπεύθυνη στάση ὀρθοδόξου ἐπισκόπου.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διοικεῖται συνοδικῶς, ἀπὸ σύνοδο ἐπισκόπων. Ποτὲ ὡστόσο ἡ σύνοδος στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ἀπέκτησε κάποιο εἶδος ἀλάθητου, παρόμοιου μὲ αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἀποδίδουν στὸν Πάπα οἱ Λατίνοι.... Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία περιέχει πολλὲς περιπτώσεις συνόδων ποὺ ἔλαβαν λανθασμένες ἀποφάσεις, ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδείχτηκε. Παρομοίως ληστρικὲς σύνοδοι ἐπισκόπων κατεδίκασαν ἀδίκως σὲ καθαίρεση ἢ ἄλλες... ποινὲς ἐπισκόπους ποὺ ἐξέφραζαν τὴν ἀλήθεια. Κλασικὸ τὸ παράδειγμα τῆς «Ἐπὶ Δρῦν» συνόδου ποὺ κατεδίκασε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο ἐξορίζοντας τὸν καὶ ὁδηγώντας τὸν σὲ ἐξόντωση. Ὅπως φαίνεται ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας πορεύεται τὴ διεστραμμένη αὐτὴ ὁδὸ λαμβάνοντας ἀντικανονικὲς καὶ ἄδικες ἀποφάσεις. Τὰ μέλη τῆς μοιάζουν τυφλωμένα ἀπὸ τὸν οἰκουμενισμό, τὸν ἀκραῖο φιλοπαπισμὸ (ἤδη σχεδιάζουν τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Πάπα στὴ Σερβία τὸ 2013) ἀλλὰ καὶ τὴ σφοδρὴ ἐπιθυμία νὰ προωθήσουν, μαζὶ μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες, φιλοαμερικανικὰ καὶ φιλοευρωπαϊκὰ σχέδια.

Ἡ διοίκηση καὶ ἡ ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στηρίζεται στὴν τήρηση τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Συνόδων. Ἡ καταπάτηση τῶν Κανόνων ἀπὸ πρόσωπα ἢ συνόδους ἢ ἡ ἐπιλεκτικὴ χρήση τοὺς ὁδηγεῖ σὲ λανθασμένες καὶ παράνομες καταδίκες κληρικῶν καὶ λαϊκῶν πιστῶν. Ἡ καθαίρεση τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου εἶναι ἀπόφαση ποὺ ἔλαβαν τὰ μέλη τῆς Συνόδου τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀπόφαση δηλαδὴ ποὺ ἐλήφθη συνοδικῶς, ἀλλὰ δὲν στηρίζεται πάνω σὲ κανέναν Κανόνα οὔτε ἐπεβλήθη μὲ τρόπο κανονικὸ καὶ δίκαιο. Μάλιστα ἡ Σύνοδος, παράλληλα μὲ τὴν ἀντικανονικὴ δίωξη τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, προχώρησε καὶ σὲ ἀντικανονικὴ ἐκλογὴ νέου ἐπισκόπου γιὰ τὴ Μητρόπολη Ράσκας καὶ Πριζρένης (τοῦ βοηθοῦ ἐπισκόπου Θεοδοσίου) ἔτι ζῶντος τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου της Μητροπόλεως Ἀρτεμίου.

Ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὴ συνοδικότητα ὡς κριτήριο ὀρθότητας τῆς ἀπόφασης καθαίρεσης τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου λησμονοῦν ἢ ἠθελημένα ἀποσιωποῦν τὴν ἀντικανονικότητα στὸν τρόπο λήψης καὶ στὸ περιεχόμενο τῆς ἀπόφασης. Καὶ ὁ πιὸ ἁπλὸς πιστός, χωρὶς ἰδιαίτερες νομοκανονικὲς γνώσεις, μπορεῖ νὰ διακρίνει ὅτι ἡ ἀλήθεια καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δικαιώνουν τοῦ ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο.

Ἡ Ἀλήθεια στὴν Ἐκκλησία τραυματίζεται, συσκοτίζεται καὶ ἀντικαθίσταται μὲ τὸ ψεῦδος ὅταν οἱ ἀποφάσεις τῶν ἐπισκόπων δὲν ἀποβλέπουν στὴν ἀποκατάσταση τῆς κανονικῆς τάξης στὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ στὴν ἱκανοποίηση προσωπικῶν φιλοδοξιῶν καὶ ἐγκόσμιων ὑπολογισμῶν καὶ σχεδιασμῶν. Ἡ προσβολὴ πολλῶν ἐπισκοπικῶν συνειδήσεων ἀπὸ τὸ μικρόβιο τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀρχίζει πλέον νὰ κάνει ἐμφανῆ τὰ συμπτώματα τῆς λοιμώδους νόσου στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 3/12/2010

ἀπό:Θρησκευτικὰ