— Γέροντα, τί συμβαίνει μὲ τοὺς ὁμοφυλόφιλους; Μερικοὶ γιατροὶ λένε ὅτι γεννιοῦνται ἔτσι, ὅτι εἶναι δηλαδὴ θέμα χρωμοσωμάτων, θέμα τῆς φύσης, ἄρα εἶναι ἀδύνατο αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀλλάξουν καὶ ἑπομένως ἄδικα τοὺς ταλαιπωροῦν, καὶ ὅτι δὲν ἔχουν εὐθύνη αὐτοί.
— Πά! Πά! Ὄχι, βρὲ παιδί μου, δὲν εἶναι ἔτσι. Εἶναι ἕνα πάθος καὶ αὐτὸ ὅπως καὶ τὰ ἄλλα πάθη.
— Δηλαδή, μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος;
— Πὼς δὲν μπορεῖ! Μπορεῖ!… Ἂν θέλει καὶ προσπαθήσει μπορεῖ νὰ κόψει τὴν κακιὰ συνήθεια… Πολὺ βοηθάει νὰ ἔχει κανεὶς ἕναν πραγματικὸ καὶ καλὸ φίλο.
— Πῶς γίνεται κανεὶς ὁμοφυλόφιλος; Φταίει ἡ οἰκογένεια;
— Ἂν εἶναι μικρὸ παιδάκι πιὸ ἀδύνατο, πιὸ συνεσταλμένο καὶ δὲν προσέξουν τὶς παρέες του, τότε κανένας ἀλήτης μπορεῖ νὰ τὸ στριμώξει μὲ τὸ ζόρι… ἕλκεται καὶ αὐτὸ μετὰ ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ σιγὰ-σιγὰ συνηθίζει.
vatopaidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου