(Ἀληθινὸ συμβὰν )
Ἦταν πολὺ περήφανος γιὰ τὸν μοναχογιὸ τοῦ ὁ κ. Μιχάλης ὁ Φαρμακοποιός. Καλὸς στὰ γράμματα ἀπὸ μικρός,φιλομαθὴς ,φιλόδοξος καὶ ὑπάκουος …ἀπὸ μικρός.Γὶ αὐτὸ καὶ δὲν τὰ λυπήθηκε τὰ τόσα χρήματα ποὺ ξόδεψε γιὰ νὰ τὸν σπουδάσει ἔξω …βλέπετε ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἦταν καλύτερα νὰ σπουδάσει κανεὶς στὸ ἐξωτερικὸ γὶ αὐτὸ δὲν νοιάστηκε μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ κάθε μήνα τοῦ ἔστελνα τὰ χρειαζούμενα.
Καὶ δὲν λάθεψε.Ὁ γιὸς τοῦ τελείωσε τὶς σπουδές του στὴν φαρμακευτικὴ καὶ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα μὲ τὸ πτυχίο στὸ χέρι.Χαρά,δάκρυα εὐτυχίας καὶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στὸν Κύριο. Αὐτὸ τὸ εὐχαριστῶ ἦταν ἀλλιώτικο,κάθε μέρα ἔστρεφε τὰ μάτια τοῦ ἔστω καὶ γιὰ λίγες στιγμὲς στὴν εἰκόνα τοῦ ἀγκαθοστεφανωμένου Χριστοῦ ,αὐτὴ ποὺ 30 χρόνια τώρα ἔστεκε πάνω ἀπὸ τὸν πάγκο του μὰ τώρα τὸ ἐνίωθε πιότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ αὐτὸ τὸ εὐχαριστῶ. Μποροῦσε τώρα νὰ ἀποσυρθεῖ ὁ κ.Μιχάλης καὶ νὰ περιμένει καὶ ἄλλες χαρὲς ἴσως καὶ κανένα ἐγγονάκι.
Τὸ φαρμακεῖο τοῦ αὐτὸ ποὺ ἐφτίαξε μὲ πολὺ... μόχθο καὶ λαχτάρα γιὰ προσφορὰ στοὺς συνανθρώπους του ,θὰ τὸ ἀναλάμβανε πλέον ὁ γιός του.
-Μόνο μὴν ξεχάσεις τοῦτο παιδί μου,νὰ νοιάζεσαι τὸν ἄλλον σὰν τὸν ἑαυτό σου καὶ τὸν φτωχὸ πάντα νὰ τὸν διευκολύνεις.
-Ἐντάξει Πατέρα μόνο ποὺ θὰ κάνω κάποιες ἀλλαγὲς στὸ Φαρμακεῖο ἔχω κάποιες ἰδέες νὰ τὸ κάνουμε πιὸ σύγχρονο.
-Ὅ,τι ἐσὺ κρίνεις σωστὸ γιέ μου αὐτὸ νὰ κάνεις δικό σου εἶναι τώρα ,ἐσὺ ἀποφασίζεις.
Ἔτσι καὶ ἔγινε. Μία καινούρια φωτεινὴ ἐπιγραφὴ παραγγέλθηκε, καινούρια ράφια,καινούριο γραφεῖο καὶ μία ἀναπαυτικὴ δερμάτινη πολυθρόνα γιὰ τὶς διανυκτερεύσεις.
Μία χαρούμενη ἀναστάτωση ἐπικρατοῦσε στὸ Φαρμακεῖο.Πολύτιμος βοηθὸς τοῦ νέου της ἱστορίας μας ,ὁ Ἀνέστης. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ τὸν εἶχε πάρει ὁ πατέρας τοῦ βοηθὸ στὸ φαρμακεῖο ..εἶχε μάθει καλὰ τὴν δουλειὰ καὶ πολλὲς φορὲς τὸν ἄφηνε στὸ πόδι του,ἀλλὰ καὶ πόσο τὸν ξεκούραζε ἔχοντας ἀναλάβει ὅλες τὶς ἐξωτερικὲς δουλειὲς …ἀποθῆκες ,ταμεῖα, φάρμακα σὲ ἡλικιωμένους κὰτ΄οἶκον ….πάντα χαμογελαστὸς καὶ πρόθυμος …
-Ἀνέστη μόλις τελειώσεις μὲ τὰ ράφια θέλω νὰ κάνεις ἀκόμα μία δουλειά.Αὐτὴν τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ σὲ παρακαλῶ ξεκρέμασε τὴν καὶ βάλε στὴν θέση τῆς αὐτὸν ἐκεῖ τὸν πίνακα ποὺ ἔφερα ἀπὸ τὴν Ρώμη.
Σάστισε ὁ βοηθός.
-Μὰ κύριε Δημήτρη αὐτὴν τὴν εἰκόνα ὁ πατέρας σᾶς τὴν ἔχει ἐκεῖ 30 χρόνια …θὰ στενοχωρηθεῖ …
-Ὁ πατέρας δὲν ἔχει πρόβλημα ..ἄλλωστε τὸν ἄκουσες ..εἶπε νὰ κάνω ὅ,τι ἐγὼ κρίνω σωστό, λοιπὸν αὐτὰ εἶναι ξεπερασμένα Ἀνέστη ..εἴπαμε θὰ τὸ κάνουμε σύγχρονο τὰ φαρμακεῖο,αὐτὰ ἦταν γιὰ πρὶν 30 χρόνια,ἀστεία θὰ λέμε ;;;τώρα ὁ κόσμος ἔχει προχωρήσει ..καλὰ ἐσὺ ποῦ ζεῖς ;; δὲν τὸ βλέπεις πῶς ἀλλάξαμε:;;
Δὲν εἶπε τίποτα ὁ βοηθός. Ἀνέβηκε στὴν σκάλα καὶ μὲ τρεμάμενα χέρια ἔκανε αὐτὸ ποὺ πρόσταξε τὸ νέο ἀφεντικὸ …
-Ποῦ νὰ τὴν βάλω ;ψέλλισε …;.
-Βὰλ τὴν ἐκεῖ στὸ κάτω συρτάρι ποὺ δὲν τὸ χρησιμοποιοῦμε …
Ἔτσι καὶ ἔγινε . Ὅλα λοιπὸν ἄλλαξαν ..ἔγιναν μοντέρνα.
-Λοιπὸν πατέρα πῶς σου φαίνεται ;Ἀγνώριστο δὲν ἔγινε;
-Ναὶ γιέ μου εἶπε εὐτυχισμένος ὁ πατέρας μπαίνοντας στὸ φαρμακεῖο καὶ θέλησε πάλι νὰ εὐχαριστήσει Ἐκεῖνον γιὰ ὅλα ..ὅπως πάντα τὸ συνήθιζε …Μὰ δὲν τὸν βρῆκε στὴν θέση τοῦ Ἕνα μελαγχολικὸ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στὸ πρόσωπό του μὰ μόνο ὁ Ἀνέστης τὸ κατάλαβε …Δὲν μίλησε ..δὲν εἶπε κουβέντα ..βρῆκε μία καλὴ πρόφαση καὶ ἔφυγε πικραμένος γιὰ τὸ σπίτι ..ἐκεῖ τουλάχιστον τὸ εἰκονοστάσι του θὰ τοῦ ἁπάλυνε γιὰ λίγο τὸν πόνο …; Κύλησε ὁ καιρὸς ..Τὸ φαρμακεῖο δούλευε καλὰ καὶ ἡ πελατεία εἶχε αὐξηθεῖ ἀρκετὰ …Μόνο κάτι τὸν στενοχωροῦσε τὸν Δημήτρη ..ὁ πατέρας τοῦ σπάνια ἐρχόταν ..ὅλο κάποια δικαιολογία ἔβρισκε καὶ δὲν ἐρχόταν ..
-Σὲ ζητοῦν οἱ παλιοί σου πελάτες πατέρα ..τοῦ ἔλεγε ὁ Δημήτρης προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ ἔρχεται …
-Ἔχουν ἐσένα τώρα ..ἀπαντοῦσε ὁ κύρ.Μιχάλης μὲ ἐκεῖνο τὸ γνωστὸ πικρὸ χαμόγελο ποῦ μόνο ὁ Ἀνέστης μποροῦσε νὰ καταλάβει τὸ τί τὸ γεννοῦσε …; ….
-Διανυκτέρευση σήμερα Ἀνέστη ..πήγαινε σπίτι σου θὰ μείνω ἐγὼ …εἶπε ὁ Δημήτρης καὶ κάθισε στὴν ἀναπαυτική του πολυθρόνα ἀφοῦ πρῶτα κλείδωσε τὴν πόρτα …Ἔκλεισε γιὰ λίγο τὰ μάτια καὶ προσπάθησε νὰ ξεκουραστεῖ ἀπὸ τὸν φόρτο τῆς ἡμέρας …Ἀποκοιμήθηκε καὶ μόνο ἕνας παρατεταμένος χτύπος τὸν ξύπνησε κάπως ἀπότομα.
Ἦταν ἕνα μικρὸ κορίτσι ..δὲ θὰ τᾶν πάνω ἀπὸ 12 χρονῶν ..ἦταν ἀναστατωμένη τὰ μάτια τῆς κλαμένα καὶ μιλοῦσε βιαστικά.
-Γρήγορα κύριε ..ἡ μητέρα μου ..πρέπει νὰ τῆς φτιάξετε αὐτὸ τὸ φάρμακο …νὰ ἡ συνταγὴ …μόνο βιαστεῖτε …
-Ἠρέμισε κορίτσι μου ..θὰ κάνω ὅσο πιὸ γρήγορα μπορῶ .Νὰ ὁρίστε …ἕτοιμο.
- Ἀφήνω τὰ χρήματα καὶ τρέχω εἶπε τὸ κορίτσι ….
-Τὰ ρέστα σου …μόλις ποῦ πρόλαβε νὰ πεῖ ὁ Δημήτρης μὰ τὸ κορίτσι εἶχε ἐξαφανιστεῖ … Τί ἦταν κι αὐτό …; σκέφτηκε κλειδώνοντας τὴν πόρτα ..εὐτυχῶς ποὺ δὲν ἦταν ὁ Ἀνέστης …ἦταν δύσκολη ἡ συνταγὴ …Στὴν σκέψη αὐτὴν πάγωσε καὶ σχεδὸν τρέχοντας πῆγε στὸ ἐργαστήριο …ἡ ἀναπνοὴ τοῦ κόπηκε μόλις συνειδητοποίησε ..τὸ λάθος του … Δὲν εἶχε χρησιμοποιήσει τὸ σωστὸ μπουκάλι …καὶ εἶχε ρίξει …ἀλλοίμονο …;.δηλητήριο στὸ φάρμακο ..Βγῆκε ἔξω φωνάζοντας …ἔτρεξε ἀπεγνωσμένα μήπως καὶ ἔβρισκε τὸ κοριτσάκι …μὰ τίποτα ..
Ἦταν καταδικασμένος ..πᾶνε τὰ ὄνειρά του γιὰ τὴν ζωὴ τὸ φαρμακεῖο ..τώρα μία ἐφιαλτικὴ σκέψη κυριαρχοῦσε …φόνος ἐξ ἀμελείας …φυλακή …;ἀπόγνωση …
-Χριστέ μου …εἶπε καὶ ἐνίωσε μεγάλη ἔκπληξη σὲ αὐτὴν τὴν φράση …Δὲν θυμόταν ποτὲ νὰ τὴν εἶχε ξαναξεστομίσει …;Θυμήθηκε τότε τὸ …κάτω συρτάρι …
Σὲ λίγο αὐτὸς ὁ ..σύγχρονος ἐπιστήμων μὲ τὶς φρέσκιες ἰδέες καὶ τὰ μεγαλεπίβολα σχέδια μιλοῦσε σὲ μία εἰκόνα ..
-Χριστέ μου ..κᾶνε ἕνα θαῦμα σὲ παρακαλῶ ..καὶ ἐγὼ θὰ σὲ πιστέψω …ἀπόδειξέ μου ὅτι ὑπάρχεις …σὲ ἱκετεύω … Ἔμεινε ἐκεῖ νὰ κοιτᾶ Ἐκεῖνον καὶ προσμένοντας …ἀπάντηση .. Τρόμαξε ὅταν ἀπότομα ἡ πόρτα ἄνοιξε …ἦταν πάλι τὸ κοριτσάκι πιὸ ἀναστατωμένο ἀπὸ πρὶν καὶ κλαίγοντας ἀσταμάτητα τώρα …
-Τί …τί ..συνέβη ρώτησε τρέμοντας ὁ Δημήτρης ..τὸ …τό ….πῆρε ἡ Μητέρα σου τὸ φάρμακο ;;; …
-Ὄχι κύριε …;δὲν τὸ πῆρε …ἐκεῖ ποὺ ἔτρεχα νὰ τῆς τὸ πάω ..σκόνταψα χωρία νὰ καταλάβω τὸ πῶς καὶ ἔπεσα ..τὸ μπουκαλάκι μου ἔσπασε …καὶ ἄλλα χρήματα δὲν ἔχω …φτιάξτε μου ἕνα καινούριο καὶ θὰ σᾶς τὰ φέρω αὔριο …σᾶς τὸ ὑπόσχομαι …
-Κορίτσι μου ἂν ἤξερες τί ἦταν αὐτὸ ποῦ μου εἶπες …;.Δὲν θέλω χρήματα ..περίμενε στὸ φτιάχνω ἀμέσως … καὶ στρέφοντας τὸ βλέμμα του σὲ Ἐκεῖνον εἶπε καὶ αὐτὸς νοερὰ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωὴ τοῦ ἕνα Εὐχαριστῶ στὴν ἀγαπημένη εἰκόνα τοῦ πατέρα του …
-Πατέρα σὲ περιμένω σήμερά σου ἔχω μία ἔκπληξη …;..δὲν δέχομαι κουβέντα ..νὰ πάρε καὶ τὸν Ἀνέστη …
-Ναὶ κύριε Μιχάλη πρέπει νὰ ρθεῖτε σήμερα …;.σᾶς περιμένουμε …;.ὁπωσδήποτε πρέπει νὰ ρθεῖτε …;.ἐγὼ σᾶς παρακαλῶ ….. Πικρὸ χαμόγελο δὲν ξαναζωγραφίστηκε στὸ πρόσωπο τοῦ πατέρα.. Πλέον δὲν περνοῦσε μέρα χωρὶς νὰ περάσει ἀπὸ τὸ Φαρμακεῖο . Καὶ πάντα μπαίνοντας …;ἔλεγε τὸ μεγάλο του ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κοιτάζοντας μὲ λαχτάρα πάνω ἀπὸ τὸν ἀγαπημένο τοῦ πάγκο …;..Ὁ γιὸς τοῦ εἶχε κάνει τόσες ἀλλαγές …;.μὰ ἄλλη μία τώρα τελευταία τὸν ἔκανε πιὸ εὐτυχισμένο ἀπὸ ποτέ …;ἕνα μικρὸ καντηλάκι φώτιζε πλέον ἀκοίμητο τὸ ἄκρως ταπεινὸ καὶ ἀγκαθοστεφανωμένο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ …;.Ἐκείνου ποὺ πάντα ἔχει τὸ φάρμακο γιὰ ὅλες τὶς ψυχὲς …
Πηγή: http://proslalia.blogspot.com/2010/09/blog-post_5605.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου