Μακαρία ἡ ὑπακοὴ

τοῦ Μακαριστοῦ Δημητρίου Παναγόπουλου

Τέσσαρες Μοναχοὶ ἀπὸ μίαν Σκήτην, ἐπῆγαν κάποτε καὶ εὐρήκαν ἕνα μεγάλο Ἀσκητή.
Καὶ οἱ τέσσαρες ἤσαν ἐνδεδυμένοι ἀντὶ ροῦχα μὲ δέρματα. Καὶ ἄρχισε ἕνας-ἕνας νὰ λέγη διὰ τὰς ἀρετᾶς τοῦ ἄλλου.
Ὁ πρῶτος εἶπεν ὅτι ἐνήστευε πολύ. Ὁ δεύτερος ὅτι δὲν κατεῖχε τίποτε ἄλλο εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προβιὰ ποὺ ἐφόρει. Ὁ τρίτος ἔκρυβεν μεγάλην ἀγάπην διὰ τὸν Κύριον εἰς τὴν καρδιά του. Ὁ δὲ τέταρτος εἶπεν ὅτι ἐπὶ εἴκοσι δύο χρόνια ἐζοῦσε κοντὰ εἰς τὸν Γέροντά του μὲ τελείαν ὑπακοήν.
Τότε ἀπεκρίθη ὁ Μέγας Ἀσκητὴς καὶ τοὺς λέγει, ὅτι ἀπὸ ὅλους σας ὁ τέταρτος ἔχει τὴν πιὸ μεγάλη ἀρετή. Διότι ὁ καθ' ἕνας ἀπὸ σᾶς τὴν ἀρετὴ ποὺ ἀπέκτησεν τὴν ἀπέκτησεν μὲ τὸ θέλημά του, ἐνῶ ὁ τέταρτος, ἔκοψε....τὸ ἰδικὸν τοῦ θέλημα καὶ ἔκαμε τοῦ ἄλλου, ἔκαμε καθαρῶς τοῦ Γέροντός του• καὶ δὶ' αὐτὸ ἡ ἀρετὴ αὐτὴ εἶναι πάρα πάνω ἀπ' ὅλες.
Καὶ νὰ ξέρετε καλὰ ὅτι, ὅσοι τὸ κατορθώνουν αὐτὸ εἶναι πράγματι εἰς τὸ ὕψος τῶν Ὁμολογητῶν, ἐὰν κατορθώσουν καὶ κρατηθοῦν ἕως τὸ τέλος εἰς τὴν ὑπακοήν.

Ὁ ἀείμνηστος καλὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου
ΔΗΜΗΤΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά του
Ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Κυψέλη
Θεσσαλονίκη
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος