Τί εἶναι ὁ Πνευματισμός (ἤ μεντιουμισμός)

(Συνοπτική παρουσίαση)

Πνευματισμός (ἤ μεντιουμισμός): πνευματικό κίνημα «ἀποκαλύψεων» πού συνίσταται στήν ἐπικοινωνία των ἀνθρώπων μέ «πνεύματα», τά ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ψυχές πρό-ἀποθανόντων ἀνθρώπων, ἐπιτυγχάνεται δέ ἡ ἐπικοινωνία αὐτή μέσω εἰδικευμένων πρός τοῦτο «διαμέσων» ἤ «μεσαζόντων» (τά γνωστά “medium”). Προσεκτικότερη μελέτη τῆς διδασκαλίας τοῦ Πνευματισμοῦ ἀποδεικνύει, ὅτι πέραν μίας ἁπλῆς φιλοσοφικῆς καί ἠθικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία βασίζεται στήν «παραφυσική» ἤ «ψυχική» δραστηριότητα καί τίς ἀποκαλύψεις καί διδασκαλίες «πνευμάτων», ὁ Πνευματισμός εἶναι οὐσιαστικῶς πίστη, «ἀποκάλυψη» καί θρησκεία, ἀναγόμενη ἕως τά ἀρχαία εἰδωλολατρικά μαντεῖα, πίστη συγγενής της μαγείας καί τῆς νεκυομαντείας (νεκρομαντείας).

Ὁ νεότερος Πνευματισμός ἀναπτύχθηκε ἀπό τό β΄ ἥμισύ του 19ου αἵ. καί ἑξῆς, πρῶτα μέν στίς... Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, ἀπ’ ὅπου σύντομα διαδόθηκε παντοῦ (Σκωτία καί Ἀγγλία, Γερμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ἰταλία κ.α.). Τό ἔναυσμα γιά τή διάδοσή του δόθηκε ἀπό τίς ἐμπειρίες τῆς δραστηριότητος «πνευμάτων» πού «ἔπαιζαν» μέ τίς τρεῖς νεαρές θυγατέρες τῆς ἀμερικανικῆς οἰκογενείας Φόξ στήν οἰκία τους, στό Hydesville τοῦ Wayne N.Y. (1847 καί ἑξῆς).
Σταδιακῶς ὁ πνευματισμός ἐξελίχθηκε σέ θρησκεία μέ τή δική της θεολογία, ἀνθρωπολογία καί ἠθική, βάσει τῶν διδασκαλιῶν τῶν δῆθεν «πνευμάτων», οἱ ὁποῖες διδασκαλίες ἀπέχουν βεβαίως ἔτη φωτός ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ στήν Ἐκκλησία. Μεταξύ τῶν διδασκαλιῶν αὐτῶν εἶναι χαρακτηριστική ἡ «συναιωνιότης» τοῦ Θεοῦ καί τῆς ὕλης (δήλ. ἡ ὕλη δέν δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ὑπῆρχε πάντοτε μαζί Του), ὁ πανθεϊσμός (ὁ ἄνθρωπος ἤ καί ἡ ὕλη εἶναι τμῆμα τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ), ἡ υἱοθέτηση τῆς μετενσαρκώσεως, ὁ ἐξελικτισμός (“evolutionism”), ἡ δῆθεν παρουσία στόν κόσμο ἑνός «παγκοσμίου ρεύματος» (ἑνός στοιχείου ἀνάμεσα στό πνεῦμα καί τήν ὕλη), τό ὁποῖο στόν ἄνθρωπο γίνεται «περιπνεῦμα» (ὅπως ἡ «αὔρα») ἤ λαμβάνει γενικῶς καί ἄλλες μορφές (ἠλεκτρικό καί μαγνητικό ρεῦμα, αἰθέριο σῶμα, ζωϊκό ρεῦμα, «ψυχή τοῦ κόσμου») κ.α. Ἐπισημότατοι κήρυκες καί ἀπόστολοι τοῦ πνευματισμοῦ ὑπῆρξαν ὁ Allan Cardec (ψευδώνυμό του ἰατροῦ Λέοντος Rivail), ὁ Leon Denis, ὁ Cesare Lombroso κ.α. ἀπό δέ τούς Ἕλληνες οἱ Β. Τσινούκας, Α. Τανάγρας, Κ. Δημαράτος, Ἄρ. Παπασταύρου κ.α.
Ὁ Πνευματισμός χρησιμοποιεῖ μεταξύ ἄλλων καί τόν ὑπνωτισμό («μεσμερισμό») τοῦ «διαμέσου» γιά νά ὁμιλήσουν μέσω αὐτοῦ τά «πνεύματα».

Εἶναι φοβερές οἱ καταγραφές τῶν φαινομένων τά ὁποία λαμβάνουν χώρα κατά τίς ἐπικλήσεις τῶν «πνευμάτων» ἀπό τά μέντιουμ, φαινόμενα τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἀρχῆθεν γνωρίζει πάρα πολύ καλῶς, ἀπό τούς ἀρχαίους ἀκόμη Βίους καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς δαιμονικά, μαγικά καί ἄκρως ἐπικίνδυνα (μετακινήσεις ἀντικειμένων, μεταβολή βάρους καί θερμοκρασίας τῶν ἀντικειμένων καί ἀνύψωσή τους, μουσική καί κρότοι ἀπό τό πουθενά, στοιχειωμένοι τόποι, τυπτολογία, πνευματογραφία, πνευματοφωνία, ψυχογραφία, ψυχομετρία, ὑλοποιήσεις, τηλεπάθεια, πυροβασία κ.α.).
Τέτοια δαιμονικά φαινόμενα παρατηροῦνται ἐπακριβῶς, καί ὄχι τυχαία, καί στίς συναντήσεις ἀνθρώπων μέ τά ὄντα τά ὁποία οἱ νεοεποχίτες καί οὐφολάτρες θεωροῦν «ἐξωγήινα» (U.F.O. – ἔλλ. ΑΤΙΑ). Τά φαινόμενα αὐτά ἔχει ἐπακριβῶς ἐκθέσει ὡς δαιμονικά καί ὁ μακαριστός Γέρων Σεραφείμ Ρόουζ στό σπουδαῖο σύγγραμμα «Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος», δεῖγμα δέ τέτοιων φαινομένων καταγράφεται καί στό ὑπέρ τῶν U.F.O. φίλμ τοῦ Steven Spielberg «Στενές ἐπαφές τρίτου τύπου» (1979). Εὐρεία διάδοση τοῦ Πνευματισμοῦ στίς «μάζες» τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἐπιτεύχθηκε μέ τή ἐξάπλωση τῶν πινάκων «Οὐΐγια» (“Ouija boards”) μέσω τῶν ὁποίων ὁ χρήστης ἐπιτυγχάνει τήν ἀπάντηση τῶν «πνευμάτων» πάνω σέ εἰδικό ἀλφαβητικό πίνακα ἀπαντήσεων (μορφή τῆς «ἀλφαβητικῆς τυπτολογίας»).
Ὁ ἴδιος ὁ Allan Cardec ἐπισημαίνει τόν κίνδυνο νά γίνει ὁ «διάμεσος» (τό μέντιουμ) θύμα «κακεντρεχῶν πνευμάτων» καί νά δαιμονισθεῖ• ἡ δαιμονοληξία αὐτή – κατά τόν Cardec – εἶναι φαινόμενο συχνό στά medium καί μπορεῖ νά κυμαίνεται μεταξύ (1) ἁπλῆς δαιμονοπληξίας (“obsession”), (2) παράνοιας (“fascination”) καί (3) ὑποδουλώσεως.
Ὑπάρχει ἰσχυρή σύνδεση τοῦ πνευματισμοῦ κυρίως μέ τή Θεοσοφία, ἀλλά καί (ἀνεπισήμως) μέ τή Μασονία, βάσει τῆς κοινῆς ἀναγωγῆς τους στήν «ἀρχαία σοφία» τῶν παλαιῶν «ἐξελιγμένων πνευμάτων» - τά ὁποία οἱ Θεοσοφιστές καί μερικοί ἀπό τούς Μασόνους καλοῦν πρός ἀκρόαση σέ πνευματιστικές συνεδριάσεις (τεκμηριωμένα αὐτό συμβαίνει στή Ροδοσταυρική Μασονία, τῶν “Rosicrucians”). Ἡ σύνδεση αὐτή ἐπεκτείνεται καί στό σχετικισμό τῶν τριῶν τούτων θρησκειῶν, σχετικισμό θεολογικό, ἠθικό κ.λπ., ὁ ὁποῖος συνίσταται στό ὅτι δέν ὑπάρχει ἀποκεκαλυμμένη ἀπό τό Θεό ἀναλλοίωτη Ἀλήθεια, ἀλλά ὅλες οἱ ἀξίες θεολογικές, ἠθικές κ.ο.κ. εἶναι σχετικοῦ κύρους καί ἐπιδεκτικές ἐξαντλητικῆς ἐρεύνης, ἀλλαγῶν καί προσθαφαιρέσεων.
Ὁ πνευματιστής Leon Denis ἔγραφε χαρακτηριστικῶς πρό πολλῶν δεκαετιῶν στό βιβλίο τοῦ «Apres la mort» : «Ἄλλ΄ ἤδη φθάσαμε σέ μία ὥρα τῆς ἱστορίας, στήν ὁποία οἱ γηρασμένες θρησκεῖες καταρρίπτονται ἀπό τίς ἴδιες τίς βάσεις τους καί ἑτοιμάζεται μία ἀνακαίνιση φιλοσοφική καί κοινωνική [...] Ἡ σωτηρία, τό φῶς, ἡ ἀνόρθωση δέν θά προέλθουν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀνίσχυρη αὐτή νά ἀναγεννήσει τό ἀνθρώπινο πνεῦμα [...] Ἡ διδασκαλία τήν ὁποία μᾶς δίνουν οἱ νεκροί τείνει νά συνδιαλλάξει ὅλα τά συστήματα τά ἐχθρικά, καί ἀπό τήν τέφρα τοῦ παρελθόντος θά ἀναπηδήσει μία νέα φλόγα. Στή φιλοσοφία τῶν πνευμάτων ἀνευρίσκουμε πάλι τή διδασκαλία τήν κεκρυμμένη, ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὅλες τίς ἐποχές».

ΠΗΓΗ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ