Ἡ ψῆφος τῶν πολιτῶν εἶναι συνυπεύθυνη γιὰ τὰ νομοθετήματα τῶν πολιτικῶν!

Γράφει ὁ Δημήτριος Καμπούρογλου 

Ἡ ἀτομικὴ εὐθύνη ἐπιβάλλει στὸν Πυθαγόρα νὰ ἐλέγχει τὸν ἑαυτό του λέγοντας: «Ποὶ παρέβην, τί δ’ ἔρρεξα, (ἔπραξα) τί δὲ μοὶ δέον (πρέπον) οὐκ ἐτελέσθη». Στὴν ἐλευθερία τῶν πράξεών μας στηρίζεται ἡ εὐθύνη. Κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη: «τῶν πράξεων ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τοῦ τέλους κύριοι ἐσμεν». 

Ἡ ἀτομικὴ εὐθύνη καὶ ἡ ἔννοιά της ἔγινε στὶς ἡμέρες μας εὐρέως γνωστὴ ἐξ ἀφορμῆς τοῦ κορωνοϊοῦ, σὲ μιὰ προπαγανδιστικὴ προσπάθεια περιορισμοῦ τῆς αὐξανομένης μετάδοσής του. Ἐὰν ἐπιθυμοῦμε νὰ ὀνομαζόμαστε εὐσυνείδητοι πολῖτες καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἂν εἴχαμε τὴν ὅντως ἐνσυναίσθηση (σὺν καὶ αἴσθηση, ὑποδηλώνοντας τὴν ἐπέκταση τῆς αἴσθησης τοῦ ἀτόμου πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του), τὴν ἔννοια αὐτὴ ὄχι μόνο ἔπρεπε νὰ τὴν γνωρίζαμε ἤδη ἀπὸ ἄποψη ἐτυμολογικὴ καὶ σημασιολογική, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πραγμάτωσή της στὴν καθημερινή μας βιοτή. 

Οἱ πράξεις, οἱ ἀποφάσεις, οἱ σκέψεις καὶ ἄλλα πράγματα ποὺ διέπουν τὸν ἄνθρωπο, ἀποτελοῦν τὴν ἀτομικὴ εὐθύνη. Οἱ πράξεις μας καὶ ὅλα... τὰ προαναφερθέντα, ἔχουν ἀντίκτυπο στὸν συνάνθρωπο, γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ὀνομάζεται εὐθύνη. 

Ἀτομικὴ εὐθύνη καὶ καθημερινὴ ζωή 

«Χαλεπόν... ἄνθρωπον ὄντα μὴ διαμαρτάνειν ἐν πολλοῖς, τὰ μὲν ὅλως ἀγνοήσαντα, τὰ δὲ κακῶς κρίναντα, τὰ δὲ ἀμελέστερον γράψαντα». Γαληνοῦ. (129-199 μ.Χ.). 

(Νεοελληνική ἀπόδοση: Δύσκολο ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὴ λαθέψει σὲ πολλά: σὲ μερικά, γιατί τὰ ἀγνόησε τελείως, σὲ ἄλλα, γιατί δὲν τὰ ἔκρινε σωστά, σὲ ἄλλα, γιατί τὰ ἔγραψε ἀνέμελα). 

Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴν ἀναφέρουμε, ὅτι οἱ πράξεις ἢ οἱ ἀποφάσεις μας ἔχουν ἀντίκτυπο ὄχι μόνο στὸ στενὸ οἰκογενειακό – φιλικὸ περιβάλλον, ἀλλὰ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Αὐτὴ ἡ κοινωνικὴ ὀργάνωση, συνδέει τοὺς ἀνθρώπους στενὰ μεταξύ τους καὶ ἔτσι ὑπάρχει ἀλληλεπίδραση καὶ ἀλληλοεπηρεασμός. 

Ἡ πρόοδος τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ κόσμου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὑπευθυνότητά μας, ἀπὸ τὴν ὑπεύθυνη στάση μας ποὺ ἀποτελεῖ προϋπόθεση, ὥστε νὰ γευόμαστε τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ προνόμια τῆς κοινωνικῆς μας ἰσορροπίας καὶ ὀργανώσεως. Στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, ἡ ἔννοια τῆς ἀτομικῆς εὐθύνης ἀπουσιάζει καὶ φροντίζουν κάποιοι νὰ μᾶς τὴν κάνουν ἀντιληπτὴ μόνο μὲ ἀφορμὴ κάποια ἐπιδημία. 

Ἄμοιρος εὐθυνῶν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρηθεῖ κανείς. Ἡ ἀποποίηση τῆς εὐθύνης εἶναι ἀπὸ μόνη της εὐθύνη γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν, εἶναι ἕνα ἀντικίνητρο γιὰ τὴν προσπάθεια νὰ ὑπάρξει ἀλλαγὴ καὶ βελτίωση. Ἂν ὁ καθένας μας ἐπιρρίψει τὴν εὐθύνη ἀλλοῦ, ὁ ὑπεύθυνος ποιός εἶναι; 

Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ τὸν πάντοτε ἐπίκαιρο λόγο τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: 

«...Σὴµερα οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦται µε ὅλα τὰ ἄλλα θὲµατα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Γιατί τὸ νὰ ἀσχολῆσαι µε τὸν ἑαυτό σου ἔχει κόπο, ἐνῷ το νὰ ἀσχολῆσαι µε τοὺς ἄλλους εἶναι εὔκολο. Ἐὰν ἀσχοληθοῦµε µἔ τὴν διόρθωση τοῦ ἑαυτοῦ µας καὶ στραφοῦµε πιὸ πολὺ στὴν "ἐσωτρικὴ" δράση παρὰ στὴν ἐξωτερική, δίνοντας τὰ πρωτεῖα στὴν θεία βοήθεια, θὰ βοηθήσουµε τοὺς ἄλλους περισσότερο καὶ θετικώτερα. 

Ἐὰν δὲν κάνη καλὸ τὸν ἑαυτό του, δέν µπορεὶ νὰ πῇ ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ εἶναι καθαρό. Ὅταν ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὸν παλαιό του ἄνθρωπο καὶ ἀπὸ καθετὶ κοσµικό, ἔχει πλέον τὴν θεία Χάρη, ὁπότε καὶ ὃ ἴδιος ἀναπαύεται, ἀλλὰ καὶ κάθε εἴδους ἄνθρωπο ἀναπαύει. Ἂν ὃµως δὲν ἔχη Χάρη Θεοῦ, δέν µπορεὶ οὔτε στὸν ἑαυτό του νὰ ἐπιβληθῇ οὔτε τοὺς ἄλλους νὰ βοηθήση, γιὰ νὰ φέρη θεῖο ἀποτέλεσµα. Πρέπει νὰ βουτηχθῇ στὴν Χάρη καὶ ὕστερα νὰ χρησιµοποιηθοῦν οἱ ἀγιασµένες πλέον δυνάµεις του γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἄλλων.» 

Ἡ Ψήφος καὶ οἱ συνέπειές της

Τὸ δικαίωμα τῆς ψήφου συνήθως μιὰ φορὰ κάθε τέσσερα χρόνια, εἶναι θὰ λέγαμε ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα πολιτικὰ δικαιώματα ποὺ τὸ ἀστικὸ κράτος ἀναγνωρίζει στοὺς πολῖτες, πάντοτε μὲ τοὺς ὅρους ποὺ ἔχει προκαθορίσει μὲ τοὺς ἐκλογικοὺς νόμους καὶ τὶς συνθῆκες ποὺ ἔχει διαμορφώσει μὲ ὅλους τοὺς μηχανισμοὺς χειραγωγήσεως τῆς συνειδήσεως τῶν ψηφοφόρων. 

Αὐτὴ ἡ πραγματικότητα δὲν ἀναιρεῖ τὴν προσωπικὴ εὐθύνη τοῦ κάθε ψηφοφόρου, οὔτε ἀποτελεῖ ἄλλοθι γιὰ ἐπιπόλαια καὶ ἀνεύθυνη λειτουργία καὶ ἐπιλογή του! 

Τὰ λίγα ἐκεῖνα δευτερόλεπτα ποὺ ἔχει στὴν διάθεσή του ὁ πολίτης νὰ ἐπιλέξει τὸ ψηφοδέλτιο καὶ νὰ τὸ τοποθετήσει στὸν φάκελο, εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ δικαιώσει αὐτήν του την ἰδιότητα, νὰ ἐκφράσει τὴν γνώμη του γιὰ τὸ πολιτικὸ γίγνεσθαι, νὰ ἐπιδοκιμάσει ἢ νὰ ἀποδοκιμάσει πολιτικὲς ἀποφάσεις, πρακτικὲς καὶ συμπεριφορές. 

Κυρίως, ὅμως, δίνει τὸ δικό του πολιτικό, φιλοσοφικό, θρησκευτικό, ἰδεολογικὸ καὶ κοινωνικὸ στίγμα του. Σηματοδοτεῖ τὸ περιεχόμενό του. Δὲν μπορεῖ λοιπὸν νὰ ξοδεύει ἀλόγιστα τὸ δικαίωμά του αὐτό, οὔτε νὰ τὸ θυσιάζει στὸν βωμὸ μικροσκοπιμοτήτων, εὐκαιριακῶν καταστάσεων καὶ ἐξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων. Οὔτε νὰ τὸ ἐκχωρεῖ στοὺς κάθε εἴδους ἐκβιαστές, πολιτικοὺς ἀπατεῶνες, θρησκειοκάπηλους, πολιτικοὺς γυρολόγους, πατριδοκάπηλους, καὶ λαθρέμπορους ἰδεῶν καὶ ὁραμάτων. 

Ἂς βάλουμε λοιπὸν «τὸ μαχαίρι στὸ κόκκαλο χωρὶς ἀναισθητικὸ» κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον, καὶ ἂς ἀναλογιστοῦμε τὶς τεράστιες εὐθύνες στὶς πολιτικές μας ἐπιλογές. 

Ἂς θυμηθοῦμε πόσο προσπάθησαν νὰ ἐκφοβίσουν τοὺς πολῖτες στὶς τελευταῖες ἐκλογές, ὅτι «ἡ Νίκη ἀποτελεῖ κίνδυνο». Εἶχαν τὰ σχέδιά τους... Ἀρκετοὶ συμπολῖτες ἔπεσαν στὴν παγίδα καὶ ψήφισαν γιὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὴν «Νέα Δημοκρατία». Τὸ κόμμα ποὺ φέρνει νομοσχέδια γιὰ Κάρτα πολίτη – προσωπικὸ ἀριθμὸ (ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα), «γάμο» ὁμοφυλοφίλων καὶ τεκνοθεσίας παιδιῶν (διάλυση οἰκογένιας καὶ ἠθικῆς) καὶ λαθρομεταναστευτικὸ (ἡ πατρίδα σὲ κίνδυνο, ἀντὶ νὰ στηρίξει τὶς πολύπαθες ἑλληνικὲς οἰκογένειες - δημογραφικό). 

Στὶς ἐπερχόμενες εὐρωεκλογές, ἔχεις τὴν εὐκαιρία νὰ σταθεῖς στὸ ὕψος τῶν πολιτικῶν σου περιστάσεων, ὅπως στάθηκαν οἱ 193.124 ψηφοφόροι τῆς «Νίκης». Νὰ μετανιώσεις γιὰ τὶς προηγούμενες πολιτικές σου ἐπιλογές. Νὰ μὴν ξανα-ἁμαρτήσεις καὶ βαρύνεις τὴν συνείδησή σου. Νὰ ἐπιτελέσεις ὀρθὰ τὸ καθῆκον σου πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν Πατρίδα! 

Γένοιτο!