Ὅσιος Ἰλαρίων ὁ νέος, ἡγούμενος Μονῆς Δαλμάτων (6 Ἰουνίου †)

Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων γεννήθηκε τό 775 μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τήν Καππαδοκία. Οἱ γονεῖς του, Πέτρος πού ἦταν προμηθευτής ἄρτου τῶν ἀνακτόρων καί Θεοδοσία, ἦταν εὐσεβεῖς καί ἐνάρετοι ἄνθρωποι καί γαλούχησαν τόν μικρό γιο τους μέ τά νάματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, ποθῶντας το δρόμο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἄσκησης πῆγε στό μοναστήρι τῆς Ξηρονησίας, στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀφοσιώθηκε ψυχή τε καί σώματι στήν ἄσκηση, τήν αὐστηρή νηστεία, τή σιωπή καί τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν. Ἀργότερα πῆγε στή Μονή Δαλμάτων, ὅπου καί ἔγινε μεγαλόσχημος. Ἐκεῖ παρέμεινε... μία δεκαετία σάν κηπουρός καί γρήγορα ἔγινε παράδειγμα ἄσκησης, ταπεινοφροσύνης καί μεγαθυμίας γιά ὅλους τούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι παμψηφεί τόν ἀνέδειξαν ἡγούμενο τῆς Μονῆς. Ὅταν ξέσπασε ἡ θύελλα της Εἰκονομαχίας ὁ αὐτοκράτορας Λέων ὁ Ἀρμένιος, μέ τόν ἀσεβῆ πατριάρχη Θεόδοτο τό Μελισσηνό, προσπάθησαν, ἀνεπιτυχῶς, νά κάμψουν τό ἀγέρωχο φρόνημα τοῦ Ὁσίου. Ἐκεῖνος ὄρθωσε τό πνευματικό του ἀνάστημα καί στάθηκε στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Τότε ἄρχισε ὁ ἀπηνής διωγμός του. Ἐπί ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια, ὑπέστη ἀγόγγυστα καί μέ θαυμαστή καρτερία περιορισμούς σέ ἀπομακρυσμένες Μονές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς καί ἐξορίες. Ἄντεξε ὅμως, ὅλες τίς ταλαιπωρίες «ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ», εὐχαριστῶντας καί δοξάζοντας τόν δωρεοδότη Κύριο, ποῦ τόν ἀξίωσε νά μείνει ἀλύγιστος στίς ἐπάλξεις τοῦ ἀγῶνα. Μετά το θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπέστρεψε στή Μονή του, ἔζησε τρία ἀκόμη χρόνια καί ἐκοιμήθη εἰρηνικά σέ ἡλικία 70 ἐτῶν, τό 845 μ.Χ.