«Χρωστᾶμε σ' ὅσους πέρασαν»... Σέ ποιούς ἀκριβῶς χρωστᾶμε;

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

«Στόν αὐτοματισμό καί στήν ἀχρήστευση τῆς σκέψεως, βοηθοῦσε τό γεγονός ὅτι ὑπῆρχε πολύ μικρή ἐκλογή στίς λέξεις. Τό λεξιλόγιο τῆς Νέας  Ὁμιλίας, σέ σύγκριση μέ τό δικό μας, ἦταν πολύ μικρό καί ἀναζητοῦσαν διαρκῶς καινούριους τρόπους νά τό λιγοστέψουν πιό πολύ. Ἡ Νέα Ὁμιλία διέφερε πραγματικά ἀπό ὅλες τίς ἄλλες γλῶσσες σέ τοῦτο: κάθε χρόνο γινόταν πιό φτωχή ἀντί νά ἐμπλουτίζεται. Κάθε ἀφαίρεση πού τῆς ἔκαναν, ἦταν κέρδος, γιατί ὅσο λιγότερη εὐχέρεια ἔχει κανείς νά διαλέξει ἀνάμεσα... σέ λέξεις, τόσο μικρότερος εἶναι ὁ πειρασμός νά σκεφτεῖ. Ἔλπιζαν νά δημιουργήσουν τελικά μιά ὁμιλία πού θά ἔβγαινε ἀπό τό λαρύγγι χωρίς καμμιά συμμετοχή τοῦ ἐγκεφάλου». (Όργουελ, «1984», ἐκδ. Κάκτος, σελ. 305-6, 1978).

Εἶναι γεγονός ἀναντίλεκτο ὅτι τοῦτα τά χρόνια τῆς λεγόμενης «πολιτικῆς ὀρθότητας», τό προσκύνημα οὐσιαστικά στήν μεταμοντέρνα ἀνθρωπολογική χωματερή, οἱ ποικιλώνυμες ἐξουσίες καί παραεξουσίες, βαπτίζουν μέ λαοφιλεῖς λέξεις καί φράσεις  ἤ τοὐλάχιστον οὐδέτερες τά πράγματα πού οἱ λαοί ἀπεχθάνονται μέ τήν παλιά τους ὀνομασία. Προανέφερα τήν «πολιτική ὀρθότητα», πού ἀποκρύπτει, ὅπως ἐξήγησα, τήν χωματερή, τήν παγκόσμια ἑστία σήψεως, πού λέγεται εὐφημιστικώς, δυτικός πολιτισμός. Εἶναι μιά ὕπουλη μορφή λογοκρισίας. Δέν ἐμποδίζει τό ὑπάκουο κοπάδι τῶν ἐξημερωμένων ψυχῶν νά πεῖ κάτι, ἀλλά τό ὑποχρεώνει νά πεῖ κάτι, αὐτολογοκρινόμενο. Γι' αὐτό βλέπουμε, σοβαρούς κατά τά ἄλλα ἀνθρώπους, ὅταν ἐρωτηθοῦν, γιά παράδειγμα, γιά τό πρόβλημα τῆς λαθρομετανάστευσης-ἡ λέξη δέν εἶναι τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας-νά προβαίνουν σέ ὑποτιμητικοῦ χαρακτῆρα ὁμολογίες τοῦ τύπου «ἐγώ δέν εἶμαι ρατσιστής ἤ φασίστας» καί τά λοιπά.

Ἔχει ἐπιβληθεῖ, ἀπό τούς ἐθνομάχους γραικύλους, ἕνα ἰδιότυπο λεξιλόγιο, ἕνα γλωσσικό μνημόνιο, χρησιμοποιοῦνται λέξεις εὔσημες, πού, ἐπαναλαμβάνω, καρυκεύουν δυσωδίες καί ἐπικαλύπτουν ἐλεεινές ἐπιδιώξεις.

Διάβαζα μιά ἀνακοίνωση στίς 19 Αὐγούστου, τοῦ ὑπουργοῦ Μετανάστευσης κ. Μηταράκη. «Ἐλαιῶνας: μετανάστες καί ἀλληλέγγυα ἄτομα ἀπειλοῦν τό προσωπικό μας, αὐτό δέν θά γίνει ἀνεκτό καί ἡ δομή θά κλείσει ὁπωσδήποτε».

Στό προηγούμενο κείμενο περιέχονται τέσσερις λέξεις -τῆς Νέας Ὁμιλίας-  πού ἐξωραϊζουν μιά ἐφιαλτική κατάσταση. Ποιές; Ὑπουργεῖο Μετανάστευσης, μετανάστες, ἀλληλέγγυοι, δομή. Τί θά πεῖ ὑπουργεῖο Μετανάστευσης; Μήπως βοηθᾶμε Ἕλληνες πού μεταναστεύουν; Ὄχι. (Τό σωστό θά ἦταν νά ἱδρυθεῖ ὑπουργεῖο Παλιννόστησης. Νά γυρίσουν πίσω τα Ἑλληνόπουλα). Ἄρα, ὅπως τό διαβάζουμε, σημαίνει ὑποδοχῆς καί τακτοποίησης τῶν παράνομων μωαμεθανῶν μεταναστῶν. Ἐρωτῶ: Ἔπρεπε νά ὑπάρχει ξεχωριστό ὑπουργεῖο γιά τό αὐτονόητο πού εἶναι ἡ φύλαξη τῶν συνόρων τοῦ κράτους ἀπό τόν ἑλληνικό στρατό; Καί ἄν θέλαμε ὑπουργεῖο νά ὀνομαστεῖ «ἀντιμετώπισης τῆς παράνομης μετανάστευσης».

Ἡ δεύτερη λέξη: Μετανάστες. Εἶναι μετανάστες; Οἱ Πακιστανοί, πού ἄρχισαν νά ξεθαρεύουν καί νά ἀποκαλύπτουν τίς «πολιτισμικές τους ἰδιαιτερότητες», εἶναι μετανάστες; Δέν καπνίζουν τά μάτια μᾶς ἀπό ὀργή, ὅταν διαβάζουμε γιά βιασμούς καί ἀσύλληπτης, πρωτοφανοῦς κτηνωδίας ἐγκλήματα ἀπό τούς εὐεργετημένους αὐτούς ἀνθρώπους; (Ἄλλος στήν μέση τοῦ δρόμου, στήν Κυψέλη, τήν ἔσφαξε στό γόνατο. Στήν Λάρισα ἐξαφανίστηκε, ἀφοῦ κατακρεούργησε τήν ἄτυχη γυναῖκα. Ὁ δράστης τῆς δολοφονίας ἑνός βασανισμένου παιδιοῦ, τόλμησε νά προβάλει ὡς δικαιολογία ὅτι ἐξύβρισε τό θῦμα τό κοράνι. Εἶναι ἡ "ὑπερασπιστική του γραμμή", ὅπως λέγεται. Πού σημαίνει ὅτι εἶναι ἀναπαυμένος, χωρίς τύψεις, ἔπραξε «θεάρεστον» ἔργο. Καταλαβαίνουμε μέ τί ἀνθρώπους ἔχουμε μπλέξει καί τί μᾶς περιμένει, ὅταν μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου κερδίσουν καί ἄλλα δικαιώματα ἤ πληθυνθοῦν;).

Τί συζητᾶ ὁ ἁπλός κόσμος, ὅταν συλλαμβάνονται.

- Καί τί ἔγινε; Σέ λίγα χρόνια θά βγεῖ καί θά κάνει χειρότερα!! Λαθρομετανάστες εἶναι καί καλά θά κάνει ὁ λαός, ὅπως μέ τήν ὀνομασία τῶν Σκοπίων, νά μήν ὑποκύπτει στήν πολιτική ὀρθότητα-λογοκρισία, στή Νέα Ὁμιλία. Ὅσο φοβόμαστε νά μιλήσουμε, τά πράγματα θά γίνονται χειρότερα. Εἴμαστε ὁ λαός καί εἶναι μιά δράκα χωρίς ἱερό καί ὅσιο.

Τί θά πεῖ ἀλληλέγγυοι; Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ πολύ καλοί ἄνθρωποι τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς συμπόνιας; Στά ἐπεισόδια στήν «δομή φιλοξενίας» συμμετεῖχαν καί ἰθαγενεῖς ἀλλά καί ἀρκετοί ξένοι, Ἄγγλοι, Γάλλοι... Πορτογάλοι. Τί εἶναι αὐτοί; Ἀμόρφωτα περιθώρια καί τεμπέληδες ἐθνομηδενιστές, συνεπικουρούμενοι ἀπό ναυάγια τῆς Εὐρώπης, συνήθως ὑπό τήν ἐπήρεια οὐσιῶν, πού ἐκμεταλλεύονται τήν γενικευμένη ἀτιμωρησία. Στίς χῶρες τους πέφτει ξύλο καί φυλάκιση, ἐδῶ βαπτίζονται ἀλληλέγγυοι, ἀξιομίμητης συμπεριφορᾶς.,συμπεριφοράς. Τί νά κάνουμε; ὅσο μᾶς κυβερνοῦν τά πολιτικά σάβανα, αὐτά θά παθαίνουμε...

Μιλᾶμε καί γιά «δομές φιλοξενίας». Σκληρή φράση! Ἔπρεπε νά τίς ποῦμε «χῶροι ἀγκαλιᾶς καί περιποίησης» ἤ «οἶκοι,οἴκοι στοργῆς καί λατρείας». Ἐπειδή αὐτοκτονεῖ ἐν θριάμβῳ ἡ ξεδοντιασμένη Εὐρώπη πρέπει νά στοιχιστοῦμε; Μπορεῖ κάποιος νά ἀπαντήσει, χωρίς τά γνωστά νεοταξικά σαλιαρίσματα καί τις ἅ(κατα)νόητες ψευτοπροοδευτικές σαχλολογίες, γιατί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ὑποδεχόμαστε Πακιστανούς, λαός ἐμφανέστατα ἐχθρικῶς, μέ ἤθη καί ἔθιμα «βαρβαρικῆς ἁλώσεως»; Ὅταν λέει ὁ ποιητής «χρωστᾶμε σ' ὅσους πέρασαν», συμπεριλαμβάνει αὐτό τό χρέος καί τούς Πακιστανούς; Κανείς δέν τούς θέλει, τούς θεωροῦμε ἀπειλή, ἐπιβαρύνουν κρατικές δομές, αὐξάνουν τήν ἐγκληματικότητα, δέν πρόκειται ποτέ μά ποτέ νά ἀφομοιωθοῦν καί ὅμως τούς ὑποδεχόμαστε. Εἶναι ἤ δέν εἶναι παράνοια αὐτό; Θά ποῦν κάποιοι κάνουν τίς «βαριές», χειρωνακτικές δουλειές πού δέν τίς καταδέχονται τά μοσχοαναθρεμμένα Ἑλληνόπουλα, δουλεύουν στά χωράφια μας, μαζεύουν τίς ἐλιές ἤ τίς φράουλες. Μάλιστα. Κάνω μιά ὑπόθεση ἐργασίας. Σέ περίπτωση ἑλληνοτουρκικῆς σύρραξης, οἱ Πακιστανοί τῆς Ἑλλάδας, τί θά κάνουν; Ὅλοι ἔχουν «ἔξυπνα», πανάκριβα κινητά. Ἄν λάβουν ἐντολή δολιοφθοράς, «πέμπτη φάλαγγα» ὀνομάζεται αὐτό, ἀπό ἀπέναντι, ἀπό κάποιον ἀνισόρροπο τύπου Μπαχτσελί, κήρυξη «τζιχάντ», πολέμου κατά τῶν ἀπίστων, πῶς θά ἀντιμετωπιστοῦν, ἀφ' ὅσον εἶναι διεσπαρμένοι σ' ὅλη τήν χώρα καί ὄχι σέ ἐλεγχόμενες καί φυλασσόμενες «δομές»; Ὑπάρχει πρόβλεψη γι' αὐτό; Κοχλάζον νεανικό αἷμα, σκληροτράχηλοι, φανατικοί μωαμεθανοί εἶναι, πῶς θά τούς ἀντιμετωπίσουν οἱ ἁβροδίαιτοι γηγενεῖς, πού κουρνιάζουν ἀμέριμνοι στίς ὄχθες τῶν πισίνων (ἤ πισινῶν πού θά 'λεγε ὁ τραγικός ΓΑΠ) καί ἀπολαμβάνουν εὐωχούμενοι τά «φρέντο» στίς ἐθνικές ξαπλῶστρες; Τό κρίσιμο ἐρώτημα εἶναι: τό κράτος πού τούς φιλοξενεῖ θά ὑποστηρίξουν ἤ τό κράτος πού ὀνειροφαντάζεται νά γίνει ὁ σημαιοφόρος τοῦ Ἰσλάμ; Τόν Μητσοτάκη ἤ τόν Ἐρντογάν;

Ἴσως δέν ἔχουν κατανοήσει ἀρκετοί ὅτι ἄλλο ἡ ἔννοια τοῦ πλησίον καί ἄλλο ἡ ἐθνική ἀπειλή. Ὅταν φτάνει ἕνας μαθητής στό κατώφλι τῆς αἴθουσας, δέν θά τόν διώξω, ἀλλά θά τόν ὑποδεχθῶ, θά τόν ἀγκαλιάσω καί θά τοῦ μάθω ἑλληνικά γράμματα, χωρίς νά μέ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγή του. Ὅταν ὅμως χιλιάδες 25άρηδες,  συνωστίζονται στά σύνορα, στόν Ἕβρο, σταλμένοι καί σπρωγμένοι ἀπό τό κράτος-συμμορία, τήν Τουρκία, τότε μιλᾶμε γιά ἀπροκάλυπτη ἐπίθεση κατά τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας καί κυριαρχίας καί ὀφείλω νά τούς ἀποκρούσω ὡς πολέμιους τοῦ κράτους μου, ὅπως κι ἔγινε στόν Ἕβρο.  Αὐτό δέν κατάλαβαν κάποιοι καί μεταβαλλόμαστε σέ ἐμιρᾶτο τῆς Εὐρώπης. Τά ἐπίχειρα τῆς ἀφροσύνης μας θά τά λουστοῦμε στά ἄμεσο μέλλον...

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς