Ἀπέναντι εἰς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ στοχαστάς

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ βιώνει τὴν ψυχικὴ γαλήνη καὶ νὰ ἀναπαύεται μὲ τὰ ὅσα ὑπάρχουν ἐκεῖ καὶ τὰ διαφυλάσσει ἡ παράδοσή της. Οἱ νεωτερισμοὶ καὶ οἱ προτάσεις γιὰ νέα ἀντιμετώπιση πολλῶν πνευματικῶν θεμάτων, πρέπει νὰ τὸν ἀφήνουν ἀδιάφορο. Οἱ ἀλλαγὲς εἶναι περιττὲς καὶ ἐπικίνδυνες. Μόνο μιὰ ἀλλαγὴ ἐπιτρέπεται, ποὺ εἶναι γιὰ ὅλους τοὺς πιστούς. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ συνεχὴς πνευματικὴ πρόοδος στὴν κατὰ... Χριστὸν ζωή. Εἶναι ἡ φωτεινὴ πορεία γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, ἡ ὁποία ἐξασφαλίζει τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖ στοχεύει. Ὅλη ἡ πλούσια πνευματικὴ ἐμπειρία, ποὺ εἶναι καταγραμμένη ἀπὸ τοὺς ἁγίους, προέκυψε ἀπὸ αὐτὴ τὴν πορεία. Τὰ ὅσα λένε οἱ ἐνάρετοι τῆς ἐποχῆς μας δὲν εἶναι κάτι νέο, ἀλλὰ εἶναι ἡ συνέχεια τῆς πνευματικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ἰσχυρίζονται κάτι διαφορετικό, βρίσκονται σὲ πλάνη καὶ εἶναι ἐπικίνδυνοι, γιατί προκαλοῦν μεγάλη σύγχυση καὶ σκανδαλίζουν. Δὲν διακρίνονται γιὰ τὸ ἦθος, ἀλλὰ ἐντυπωσιάζουν μὲ τὴ θεωρία, τὸν πληθωρικὸ λόγο καὶ τὰ γλαφυρὰ κείμενά τους. Ἔτσι ἀποκτοῦν καὶ μερικοὺς ὀπαδοὺς καὶ γίνονται ἄσπονδοι κριτὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης. Ἂν σκεφτεῖ κάποιος τὴν πρακτικὴ ἀξία τῶν ἰσχυρισμῶν τους, θὰ διαπιστώσει ὅτι εἶναι μηδενική. Τίποτα δὲν εἶναι ἐφαρμόσιμο. Ἁπλῶς εἶναι φληναφήματα καὶ κούφιες θεωρίες, ποὺ εὐχαριστοῦν ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀνικανοποίητοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γενικῶς καὶ ἀπορρίπτουν τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα κατὰ τῶν παθῶν. Τελικὰ μιλοῦν γιὰ ἄμβλυνση τῆς ἠθικῆς!

Αὐτοὶ οἱ ἰδιόρρυθμοι ἄνθρωποι μένουν στὴν ἐπιφάνεια, γιατί συμπλέουν μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἄρχοντες καὶ μετατρέπονται σὲ θερμοὺς συνηγόρους ὑπεράσπισης, ὅταν ἐκεῖνη ἔχουν ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ λαὸ γιὰ συγκεκριμένα μέτρα ποὺ νομοθετοῦν καὶ ἐφαρμόζουν. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ τὸ ἀζημίωτο. Περιμένουν νὰ τοὺς ἀξιοποιήσουν οἱ ἐξουσιαστὲς σὲ διάφορες θέσεις.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἦταν αὐστηρὸς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς καὶ στοὺς στοχαστές, ποὺ μὲ τὶς θεωρίες τους δημιουργοῦσαν σοβαρὰ προβλήματα στὴν Ἐκκλησία. Σὲ μία ἀπὸ τὶς κατηχήσεις του (ἀπευθυνόμενος σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐπρόκειτο νὰ βαπτιστοῦν) μιλάει γιὰ τὸ σοβαρὸ κίνδυνο νὰ νοθευτεῖ ἡ ὀρθὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Λέει σχετικά:” κανένας ἂς μὴ σὲ ταράσσει στὸ ἑξῆς εἰσάγοντας εἰς τὰ τῆς Ἐκκλησίας δόγματα ἐπινοήσεις τῆς διάνοιάς του καὶ τὰ ὀρθὰ καὶ ὑγιῆ δόγματα θολώνοντας, ἀλλὰ νὰ ἀποφεύγεις τὶς συναναστροφὲς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τὰ δηλητηριώδη φάρμακα, γιατί αὐτοὶ εἶναι καταστρεπτικότεροι ἀπὸ ἐκεῖνα, ἐπειδὴ ἡ βλάβη τῶν δηλητηρίων δὲν καταστρέφει, παρὰ τὸ σῶμα μόνον, ἐνῷ αὐτοὶ καταστρέφουν τὴν ἴδια τὴν ψυχή, ματαιώνοντας τὴν σωτηρία της”. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης συνεχίζει μὲ τὴν προτροπὴ νὰ ἀποφεύγουν οἱ πιστοὶ τὶς συνομιλίες καὶ ἐπικοινωνίες μὲ τοὺς ἐπικίνδυνους αὐτοὺς ἀνθρώπους,” μέχρις ὅτου μπορέσετε, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ἐξοπλισμένοι καλὰ μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, τὰ ὁποῖα εἶναι οἱ μαρτυρίες ἀπὸ τὴ θεία Γραφή, νὰ ἀναχαιτίζετε τὴν ἀναίσχυντη γλώσσα τους”.

Στὴν ἐποχή μας εἶναι ὑποτονικὸ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀνεχόμαστε διάφορους αἱρετικοὺς καὶ διανοητές, ξεχνώντας ὅτι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶναι μέγιστο καθῆκον τοῦ κάθε Χριστιανοῦ. Χρειάζεται πνευματικὴ εὐαισθησία καὶ παρρησία προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.