Ἡ Ἁγία Φεβρωνία (25 Ἰουνίου †)

Ἡ Ἁγία Φεβρωνία, ἦταν περιζήτητη νύμφη γιὰ τὴν σωματική της ὀμορφιά. Τὸ ἴδιο ὅμως ἔλαμπε καὶ ἡ ἁγνὴ ψυχή της. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ σὲ ἡλικία 17 ἐτῶν, ἐπέλεξε τὸ δρόμο τῆς ἄσκησης καὶ τῆς ἐγκράτειας στὸ μοναστῆρι ὅπου ἡγουμένη ἦταν ἡ θεία της, Βρυένη καὶ βρισκόταν στὴν Μεσοποταμία (στὴν πόλη τῆς Νισίβεως, ποὺ λέγεται Ἀντιόχεια τῆς Μυγδονίας καὶ βρισκόταν στὰ σύνορά τοῦ Βυζαντινοῦ καὶ Περσικοῦ κράτους).

Γρήγορα, παρὰ τὸ νεαρό τῆς ἡλικίας της, προσαρμόσθηκε στοὺς δύσκολους κανόνες τῆς μοναχικῆς ζωῆς βρίσκοντας παράλληλα καὶ χρόνο γιὰ νὰ μελετᾶ καὶ νὰ ἐμβαθύνει στὶς Θεῖες Γραφές. Ἔγινε δὲ ὑπόδειγμα ἀνάμεσα στὶς ἄλλες μοναχὲς γιὰ τὴ σύνεσή της τὸ ζῆλο της, τὴν προθυμία της καὶ τὸ ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ἡμέρα ὅμως, ἕνα στρατιωτικὸ σῶμα τὸ ὁποῖο κατεδίωκε χριστιανούς, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸ Σεληνο (288 μ.Χ.) ἔφθασε καὶ στὸ... μοναστῆρι τῆς Φεβρωνίας. Οἱ ἄλλες μοναχὲς κατόρθωσαν νὰ διαφύγουν, ἡ Ἁγία ὅμως ἡ ὁποία ἦταν ἄρρωστη δὲν κατόρθωσε νὰ μετακινηθεῖ. Κοντὰ της παρέμειναν ἡ ἡγουμένη Βρυένη καὶ ἡ ἀδελφὴ Θωμαΐς.

Οἱ στρατιῶτες, μόλις ἀντικρυσαν τὴ Φεβρωνία, ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Ἄφησαν, λοιπόν, τρεῖς ἄνδρες νὰ τὴ φρουροῦν καὶ οἱ ὑπόλοιποι γύρισαν καὶ τὸ ἀνέφεραν στὸν ἀρχηγὸ τους Σελῆνο. Αὐτὸς ἀμέσως διέταξε καὶ τὴν ἔφεραν μπροστά του, καὶ μὲ κάθε τρόπο τὴν πίεσε νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στὴ Φεβρωνία νὰ τὴ δώσει σύζυγο στὸν ἀνεψιὸ του Λυσίμαχο, ποὺ κοντά του θὰ γνώριζε μεγάλη δόξα. Ἡ Φεβρωνία, ὅμως, προτίμησε νὰ γίνει «τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνὸς» (Ἃ' Ἐπιστολὴ Πέτρου, ἐ' 1). Προτίμησε, δηλαδή, νὰ εἶναι συμμέτοχος τῆς δόξας ποὺ θὰ ἀποκαλυφθεῖ κατὰ τὴ δευτέρα παρουσία, καὶ μὲ περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τὶς προτάσεις τοῦ Σελήνου, ὁ ὅποιος, ἀφοῦ τὴ βασάνισε, τελικὰ τὴ σκότωσε μὲ ξίφος.

saint.gr