28 Φεβ 2021

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου - Ἡ παραβολὴ τῆς Πατρικῆς εὐσπλαγχνίας καὶ ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Γράφει ὁ Ἰωάννης Βενιέρης
Ἔχει ἐπικρατήσει νὰ ὀνομάζεται ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, ἀλλὰ θὰ τῆς ταίριαζε καλύτερα ὁ τίτλος τῆς παραβολῆς τῆς Πατρικῆς εὐσπλαγχνίας καὶ ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ἂν ἀκόμη χάνονταν ὅλες οἱ Ἁγίες Γραφές, ἂν διεσώζετο αὐτὴ ἡ παραβολή, θὰ ἔφθανε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Λίγα λόγια λοιπὸν γιὰ τὴν παραβολὴ αὐτὴ ἀπὸ τὶς σημειώσεις μου.
Δύο πρόσωπα καὶ ἐδῶ - ὁ νεότερος υἱὸς καὶ ὁ πρεσβύτερος - ὅπως καὶ στὴν παραβολὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, μὲ τὸν Λόγο τοῦ Κυρίου νὰ διαγράφει καὶ σὲ αὐτὴν τὴν παραβολὴ τύπο σωτηρίας.
Ἡ παραβολὴ αὐτὴ μᾶς κάνει γνωστὸ καὶ ἀδιαμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι "Πατὴρ οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως".
Ὅλη ἡ ἀνθρωπίνη τραγωδία ἔγκειται στὸ ὅτι ζοῦμε ἔξω ἀπὸ τὴν... καρδιά μας, ἔξω ἀπὸ τὸν οἶκο τοῦ Πατρός μας. Ὁ ἀγώνας μας δὲν εἶναι εὔκολος διότι ἔχουμε κληρονομήσει φθορά, καὶ ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας ἔχει ριζώσει στὰ μέλη τοῦ σώματός μας.

Ὁ νεότερος υἱός:

α) Ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν πατέρα τὴν ἀνεξαρτησία του.

Ζητᾶ "τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας". Ἡ οὐσία αὐτὴ κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ ἔμφυτη νοερὴ δύναμη ποὺ δώρισε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο. Δὲν τὴν κατέχει δικαιωματικά.

β) Ἀναχωρεῖ "εἰς χώραν μακράν", δηλαδὴ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Οὐσιαστικὰ εἶναι ἡ μετάθεση τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεὸ στὰ κτίσματα καὶ στὰ πάθη.

γ) "διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως". Ἡ φύσις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν Θεὸ κατατέμνεται, διαμερίζεται, ὑποδουλώνεται στὰ πάθη.

δ) "καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι". Λέγει ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ περὶ αὐτοῦ τοῦ σημείου: Ὅσοι ἔλαβαν πείρα τῆς χάριτος καὶ τὴν ἀπώλεσαν, μόνο ἐκεῖνοι ἀντιλαμβάνονται τὸν πόνο ποὺ ὑποφαίνεται στὶς λέξεις "ἤρξατο ὑστερεῖσθαι".

ε) "ἐκολλήθη ἐνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης". Ἔγινε θύμα τοῦ διαβόλου, προσκολλήθηκε στοὺς δαίμονες.

στ) "Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθῶν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῶ ἀπολλυμαι!" Ἐδῶ βλέπουμε τὸ πρῶτο στάδιο τῆς μετανοίας. Σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες, ἡ ὅραση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας εἶναι μεγαλύτερο προνόμιο ἀπὸ τὴν ὅραση Ἀγγέλων.

ζ) "Ἀναστᾶς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῶ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καί ἐνωπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου". Ὁ ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς γεννᾶ τὸν ἄλλο καὶ εἰσάγει σὲ ἕναν κύκλο ἀναδημιουργίας.

 

Ὁ πρεσβύτερος υἱός:

α) "Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν". Ἦταν μὲν τέκνον τοῦ Πατρός, ἀλλὰ ἡ καρδιά του δὲν ἦταν μαζί Του.

β) Εἶχε τὴν πλάνη ὅτι δὲν παρέβηκε καμία ἐντολή, ἀλλὰ ἡ καρδιὰ του πόρρω ἀπεῖχε ἀπὸ τὸν Πατέρα.

γ) Εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης ποὺ θεωρεῖ τὸν Θεὸ ὀφειλέτη καὶ δὲν ὑποτάσσεται στὸ θέλημά Του.

Ὅσο γιὰ τὸν Πατέρα τῆς παραβολῆς;

Ἡ ἴδια ἡ Θεότητα!

Δέχεται τὸν νεότερο υἱὸ μὲ λεπτότητα, χωρὶς νὰ τὸν ἐπιτιμήσει, χωρὶς νὰ προσθέσει μομφὴ στὴν κακοπάθεια ποὺ ὑπέστη.

Ἕνας Πατέρας, πάντοτε φιλόστοργος ὁ Ὁποῖος σφάζει νὰ τοῦ προσφέρει τὸν μόσχον τὸν σιτευτό, τὸν "ἄρτο ἐξ οὐρανοῦ", τὸν ἴδιο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅταν πείσουμε τὸν Θεὸ ὅτι τρέφουμε υἱκὴ ἀγάπη γι' Αὐτόν, μᾶς δίνει ὅλη τὴ ζωή Του. Κάθε μερίδα τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του...

 

Ἰωάννης Βενιέρης,

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου,

28 Φεβρουαρίου 2021

1 σχόλιο:

  1. Κυριακή τού Ασώτου...

    Κυριακή πού... όλοι μας
    γιορτάζουμε...

    μήν είμαστε εύκολοι στό να
    αλλάζουμε ονόματα και πράγματα...

    πείτε το ώς σχήμα λόγου...
    πείτε το ώς χαριτωμένο
    λογοπαίγνιο...
    -γιατί όχι...-

    όμως...λίγη προσοχή στούς
    νεωτερισμούς...

    ...οι μέρες είναι πονηρές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.