Ἐπιτρεπόμενος συνωστισμός καί ἡ πανδημία τῆς ἀδιαφορίας. Ἡ ὥρα τῆς προσωπικῆς εὐθύνης

Ἀπό τόν Δημήτριο Νικ. Δασκαλάκη, Δικηγόρο Ἀθηνῶν 

Παρακολουθήσαμε μέ προφανῆ κατάπληξη ἀπό τούς τηλεοπτικούς δέκτες, ἐν μέσω τῆς φονικῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα, κατά τούς ἰσχυρισμούς πάντοτε τῶν λοιμωξιολόγων καί λοιπῶν διαχειριστῶν τῆς παρούσας ὑγειονομικῆς κρίσης, τίς εἰκόνες τοῦ κόσμου πού εἶχε συγκεντρωθεῖ καί κατακλύσει τούς δρόμους γύρω ἀπό τό Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, ὅπου διεξαγόταν ἡ δίκη τῶν πρώην βουλευτῶν τοῦ πολιτικοῦ φορέα «Χρυσή Αὐγή». Θά ἔλεγε κανείς ὅτι μετά ἀπό πολύ καιρό, εἴχαμε τήν πρώτη κοινωνική καί λαϊκή ἐκδήλωση τῆς «παλαιᾶς κανονικότητας» ὅταν οἱ ἄνθρωποι μαζικά, ἀδελφωμένα, χωρίς ἀποστάσεις καί κοινωνικές φοβίες διαδήλωναν γιά ἕνα σκοπό. 

Ὅμως ἡ πιό πάνω διαπίστωση δέν ἀναιρεῖ τήν πραγματικότητα τῶν τελευταίων ὀκτώ μηνῶν. Ὁ συγκεντρωμένος κόσμος δέν τηροῦσε τά μέτρα... τῆς πολυδιαφημισμένης «κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης», πολλοί ἀπό τό πλῆθος δέν φοροῦσαν καί μάσκα. Οἱ λοιμωξιολόγοι καί οἱ ἐπικεφαλῆς τῆς Γενικῆς Γραμματείας Πολιτικῆς Προστασίας παρέμειναν ἐκκωφαντικά σιωπηλοί ἀπέναντι στήν κραυγαλέα παραβίαση τῶν ὑγειονομικῶν διαταγῶν. Ἀντιθέτως οἱ ἴδιοι μεταβάλλονται σέ αὐστηρούς καί ἄτεγκτους κριτές ἐπιτιμώντας καί ἀποδοκιμάζοντας τούς ἁπλούς πολίτες καί μαθητές πού δέν συμμορφώνονται στά μέτρα τῆς ὑποχρεωτικῆς μασκοφορίας καί τῆς κοινωνικῆς ἀπόστασης. 

Ἡ «ἔλλειψη κοινωνικῆς εὐθύνης» εἶναι ἡ μόνιμη καραμέλα στό στόμα τῶν διαχειριστῶν τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης, ὥστε νά συνετίσουν «τούς ἀπείθαρχους πολίτες». Ἡ a la carte όμως ἐφαρμογή τῶν μέτρων γιά τήν πρόληψη τῆς διάδοσης τοῦ κορωνοϊοῦ, συνιστᾶ βαρύ πλῆγμα στήν ἀξιοπιστία καί φερεγγυότητα τῶν ὑγειονομικῶν ἀρχῶν καί τῆς πολιτικῆς προστασίας, ἐνῶ ἡ ἄνιση μεταχείριση ὅμοιων καταστάσεων ὑπονομεύει τά θεμέλια ἑνός σύγχρονου Κράτους Δικαίου, ἀφοῦ ἐνισχύει τήν πεποίθηση στούς πολίτες ὅτι τά ἐπιβαλλόμενα μέτρα ἐφαρμόζονται ἀποσπασματικά μέ σκοπό τήν τρομοκράτηση καί ὑποταγή τους. 

Ἀναφέρω μέ σκωπτική διάθεση καί μέ πρόθεση διακωμώδησης τῶν λοιμωξιολόγων καί λοιπῶν εἰδικῶν πού δέν ἔκαναν τήν παραμικρή νύξη γιά τό συγκεντρωμένο πλῆθος πού βρισκόταν ἔξω ἀπό τό Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, ὅτι μᾶλλον θεωροῦν πώς ὅταν ὁ συνωστισμός εἶναι γιά καλό σκοπό, (κατακραυγή καί καταδίκη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς) ὁ κορωνοϊός «δέν ἐπιτίθεται» στούς συγκεντρωμένους ἀνθρώπους γιατί πρόκειται γιά ἕνα βαθιά δημοκρατικό ἰό πού σέβεται τά δημοκρατικά φρονήματα τοῦ κόσμου καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἀπαιτεῖται ἡ τήρηση μέτρων κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης πού ἐπιδιώκεται μέ τρόπο αὐστηρό καί αὐταρχικό στά σχολεῖα καί στίς ὑπόλοιπες κοινωνικές δραστηριότητες. 

Ὅταν ὅμως πρόκειται γιά παρελάσεις, ἐθνικές ἐπετείους, δημόσιες συναθροίσεις, πλατεῖες καί σχολεῖα, ἀνάβει ἀπό θυμό καί «ἐπιτίθεται» μέ ἀμείλικτη διάθεση στό συγκεντρωμένο πλῆθος καί στά παιδάκια, γιατί μισεῖ θανάσιμα κάθε τι ἐθνικό, παραδοσιακό καί ἀξιοπρεπές καί ἀντιπαθεῖ σφόδρα τά χαρούμενα καί γελαστά πρόσωπα, τίς φωνές καί τά γέλια, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή ἀρέσκεται «νά βλέπει» ἀνθρώπους σκυθρωπούς, καταθλιπτικούς, ἀγέλαστους καί μονίμως μασκοφορεμένους. 

Στήν τελευταία περίπτωση, ἐπειδή ὁ κορωνοϊός γίνεται ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνος καί μεταδοτικός γιά τήν δημόσια ὑγεία, ἔρχεται ἡ καλή καί δημοκρατική μας κυβέρνηση, γνωρίζοντας ἄριστα τίς ὕπουλες διαθέσεις τοῦ ἰοῦ καί μᾶς προστατεύει μέ τήν ἀπαγόρευση τῶν παρελάσεων, μέ τήν θέσπιση ἀνώτατου ὁρίου συμμετεχόντων σέ μία δημόσια ἀλλά καί ἰδιωτική συνάθροιση, μέ τήν ὑποχρεωτική μασκοφορία καί μέ μέτρα κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης στά σχολεῖα. 

Ἡ ὑποκρισία σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο! Διαφορετική ἀντιμετώπιση ὅμοιων καταστάσεων. Ὑπάρχει ὅμως κάτι χειρότερο ἀπό τήν ὑποκρισία, ἡ ἀδιαφορία. Νά βλέπεις τό ἐξόφθαλμα παράλογο καί ἄδικο καί νά μήν ἀντιδρᾶς, νά παραμένεις σιωπηλός. Νά δέχεσαι ἀδιαμαρτύρητα τά πάντα. Νά σηκώνεις μέ ἀδιαφορία τούς ὤμους σου μονολογώντας «Καί τί μποροῦμε νά κάνουμε;» Δίπλα στήν πλασματική πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ὀρθώνεται μία ἄλλη πραγματική αὐτή τήν φορά, ἡ πανδημία τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ κοινωνικοῦ μιμητισμοῦ. Τώρα εἶναι ὅμως ἡ ὥρα τῆς προσωπικῆς εὐθύνης καί ἐπιλογῆς. Καθώς ὁ κορωνοϊός καί ἡ πανδημία τῆς ἀδιαφορίας ἐπελαύνουν τά ἀτομικά δικαιώματα καί οἱ συνταγματικές ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν βρίσκονται ὑπό διαρκῆ ὀπισθοχώρηση, ἀπειλῆ καί ἀμφισβήτηση. Μόνο ἄν κλείσουμε τά μάτια μας καί τούς τηλεοπτικούς δέκτες καί ταυτόχρονα ἀνοίξουμε τά ἀσφαλισμένα ἀπό καιρό μάτια τῆς ψυχῆς μας, θά ἀντιληφθοῦμε ὅτι βρισκόμαστε ὑπό τό κράτος ἐνός παρατεταμένου ὀλέθριου κοινωνικοῦ σόκ πού ἔχει παραλύσει μέσα μας κάθε λογική ἀντίδραση καί κριτική σκέψη. Ἀδυνατούμε νά προβάλλουμε λογικά ἐπιχειρήματα, νά διατυπώσουμε σκέψεις καί ἀπορίες. Ἡ παροῦσα ὑγειονομική κρίση πότε θά τελειώσει; Ἡ ὑποχρεωτική μασκοφορία πόσο θά διαρκέσει; Τά μέτρα «κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης» θά κρατήσουν γιά πάντα; Ἀκόμα καί ἄν ἀνακαλυφθεῖ ἡ θεραπευτική μέθοδος πού θά λυτρώσει τήν ἀνθρωπότητα «ἀπό τήν μάστιγα τοῦ κορωνοϊοῦ» αὐτή θά εἶναι πλήρως ἀποτελεσματική, ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε στήν ἄρση τῶν ἀθέμιτων καί ἀδικαιολόγητων περιορισμῶν πού ἐπιβάλλονται σήμερα; Ἤ μήπως μέ τό πρόσχημα καί τήν δικαιολογία ὅτι ἡ προτεινόμενη θεραπευτική μέθοδος θά ἔχει ἀποτελεσματικότητα μόνο 50%, θά διατηρηθεῖ ἐσαεί τό καθεστώς τῶν περιορισμῶν καί τῶν προσωπικῶν ἐλέγχων; Θά ἐπιστρέψουμε στήν προηγούμενη προσωπική, κοινωνική καί ἐπαγγελματική μας ζωή; ἤ μήπως ἡ ἑνδεκάτη Μαρτίου ἔτους 2020 (εἶναι ἡ ἡμερομηνία κατά τήν ὁποία ὁ Π.Ο.Υ. κήρυξε τήν «πανδημία» τοῦ κορωνοϊοῦ) συνιστᾶ καί ἐπίσημα τήν ληξιαρχική πράξη θανάτου τοῦ «παλαιοῦ κόσμου» πού παρά τίς ἀτέλειες καί ἀδυναμίες του, τουλάχιστον οἱ πολίτες τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἀπολάμβαναν στήν συντριπτική τους πλειονότητα πλήρη ἀτομικά δικαιώματα, προσωπικές ἐλευθερίες καί ἔντονη κοινωνική καί συνδικαλιστική δράση; Ἄραγε ἡ ἑνδεκάτη Μαρτίου ἔτους 2020, συνιστᾶ ταυτόχρονα καί τήν ληξιαρχική πράξη γέννησης τῆς νέας δυστοπικῆς κοινωνίας, στήν ὁποία οἱ πολίτες θά ἐλέγχονται καί θά παρακολουθοῦνται μέσω τῶν ἐφαρμογῶν ὑψηλῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας ἀπό μία ἄτυπη (μή αἱρετή) παγκόσμια διακυβέρνηση; Ἀκόμα καί ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι νικήσαμε τόν «ἀόρατο ἐχθρό» ποιός μπορεῖ νά ἀποκλείσει τήν πιθανότητα ὅτι στό ἐγγύς μέλλον, δέν θά ἐμφανιστεῖ ἕνας ἄλλος «ἀόρατος ἐχθρός» μία ἄλλη πανδημία, «φονικότερη» τῆς σημερινῆς, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ὁποίας προκληθοῦν ἀπό τούς διαχειριστές τῆς μελλοντικῆς ὑγειονομικῆς κρίσης, μεγαλύτερα ἀκόμα ρήγματα στούς πυλῶνες τοῦ Κράτους Δικαίου, στίς ἀρχές προστασίας τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου καί στά συνταγματικά δικαιώματα; Σέ αὐτήν τήν περίπτωση εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀποδεχθοῦμε γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς δημόσιας ὑγείας, τήν θυσία καί τῶν τελευταίων ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν ποῦ μᾶς ἔχουν ἀπομείνει; Οἱ κοινωνίες καί οἱ λαοί θά γίνονται ὅμηροι ἐλάχιστων μή αἱρετῶν προσώπων πού κηρύττουν τίς πανδημίες, ἐνῶ ταυτόχρονα ὑπηρετοῦν τά συμφέροντα μεγάλων φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν; Θά θεσπιστοῦν ἐπιτέλους ἀντικειμενικά καί ἀδιαμφισβήτητα ἐπιστημονικά κριτήρια γιά τόν καθορισμό τῶν πανδημιῶν; Οἱ πανδημίες θά ὁρίζονται μέ βάση τόν ἀριθμό τῶν κρουσμάτων ἤ τῶν θανάτων ἐπί τοῦ γενικοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ; 

Ἔχουμε ἄδικο ἄν ὑποστηρίξουμε, ὅτι οἱ κυβερνήσεις ἐσκεμμένα ὑπερτονίζουν τόν ἀριθμό τῶν κρουσμάτων μιλώντας γιά ἑκατομμύρια, ἀποσιωπώντας ὅμως τήν ἀναλογία αὐτῶν, ἐπί τοῦ συνολικοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ, ἀφοῦ μέ βάση τήν συνεχῆ πλύση ἐγκεφάλου περί αὐξημένου ἀριθμοῦ κρουσμάτων κατορθώνουν νά ἐπιβάλλουν στίς περιδεεῖς κοινωνίες πολιτικές ἀπομόνωσης, ὑποχρεωτικῆς μασκοφορίας καί μέτρα κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης; Προκύπτει ἑπομένως, ὄτι ο ἀριθμός τῶν κρουσμάτων καθίσταται πολύτιμο ἐργαλεῖο λήψης πολιτικῶν ἀποφάσεων στά χέρια τῶν κυβερνήσεων. 

Κατά τήν διάρκεια τῆς ὄντως φονικῆς ἱσπανικῆς γρίπης, σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα πού μᾶς εἶναι γνωστά μολύνθηκε περιπου τό 33% τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Καί ἦταν πράγματι πανδημία. Κατά τήν διάρκεια τῶν τελευταίων δέκα μηνῶν, ἔχει μολυνθεῖ ἀπό τόν κορωνοϊό, μόλις τό 0,5% τοῦ συνολικοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Μέ ἁπλή μαθηματική ἀντιπαραβολή τῶν πιό πάνω ἀριθμητικῶν μεγεθῶν, ὑπάρχει ἀκόμη κανείς πού ἰσχυρίζεται λογικά ὅτι ἡ ἴωση τοῦ κορωνοϊοῦ συνιστᾶ πανδημία; Καί ὅσοι βιαστοῦν νά ἰσχυριστοῦν ὅτι τό χαμηλό ποσοστό κρουσμάτων ὀφείλεται στήν χρήση μάσκας καί στά μέτρα κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης, δέν ἔχουν παρά νά κάνουν μία βόλτα ἔξω ἀπό τά σχολεῖα γιά νά διαπιστώσουν, ὅτι τά παιδιά μετά τήν λήξη τοῦ σχολικοῦ ὡραρίου βγαίνουν χωρίς μάσκες καί ἀγκαλιασμένα. Δέν ἔχουν παρά νά ἐπιβιβαστοῦν σέ ἕνα λεωφορεῖο σέ ὥρα αἰχμῆς προκειμένου νά ἐξακριβώσουν ὅτι οἱ ἐπιβάτες φορώντας μέν τίς μάσκες τους, ἔχουν καταργήσει ἐκ τῶν πραγμάτων τά μέτρα κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης. Δέν ἔχουν παρά νά συνοδέψουν τά ἀνήλικα παιδιά τους στά ἐφηβικά πάρτυ, ὥστε νά ἀντιληφθοῦν ἰδίοις ὄμμασι ὅτι οἱ ἔφηβοι διασκεδάζουν χωρίς τήν χρήση τῆς μάσκας καί τήν τήρηση τῶν ἀποστάσεων. Ποιός ἀκόμη αὐταπατᾶται; Ἂν ὁ ἰός ἦταν πράγματι φονικός καί ὑπερμεταδοτικός, ὅπως ἰσχυρίζονται προσπαθώντας νά μᾶς πείσουν οἱ πάσης φύσεως «εἰδικοί», αὐτή τήν στιγμή δέν θά μιλούσαμε στήν Ἑλλάδα γιά δεκάδες κρούσματα ἀλλά γιά δεκάδες χιλιάδες! 

Στίς 23-8-2020, οἱ θάνατοι παγκοσμίως ἐπί τῶν καταγεγραμμένων κρουσμάτων, ἀνέρχονταν σέ ποσοστό 3,5%. Στίς 25-9-2020, οἱ θάνατοι παγκοσμίως ἐπί τῶν καταγεγραμμένων κρουσμάτων, ἀνέρχονταν σέ ποσοστό 3%. Στίς 10-10-2020, οἱ θάνατοι παγκοσμίως ἐπί τῶν καταγεγραμμένων κρουσμάτων ἔχουν ὑποχωρήσει ἔτι περισσότερο σέ ποσοστό 2,9%. Ἔχουν ἄδικο ἑπομένως ὅσοι ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ θάνατοι ἐξαιτίας τῆς «πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ» βαίνουν συνεχῶς μειούμενοι; 

Δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνοῦμε ὅτι οἱ θάνατοι πού ἔχουν καταγραφεί δέν ὀφείλονται ἀποκλειστικά στόν κορωνοϊό ἀλλά στήν ὕπαρξη πολλαπλῶν ὑποκείμενων νοσημάτων καί στήν προχωρημένη ἡλικία τῶν θανόντων. Ἐφόσον ὅμως οἱ θάνατοι βαίνουν μειούμενοι, γιατί τότε οἱ κυβερνήσεις αὐξάνουν τήν πίεση στίς κοινωνίες μέ τήν θέσπιση αὐστηρότερων περιορισμῶν καί ἐλέγχων; Δέν ἔχει καμία λογική. Γιατί οἱ πολίτες διαπιστώνουν καθημερινά ὅτι ἀπειλοῦνται οἱ ἀτομικές τους ἐλευθερίες, ἀφοῦ ἡ «πανδημία» βρίσκεται σέ ἀποδρομή; Γιατί ἔρχονται ἀντιμέτωποι καθημερινά μέ διοικητικές κυρώσεις, ἀστυνομικά κατασταλτικά μέτρα καί μέ τήν ἀπειλή ποινικῶν διώξεων; 

Σφάλλουν ὅσοι ἰσχυρίζονται δικαιολογημένα ὅτι ἡ «πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ» χρησιμοποιεῖται ἀπό μία ἀφανῆ, ἄτυπη, παγκόσμια ἡγετική ὁμάδα ὡς ἀφορμή για τόν μετασχηματισμό τῆς κοινωνίας σέ μία «ἀφηρημένη» καί «ρευστή» χωρίς ὀργανική συνοχή κοινωνία ἡ ὁποία νά ἀπαρτίζεται ἀπό ἄτομα μέ χαλαρούς βιολογικούς, ψυχολογικούς καί συναισθηματικούς δεσμούς; Μήπως ἐπιδιώκεται ἡ μετατροπή τῆς κοινωνίας σέ μία ἄβουλη καί καθοδηγούμενη μάζα; Ὁ Xenry Kissinger θά σπεύσει νά τούς δικαιώσει. Ὁ 96χρονος πρώην σύμβουλος Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας καί πρώην Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. ἐπί κυβερνήσεων Nixon καί Ford, αὐθεντία παρά τό προχωρημένο τῆς ἡλικίας του, σέ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς παγκοσμιοποίησης σέ ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα «Wall Street Journal» τῆς 3-4-2020 μέ τίτλο «Ἡ Πανδημία τοῦ Κορωνοϊοῦ θά ἀλλάξει γιά πάντα τήν Παγκόσμια Τάξη» ὑποστήριξε μεταξύ ἄλλων τήν ἑξῆς θέση: «Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ὁ κόσμος δέν θά εἶναι ποτέ ὁ ἴδιος μετά τόν κορωνοϊό». 

Μήπως λοιπόν ἀλλάζει ἐν ριπή ὀφθαλμοῦ καί ἀνεπιστρεπτί ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας; Μήπως χάνουμε τίς ἐλευθερίες μας; Και ἄν νομίζουμε ἤ ἔχουμε τήν ὑποψία ὅτι ἀλλάζει ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας καί χάνουμε τίς ἐλευθερίες μας, γιατί τότε ἀποδεχόμαστε τήν ἀλλαγή σιωπηλά καί ἀδιαμαρτύρητα καί δέν ἀντιστεκόμαστε; Γιατί παρασυρόμαστε ἀπό ἕναν κακῶς νοούμενο κοινωνικό μιμητισμό; Γιατί νά μήν εἴμαστε ἐμεῖς αὐτοί ποῦ θά ἀλλάξουμε τόν ροῦ; Στό ἐρώτημα πάντως ἄν θά ἀλλάξει ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦμε, ἀφοῦ σαφῆ καί κατηγορηματική ἀπάντηση ἔδωσε ὁ κ. Μητσοτάκης, σέ ἕνα ἀπό τά βαρυσήμαντα διαγγέλματά του, ἐκεῖνο τῆς 28ης Απριλίου 2020, στό ὁποῖο ἀπευθυνόμενος στόν ἑλληνικό λαό τόνισε σέ δραματικό τόνο καί ἐμφατικά τά ἑξῆς: «Ἀκοῦμε τίς συμβουλές τῶν εἰδικῶν γιά τήν προστατευτική μάσκα. Ἡ χρήση της ἴσως θά καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας. Θά σηματοδοτεῖ ὅμως τό σοβαρό πρόσωπο τῆς εὐθύνης μας. Όλα αὐτά πρέπει νά μᾶς γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δέν ὑπάρχει ἐπιστροφή στήν πρό κορωνοϊού πραγματικότητα. Ζοῦμε ΗΔΗ ἀλλιῶς». 

Ἑπομένως ἡ ὑπεράσπιση τῶν δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν, τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, τοῦ προσωπικοῦ τρόπου ζωῆς μας ἐπαφίεται πλέον στήν δημοκρατική καί κοινωνική ἐγρήγορση καί εὐαισθητοποίηση τοῦ λαοῦ. Δέν βλέπω προσωπικά ἄλλο τρόπο, ὥστε νά ἀντιμετωπιστεῖ ἀποτελεσματικά ὁ συνεχής καί αὐξανόμενος κίνδυνος πού ἀπειλεῖ νά καταλύσει ὁλοσχερῶς τίς ἀτομικές ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς προσωπικῆς εὐθύνης καί ἐπιλογῆς. Εἶναι ἡ ὥρα ἡ δική σου. Μήν τήν σπαταλήσεις. 

ΕΡΩ