Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁ Δωρόθεος Βουλησμᾶς καί σύγχρονες θεολογικές παρερμηνεῖες περί ἀποδοχῆς αἱρετικῶν

Γράφει ὁ Βασίλειος Ι. Τουλουμτσής 

Μεταπτ. Δίπλ. Θεολογίας Ε.Κ.Π.A. - Εἰδίκευση Δογματικῆς 

Ἡ σύγκληση τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό 787 στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἀποτελεῖ ἕνα κορυφαῖο ἐκκλησιαστικό γεγονός, μέ τό ὁποῖο ἀντιμετωπίστηκε συνοδικῶς ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας. Στά πρακτικά της ἀξιοποιεῖται καί συνοψίζεται ὅλη ἡ πρό αὐτῆς ἐκκλησιαστική παράδοση, ἀφοῦ μέ τή συμβολή τῶν προηγούμενων ἔξι Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶχε σαφῶς διατυπωθεῖ. Πέραν τοῦ ζητήματος τῆς θεολογικῆς τεκμηρίωσης τῆς ὀρθόδοξης εἰκονολογίας, ἡ Σύνοδος, στίς πρῶτες της συνεδρίες, ἀσχολήθηκε μέ τό ζήτημα τῆς ἐπιστροφῆς τῶν μετανοημένων, πρώην εἰκονομάχων ἐπισκόπων, τό ὁποῖο ἐξετάστηκε στή βάση τῆς σύνολης πατερικῆς καί συνοδικῆς παράδοσης. Ὅσοι εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι δήλωσαν μετάνοια, ἀποκαταστάθηκαν στούς ἐπισκοπικούς τους θρόνους χωρίς ἀναχειροτονία, ἀφοῦ πρωτύτερα ἀνέγνωσαν λίβελλο, στόν ὁποῖο ἀναθεμάτιζαν τήν αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας καί ὁμολογοῦσαν τήν πίστη καί τό φρόνημα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι σαφές ὅτι ἡ μή ἀναχειροτονία δέν ἔγινε ἀόριστα καί ἀπροϋπόθετα, ἀλλά βασίστηκε σέ συγκεκριμένα ἐκκλησιολογικά δεδομένα, τά ὁποῖα παρακάτω θά ἀναπτύξουμε. Τό γεγονός αὐτό, κατέστησε τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο σημεῖο ἀναφορᾶς ὡς πρός τόν τρόπο καί τίς προϋποθέσεις ἀποδοχῆς τῶν ἐπιστρεφόντων αἱρετικῶν, πράγμα τό ὁποῖο ἀποτυπώνεται σέ ὅλες τίς μετέπειτα θεολογικές πραγματεῖες γύρω ἀπό αὐτό τό ζήτημα. 

Διάβαστε ὁλόκληρο τό ἄρθρο…