Τὸ κράτος εγκλημάτισε, ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης σιωπᾶ καὶ ὁ Νίκος Χαρδαλιάς κάνει τὴν «ξεφτίλα» νά... ντρέπεται

Γράφει ὁ Γεράσιμος Μανωλίδης,

γιὰ τὴ Sportime

Δὲν τοὺς βάζεις στὸ ζύγι. Δὲν τοὺς μετρᾶς. Δὲν τοὺς συγκρίνεις. Δὲν τοὺς χρωματίζεις, δὲν τοὺς κομματικοποιεῖς. Οἱ νεκροί, εἶναι νεκροί. Τελεία. Δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶναι ἕνας ἢ ἂν εἶναι χίλιοι. Δὲν ἔχει σημασία ἂν μιλᾶμε γιὰ φωτιά, γιὰ πλημμύρα, γιὰ σεισμό. 

Καμία ἀπολύτως. Ὅταν τὸ κράτος ἀμελεῖ, ἐγκληματεῖ. Ὅταν τὸ κράτος, ἐφησυχάζει, ἐγκληματεῖ. Ὅταν τὸ κράτος δὲν προτρέχει, ἐγκληματεῖ. Ὅταν τὸ κράτος εἶναι ἀπροετοίμαστο, ἐγκληματεῖ. Ὅταν τὸ κράτος, συλλαμβάνεται κοιμώμενο, ἐγκληματεῖ. Ὅταν τὸ κράτος, ἀντὶ νὰ ἀπολογεῖται διορθώνοντας ἔμπρακτα τὴν ἀκινησία του, ἀντιδρώντας καὶ καθυστερημένα καὶ στὰ ὅρια τῆς ἀναλγησίας, ἐγκληματεῖ.

Ὅταν φταίει ὁ στρατηγὸς ἄνεμος, ὅταν φταίει τὸ ἀεροπλάνο ποὺ δὲν πέταξε γιατί τὰ «κεφάλια» τῆς πυροσβεστικῆς παίζουν παιχνίδια πολιτικῆς καὶ κυριαρχίας, ὅταν φταίει τὸ 112 ποὺ δὲν λειτούργησε, ἢ ὅπως στὴν Εὔβοια, χτές, φταίει τὸ 112 ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ λειτουργήσει, τότε τὸ κράτος ἐγκληματεῖ. 

Η ΕΜΥ εἶχε προβλέψει καὶ τὴ χτεσινὴ θεομηνία ποὺ ἔπληξε τὴν Εὔβοια. Τὸ κράτος δὲν πρόβλεψε τὶς συνέπειες. Δὲν...
νοεῖται, στὸν χαμὸ ἀνθρώπων, στὴν καταστροφὴ σπιτιῶν, στὴν ἀγωνία οἰκογενειῶν γιὰ δικούς τους ἀγνοούμενους, γιὰ τὸ δικό τους κεραμίδι, στὴν ἔγνοια ἐπιχειρηματιῶν καὶ ἀγροτῶν γιὰ τὸ βίος καὶ τὴν περιουσία τους, τὸ κράτος νὰ ἐκφράζεται λέγοντας οὐσιαστικὰ «πάλι καλά». 

Δὲ νοεῖται τὸ ἁρμόδιο πρόσωπο τοῦ κράτους νὰ δικαιολογεῖ τὴν ἀνυπαρξία τοῦ μηχανισμοῦ, μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο. Κανένας συσχετισμός, ναί, ἀλλὰ καὶ καμία δικαιολογία. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ προλάβεις, τότε κᾶνε ὅ,τι μπορεῖς γιὰ νὰ εἶσαι ἐκεῖ. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι ἐκεῖ τὴν ὥρα τοῦ χαμοῦ, καλύτερα νὰ μὴν πᾶς καθόλου μετά. 

Μὲ σκυμμένο κεφάλι. Ὄχι κορδωμένο γιὰ δηλώσεις. Δίπλα στοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ βοήθεια. Ἔμπρακτη. Γιὰ στήριξη. Ἀνθρώπινη. Γιὰ συμπόνοια. Οὐσιαστική. Τὸ κράτος αὐτὸ εἶναι. Ἡ εὐθύνη του, αὐτὴ εἶναι. Ὄχι νὰ καταγγέλλει. Ὄχι νὰ συγκρίνει. Ὄχι νὰ συσχετίζει. Ὄχι νὰ ξεχνάει. Ὄχι νὰ πληρώνει γιὰ νὰ καλύπτει ἀδυναμίες, ἀστοχίες, λάθη. 

Ὁ Ὑφυπουργός Πολιτικης Προστασίας τοῦ Πολίτη, Νίκος Χαρδαλιᾶς, στὶς δηλώσεις τοῦ ὑπέπεσε σὲ διαδοχικὰ φάουλ. Σὲ ἀτάκες ποὺ σὲ ἔκαναν νὰ βγαίνεις ἀπὸ τὰ ροῦχα σου. Νὰ ἐξοργίζεσαι. Λίγο ἀκόμα καὶ θὰ θύμιζε ἐκείνη τὴν ἀλησμόνητη συνέντευξη Τύπου μετὰ τὸ Μάτι ποὺ εἰπώθηκε τὸ κορυφαῖο: «δὲν ξέρω τί θὰ μπορούσαμε νὰ εἴχαμε κάνει καλύτερα». Ἂν ὀ Κυριάκος Μητσοτάκης θελει νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ δείχνει πὼς εἶναι, πρέπει νὰ τὸν παύσει ἀπὸ τὰ καθήκοντά του σήμερα κιόλας. 

Εἶναι δυνατὸν ρὲ Νίκο Χαρδαλιὰ ἡ πρώτη κουβέντα σου νὰ εἶναι ὁ ὑπεράνθρωπος ἀγώνας τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, τὸ φταίξιμο στὴν ΕΜΥ καὶ ἡ 2η πῶς ὅλοι οἱ ἁρμόδιοι ἦταν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἐκεῖ; Νὰ κάνεις σύγκριση μὲ τὴ Μάνδρα; Νὰ μὴν ἀναφέρεις πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὶς σκέψεις σου γιὰ τὰ θύματα; Νὰ μοιράζεις εὐχαριστίες σὲ ὅλους καὶ νά… ξεπετᾶς τοὺς νεκροὺς μὲ ἕνα «ἡ σκέψη μᾶς εἶναι στοὺς ἀνθρώπους ποῦ δὲν τὰ κατάφεραν;». Ντράπηκε καὶ ἡ «ξεφτίλα» ἀπὸ τὶς κουβέντες σου…