13 Νοε 2019

13 Νοεμβρίου: Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Συνοπτικὸς βίος τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἠμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
γίου Νικόδημου τοῦ Ἁγιορείτου
Αὐτὸς ὁ μέγας φωστὴρ καὶ μεγαλόφωνoς τς οἰκουμένης διδάσκαλος κατήγετο ἀπὸ τὴν μεγαλόπολιν Ἀντιόχειαν, υἱὸς ὧν γονέων εὐσεβῶν, πατρὸς μὲν Σεκούνδου ἀρχιστρατήγου, μητρὸς δὲ Ἀνθούσης. Εὐθὺς λοιπὸν κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς ζωῆς τοῦ πολλὴν ἀγάπην καὶ ἔρωτα εἶχεν ὁ Ἅγιος αὐτὸς εἰς τοὺς λόγους καὶ τὰ μαθήματα, διὸ εἰς ὀλίγον καιρὸν ἐπέρασεν ὅλην τὴν σοφίαν τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἔγινεν ἄκρος κατὰ τὴν λογικὴν καὶ ρητορικὴν τέχνην καὶ πάσαν ἐπιστήμην. Ὅθεν διὰ τὴν προκοπὴν καὶ ἀρετήν του ἀπὸ μὲν τὸν ἅγιον Μελέτιον τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας ἔγινεν ἀναγνώστης, ἀπὸ δὲ τὸν Ἀντιοχείας Φλαβιανὸν ἔγινε διάκονος καὶ πρεσβύτερος. Πολλοὺς δὲ λόγους συνέταξεν ὁ χρυσοὺς αὐτοῦ κάλαμος, σχεδὸν ὑπερβαίνοντας ἀριθμόν, περὶ τὲ μετανοίας καὶ περὶ τῆς τῶν ἠθῶν εὐκοσμίας καὶ καταστάσεως, καὶ πάσαν σχεδὸν ἠρμήνευσε τὴν Θεόπνευστον Γραφήν. Ἐπειδὴ δὲ Νεκτάριος ὁ Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω, διὰ τοῦτο μὲ τὴν ψῆφον τῶν ἐπισκόπων καὶ μὲ τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως Ἀρκαδίου προσεκλήθη ὁ μακάριος αὐτὸς Ἰωάννης ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ ἔγινε κανονικῶς πατριάρχης τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων. Τόσον δὲ πολλὰ ἐπέδωκεν ὁ ἀοίδιμος τὸν ἑαυτὸν του εἰς τὴν ἄσκησι καὶ ἐγκράτεια, ὥστε ἔτρωγε μόνον τὸν...
χυλὸν τοῦ κριθαριοῦ καὶ πάλιν ἀπὸ αὐτὸν δὲν ἐχόρταινεν, ἀλλ' ὀλίγον τί μετελάμβανε. Καὶ ὕπνον δὲ ὀλίγον ἐκοιμάτο, ὄχι ἐπὶ κλίνης ἀναπαυόμενος, ἀλλ' ἱστάμενος ὀρθὸς καὶ ἀπὸ σχοινιῶν βασταζόμενος· ὅταν δὲ πολλὰ ἐκουράζετο, τότε ὀλίγον ἐκάθητο. Τότε δὲ καὶ περισσότερον ἐσχόλαζε καὶ κατεγίνετο ὁ θεῖος πατὴρ εἰς τὰς ἑρμηνείας τῶν θείων Γραφῶν καὶ εἰς τὰς διαλέξεις καὶ διδασκαλίας, διὰ μέσου τῶν ὁποίων πολλοὺς εἰς θεογνωσία καὶ μετάνοια ἔφερε. Τόσην δὲ ὑπερβολικὴ φιλανθρωπία εἶχεν εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ δεομένους ὁ Χριστοῦ μιμητής, ὥστε ἔγινε καὶ εἰς τοὺς ἄλλους τύπος καὶ παράδειγμα φιλοπτωχείας. Διὰ τοῦτο καὶ μὲ τοὺς ἐν ἐκκλησία λόγους ἐδίδασκεν ὅλους τους Χριστιανοὺς νὰ ἀγαποῦν μὲν καὶ νὰ ἐνεργοῦν τὴν ἀρετὴ αὐτὴν τῆς φιλοπτωχείας, νὰ ἀπέχουν δὲ ἀπὸ τὴν πλεονεξία. Δὶ' αὐτὸ διὰ τὴν αἰτίαν αὐτὴν πρῶτον προσέκρουσε εἰς τὴν βασίλισσαν Εὐδοξίαν καὶ εἰς ἔχθραν μετ' αὐτῆς κατέστη. Ἐπειδὴ αὐτὴ μὲν ἤρπασε τὸν ἀμπελώνα μίας χήρας Καλιτρόπης ὀνομαζόμενης, ἡ ὁποία ἐφώναζε ζητοῦσα τὸ κτῆμα της, ὁ δὲ Ἅγιος ἐσυμβούλευε αὐτὴν νὰ μὴ κρατῆ τὸ ξένον πράγμα, καὶ ἐπειδὴ ἐκείνη δὲν ἐπείθετο τὴν ἤλεγχε καὶ ἐθεάτριζεν ὁ ἅγιος μὲ τὸ παράδειγμα τῆς Ἰεζάβελ. Ὅθεν ἡ Εὐδοξία ἀγριωθεῖσα ὡς θηρίον κατέβασε τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὸν θρόνον του, τὸ πρῶτον μὲν μόνη, τὸ δεύτερον δὲ καὶ διὰ τῶν ἐπισκόπων ἐκείνων, οἳ ὁποῖοι ἠκολούθουν περισσότερον εἰς τὰς δυναστείας καὶ ὑπολήψεις τῶν ἀξιωματικῶν ἀρχόντων, παρὰ εἰς τὴν εὐσέβειαν καὶ εἰς τοὺς θείους νόμους· ἔπειτα πάλιν ἀποκατέστη ὁ Ἅγιος εἰς τὸν θρόνον του.
Τελευταῖον δὲ ἐξωρίσθη ὁ Ἅγιος εἰς τὴν Κουκουσὸν τῆς Ἀρμενίας καὶ ἐκεῖ ὑπομείνας θλίψεις πολλᾶς καὶ πολλοὺς ἀπίστους ὁδηγήσας εἰς τὴν θεογνωσία παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χείρας Θεοῦ ἐν ἔτει 407. Ὁ δὲ κατὰ πλάτος βίος τοῦ ἁγίου γράφει ὅτι μετὰ τὴν ἀπὸ τοῦ θρόνου καταβίβασι καὶ ἐξορία τοῦ θείου πατρὸς ὅσοι ἐπίσκοποι συνήργησαν εἰς αὐτήν, ὅλοι ἐβασανίσθησαν πρότερον ἐκ Θεοῦ μὲ δεινὸς καὶ πολλᾶς ἀσθενείας καὶ ἔπειτα ἀπέθανον. Ἡ δὲ Εὐδοξία πρώτη ἔπαθε τὰς ἀσθενείας αὐτᾶς, ἐπειδὴ καὶ πρώτη αὐτὴ παρενόμησε καὶ ἔγινε πρόξενος ἀπωλείας καὶ εἰς τοὺς ἐπισκόπους. Λέγουν δὲ ὅτι μετὰ τὸν θάνατόν της, διὰ νὰ ἀποδειχθῆ ἡ ἀδικία, τὴν ὁποίαν ἔκαμε εἰς τὸν μέγα Χρυσόστομον, ἐκινεῖτο καὶ ἔτρεμεν ὁ τάφος τῆς εἰς διάστημα χρόνων ὁλοκλήρων τριάκοντα-δύο. Ὄτε δὲ ἀνεκομίσθη τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου εἰς Κωνσταντινούπολι καὶ ἀπετέθη, ὅπου τώρα εἶναι, τότε καὶ ὁ τάφος ἐκείνης ἐστάθη καὶ πλέον δὲν ἔτρεμεν...
Δὲν δύναμαι ἐδῶ νὰ σιωπήσω ἐκεῖνο τὸ συμβεβηκός, τὸ ὁποῖον προξενεῖ ἄκρον καὶ χωριστὸν ἔπαινον εἰς τὸν χρυσοῦν αὐτὸν Ἅγιον, καθὼς διηγεῖται αὐτὸ εἰς τὸν κατὰ πλάτος βίον αὐτοῦ ὁ Ἀνώνυμος Συγγραφεὺς «Ἀδελφειός, ὁ ἐπίσκοπός της ἐν Καππαδοκία Ἀραβισσού, ὁ πολλὰ δεξιωθεῖς εἰς τὴν ἐξορία τὸν Ἅγιον, παρεκάλει τὸν Θεὸν μὲ θερμᾶς δεήσεις, νὰ δείξη εἰς αὐτὸν ποίας δόξης ἠξιώθη ἐν οὐρανοῖς ὁ θεῖος Χρυσόστομος. Ἐνῶ λοιπὸν προσηύχετο ὁ Ἀδελφειὸς ἦλθεν εἰς ἔκστασι καὶ ἰδοὺ βλέπει ἕνα φωτοειδὴ ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἐδείκνυεν εἰς αὐτὸν ὅλους τους διδασκάλους καὶ ἱεράρχας καὶ ὁσίους καὶ τὸν χορὸν ὅλων τῶν δικαίων, ὅσοι ἔφθασαν νὰ μεταβοῦν ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τοὺς οὐρανούς. Τότε ὁ Ἀδελφειὸς ἔβλεπεν ὅλους ἐκείνους μὲ χαρὰν ἐπιθυμῶν νὰ ἰδῆ καὶ τὸν Ἰωάννην. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸν εἶδεν ἐκεῖ ἐλυπήθη. Τότε ὁ φωτοειδῆς ἐκεῖνος εἶπε πρὸς τὸν Ἀδελφειόν: διὰ τί ἐλυπήθης; Ἐκεῖνος ἀπεκρίθη, διότι δὲν εἶδον εἰς τὸ τάγμα τῶν ἱεραρχῶν τὸν Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννην, ὁ δὲ φανεῖς λέγει εἰς αὐτόν: Τὸν χρυσοῦν, λέγεις, Ἰωάννην, τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ; Ἐκεῖνον τὸν ὑπὲρ ἄνθρωπον; Ἤξευρε ὅτι αὐτὸν δὲν εἶναι δυνατὸν εἰς σὲ νὰ ἰδῆς, διότι αὐτὸς εὑρίσκεται ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Μίαν τοιαύτην ὀπτασίαν εἶδε καὶ ὁ ὅσιος Μάρκος ὁ ἀσκητὴς καὶ ἤκουσε τὰ ἴδια λόγια, τὰ ὁποία ἤκουσε καὶ ὁ Ἀδελφειὸς ἀπὸ τὸν Κύπρου Ἐπιφάνιον, ὁ ὁποῖος ὠδήγει αὐτὸν εἰς τὴν κατ' ἔκστασιν ὀπτασία, καθὼς καὶ αὐτὸ ὁ Ἀνώνυμος διηγεῖται».
Ὁ Γρηγόριος ὁ Ἀλεξανδρείας εἰς τὸν βίον τοῦ Χρυσοστόμου καλεῖ αὐτὸν «τῆς οἰκουμένης ἁπάσης διδάσκαλον καὶ φωστήρα». Ὁ μικρὸς Θεοδόσιος καλεῖ αὐτὸν «οἰκουμενικὸν διδάσκαλον». Λέων ὁ σοφὸς εἰς τὸ πρὸς αὐτὸν ἐγκώμιον λέγει «κοινόν της οἰκουμένης πατέρα», καὶ ὁ Ἀνώνυμος εἰς τὸν βίον αὐτοῦ ὀνομάζει «κοινόν της οἰκουμένης προμηθέα καὶ προστάτην». Ὁ Θεοδώρητος παρὰ Φωτίω λέγει αὐτὸν «τῆς Ἐκκλησίας στόμα καὶ εὐσέβειας ἀνθρώπων ὀφθαλμόν». Ὁ Πηλουσιώτης Ἰσίδωρος λέγει περὶ αὐτοῦ: «Ὁ τῶν τοῦ Θεοῦ ἀπορρήτων σοφὸς καὶ ὑποφήτης Ἰωάννης, ὁ τῆς ἐν Βυζαντίω Ἐκκλησίας καὶ πάσης ὀφθαλμός».

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.