Ἀλήθεια δὲν μποροῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ ἑδραιώσουν τὴν δικαιοσύνη στὴν Ἀλβανία;

Εἶναι πολλὰ τὰ προβλήματα ποὺ μένουν ἐκκρεμὲς ἢ σχεδὸν ἄλυτα στὴν Ἀλβανία, λόγω τοῦ φάσματος ποὺ λέγεται «δικαιοσύνη».

Δὲν μποροῦν, λένε, νὰ βροῦν «καθαροὺς» καὶ «ἀνόθευτους» δικαστὲς καὶ εἰσαγγελεῖς, γιὰ νὰ ἑδραιώσουν τὰ ὑψηλὰ δρώμενα τῆς δικαιοσύνης ὅπως εἶναι τὸ Ἀνώτατο Συμβούλιο Δικαιοσύνης, ποὺ ρυθμίζει τὶς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις κι ἄλλα θέματα ἢ τὸ Ἀνώτερο Συνταγματικὸ Δικαστήριο ποὺ συνάπτει Συνταγματικὲς παραμέτρους, ποὺ καταργεῖ καὶ τὶς προεδρικὲς διατάξεις.

Κάθε τόσο ἀνακοινώνεται πὼς ὁ τάδε ἢ ὁ δείνα δικαστὴς δὲν πέρασε στὴν «δικαστικὴ ἐξέταση», ποὺ σημαίνει πὼς δὲν μπόρεσε νὰ δικαιολογήσει τὴν μυθικὴ περιουσία του, ποὺ μόνον μὲ τὸν μισθό του καὶ τὸν ἱδρώτα του, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὰ καταφέρει.

Πού σημαίνει πὼς στὴν γενικότητα οἱ δικαστὲς καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς ἔχουν τὴν ποδιὰ τους...

λερωμένη ἀπὸ τὶς διεφθαρμένες πράξεις τους. Δὲν μπορεῖς νὰ τελειώσεις μία ὑπόθεση στὰ δικαστήρια χωρὶς νὰ δωροδοκήσεις. Οἱ ὑποθέσεις θὰ εἶναι μακροχρόνιες ἀφοῦ θὰ ἀνεβοκατεβαίνουν τὰ σκαλιὰ ὅλων τῶν βαθμίδων. Ἰδίως στὶς ὑποθέσεις τῶν «μειονοτικῶν» ποὺ πρέπει νὰ εἶναι «πολὺ προσεχτικοί», νὰ τοὺς ταλαιπωροῦν, νὰ τοὺς γδάρουν καὶ νὰ μὴν δώσουν λύση.

Τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο, ὅταν χρειάστηκε νὰ ἀναιρέσει τὴν συμφωνία τῶν θαλασσίων χωρικῶν ὑδάτων μὲ τὴν Ἑλλάδα, λειτούργησε. Τώρα ποὺ ξαναγίνονται διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν τελικὴ ὁριοθέτηση, βγάζουν τὴν «κόκκινη κάρτα» τῆς μὴ ὕπαρξής του.

Καὶ ἡ μὴ ὕπαρξή του τοὺς βολεύει. Ἰδίως τὸ κυβερνῶν κόμμα, γιὰ νὰ περάσουν ὅλες οἱ ἁρμοδιότητες στὸν Πρωθυπουργό. Νὰ μὴν γνωρίζει τὰ προεδρικὰ διατάγματα. Νὰ διεξάγει μονοκομματικὲς ἐκλογὲς καὶ νὰ κερδίζει ὅλους τούς δήμους ὅπως τὴν περίοδο τοῦ ἀλήστου μνήμης Ἐνβέρ. Νὰ καθαιρεῖ καὶ νὰ διορίζει ὑπουργοὺς τῆς ἀρεσκείας του. Νὰ βασιλεύει ὁ μονοκομματισμὸς μὲ μία διεφθαρμένη δικαιοσύνη, μὲ μία ἀπέραντη χασισοβιομηχανία.

Μᾶλλον, δὲν θέλουν νὰ ἑδραιώσουν τὴν δικαιοσύνη. Διότι τέτοιες εἶναι οἱ «ἀδερφικὲς συμβουλὲς» τοῦ Σουλτάνου καὶ τοῦ Σόρος.

Ἀπ’ αὐτὲς ρέει καὶ ἡ στάση πρὸς τὴν Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα, ὅπου καὶ τὰ ἴδια τὰ ἀλβανικὰ μέσα ἐνημέρωσης μαρτυροῦν γιὰ τὰ μαῦρα της χάλια, λόγω κλοπῶν καὶ διαρρήξεων. Πού ἂν καὶ κλείνει χρόνος ἀπὸ τὴν στυγνὴ δολοφονία τοῦ Κωνσταντίνου, ἀρνοῦνται νὰ βγάλουν τὸ πόρισμα. Μὰ καὶ ἡ στάση πρὸς τὴν Ἑλλάδα, πού, ἂν καὶ ἔχει κοντὰ ἕνα ἑκατομμύριο Ἀλβανούς, στὴν θέση τῶν εὐχαριστιῶν ξεστομίζουν ὕβρεις καὶ διαστρεβλώσεις.

Συμβουλὲς ἀκόμα ποὺ τὴν μὴ ὕπαρξη κράτους, ὅπως διαλαλοῦν καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί, νὰ τὴν καλύψουν μὲ τὸν ἐθνικισμό, μὲ τὴν δημιουργία τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας».

(ἀπὸ συνεργάτη τῆς ΣΦΕΒΑ στὴ Β. Ἤπειρο)