Τό ξέσπασμα τοῦ Χρήστου Μάστορα γιά τό θάνατο τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα καί ἡ ὀργισμένη ἀπάντηση στόν Νίκο Φίλη

Πολλοί συμπατριῶτες μου, μοῦ ζητοῦν νά γράψω κάτι γιά τόν Κωνσταντῖνο Κατσίφα, καθώς λένε ἔχω χρέος νά μιλήσω. Μᾶλλον αἰσθάνονται πώς θά ἀκουστεῖ δυνατότερα ἡ φωνή τους ἀπό ἐδῶ. 

Τούς καταλαβαίνω. 

Καταλαβαίνω τήν ἀγανάκτηση, τό ἐμφυτευμένο μίσος, τό αἴσθημα τῆς ἀδικίας, τῆς στερημένης ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας, τό νά πρέπει νά εἶναι διπλά Ἕλληνες γιατί ἀλλιῶς εἶναι ξένοι. 

Ποιός φταίει γιά τό θάνατο τοῦ Κωνσταντίνου ; 

Φταῖνε οἱ σφαῖρες τῶν Ἀλβανῶν ἐνστόλων πού ὡς στόχο τούς εἶχαν τόν ἀπόλυτο ἐχθρό του κράτους τους, τόν συναισθηματικά ἐγκλωβισμένο Ἕλληνα τῆς πάντα ἀδικημένης καί... ποτέ πλήρως ἀναγνωρισμένης μειονότητάς μας; 

Φταῖνε οἱ Ἕλληνες πολιτικοί ποῦ δέν θεώρησαν ποτέ πῶς τό βορειοηπειρωτικό ζήτημα εἶναι μείζονος σημασίας; 

Φταίει ἡ ἐθνικά «νεαρή» Ἀλβανία πού πασχίζει νά ἀποκτήσει κυριαρχία ἐντός τῶν συνόρων της καί βλέπει κινδύνους σέ μία σημαία ποῦ κατ’ἐμέ δέν ἔχει λόγο νά κατεβαίνει ποτέ ἀπό τά μέρη ποῦ ζοῦν οἱ Ἕλληνες τῆς μειονότητας; 

Φταίει ὁ ἴδιος πού δέν σκέφτηκε καθαρά καί ἄφησε τόν θυμό του νά τόν κυριέυσει ; Ποιός φταίει ἤ μᾶλλον ποιός φταίει πιό πολύ εἶναι τό ἐρώτημα. 

Ξέρετε κύριε Φίλη γιά ποιό λόγο ὑψώνουμε ἑλληνικές σημαῖες σ’ αὐτό τό ἔδαφος ποῦ ἐσεῖς ὀνομάζετε νότια Ἀλβανία κι ἐμεῖς Βόρειο Ἤπειρο; 

Ξέρετε γιατί ἐπιμένουμε νά γιορτάζουμε βροντερά τίς ἐπετείους μας, νά κρατᾶμε τίς παραδόσεις μᾶς ζωντανές καί τή γλώσσα μᾶς ἑλληνική πάνω σ’ αὐτό τό ἔδαφος ἀγαπητέ κύριε Φίλη; 

Νομίζετε πῶς εἴμαστε τίποτα ἐκ γενετῆς φασίστες ; Τίποτα ἀκροδεξιοί μέ ἐπεκτατικές βλέψεις; 

Ὄχι κύριε Φίλη. 

Εἴμαστε Ἕλληνες . 

Ἀλλά ἐσεῖς δέ θέλετε νά βλέπετε τήν ἀλήθεια γιατί δέ σᾶς συμφέρει, ὅπως δέ συνέφερε ποτέ καμία καμία ἑλληνική κυβέρνηση. 

Στή δεκαετία τοῦ 90’ ἡ πλειοψηφία τῶν ἑλληνόφωνών της Βορείου Ἠπείρου ἐπαναπατρίστηκε (θεωρῶ αὐτό τόν ὄρο πιό δίκαιο). Προερχόμενοι λοιπόν ἀπό τήν καθεστωτική φυλακή τοῦ Χότζα οἱ Βορειοηπειρῶτες γεμάτοι μίσος γιά τό παρελθόν καί γιά τήν ἔκβαση τῆς ἱστορίας μας ἀλλά παράλληλα γεμάτοι λαχτάρα γιά τό μέλλον μας στήν Ἑλλάδα ἀντιμετωπίσαμε τήν καχυποψία καί τήν προκατάληψη τῶν ἴδιων μας τῶν ἀδερφῶν. 

Ἐκεῖ εἶναι πού αἰσθανθήκαμε νά μᾶς στερεῖται ἡ ἐθνική μας ταυτότητα. 

Ἡ εὐθύνη γιά μένα ἦταν καί εἶναι πάντα πολιτική. 

Ἡ Μαμά Ἑλλάδα μᾶς ἀντιπετώπισε ὡς νόθο παιδί, δίνοντάς μας σχεδόν μέ τό ζόρι τήν Ἑλληνική ἰθαγένεια μετά ἀπό 20 καί ἄνω χρόνια παραμονῆς καί ἀναμονῆς στόν ἴδιο μας τόν τόπο. 

Ὁ λόγος πού ὑψώνουμε τή σημαία μας σέ ξένο ἔδαφος κύριε Φίλη εἶναι γιά νά τραβήξουμε τήν προσοχή τῆς μάνας μας, τῆς Ἑλλάδας. 

Κάντε κάτι γιά τούς Βορειοηπειρῶτες ὅπως ἔκαναν ἐκεῖνοι γιά τήν πατρίδα τους. Νά σᾶς θυμίσω κάποιους ἀπό τούς Βορειοηπειρῶτες Ἐθνικούς εὐεργέτες μας ; Γεώργιος Σίνας, Κωνσταντῖνος Ζάππας, Χρηστάκης Ζωγράφος, Ἀπόστολος Ἀρσάκης καί λοιποί... 

Ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας οὔτε εὐεργέτης ἦταν, οὔτε ἥρωας καί θεωρῶ μεγάλο λάθος τό ὅτι κρατοῦσε ὅπλο καί ἄνοιξε πῦρ. 

Ἦταν ὅμως ἡ κραυγή ἀπόγνωσης τοῦ Βορειοηπειρώτη καί ἐλπίζω νά μήν ἔφυγε ἄδικα. 

Ἐλπίζω νά ἔφυγε γιά νά θυμίσει στή μάνα Ἑλλάδα πώς τά παιδιά μας τά ἀγαπᾶμε ὅλα τό ἴδιο καί δέν κάνουμε διακρίσεις. 

Ἀναπαύσου ἐν εἰρήνη θυμωμένε ἀδερφέ μου Κωνσταντῖνε. 

Σέ καταλαβαίνω ... 

Χρῆστος Μάστορας

himara