Ἡ Leah McLaren εἶναι μία Καναδέζα φεμινίστρια ἀρθρογράφος καὶ μητέρα δύο γιῶν οἱ ὁποῖοι - δυστυχῶς γιὰ αὐτὴν - εἶναι τὰ τυπικὰ ζόρικα ἀγοράκια. Ἡ McLaren αισθάνθηκε ὅτι «προσβλήθηκε» ἀπὸ τὸν μικρότερο γιό της, ποὺ εἶναι μόνο 3 χρονῶν, ὅταν ἐκεῖνος ἀπέρριψε τὰ «κοριτσίστικα» πράγματα καὶ τώρα ὁρκίζεται νὰ τὸν μετατρέψει σὲ μιὰ «περήφανη πριγκίπισσα εἴτε τοῦ ἀρέσει, εἴτε ὄχι».
Ἡ Leah McLaren έγραψε τὸ ἀκόλουθο ἄρθρο στὸ καναδικό site The Globe and Mail:
“Πρίν λίγες ἡμέρες καθόμουν στὸ πάρκο μὲ τόν James, ποὺ εἶναι 3 ἐτῶν, ὅταν πῆρα ἕνα λουλουδάκι καὶ τοῦ τὸ ἔδωσα δῶρο. «Μὲ τίποτα, μαμά», μοῦ εἶπε, ἀπομακρύνοντας τὸ δῶρο μου. «Τὰ λουλούδια εἶναι ὄμορφα καὶ ἐγὼ εἶμαι ἀγόρι». Καὶ σκέφτηκα: Αὐτὸ ἦταν. Τὸν γράφω σὲ μπαλέτο.
Καθὼς ὁ James μεγαλώνει καὶ ἀρχίζει νὰ ἀνακαλύπτει τὸν ἑαυτό του, συνειδητοποιῶ ὅτι....
ὁδηγεῖται μέσα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀπορρίπτει αὐστηρὰ καθὼς καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πραγματικὰ ἀγαπᾶ (ζόμπι, μαγεία, παγωτό, σκυλιὰ καὶ χορό). Μερικὰ ἀπὸ τὰ πράγματα ποὺ ὁ ἴδιος τώρα ἀπορρίπτει πραγματικὰ δείχνει νὰ ἀντιπαθεῖ (γιαούρτι, κάλτσες ποὺ προκαλοῦν φαγούρα, τὸ νὰ πάει γιὰ ὕπνο), ἀλλὰ ὑπάρχουν ἄλλα πράγματα ποὺ ἀρχίζει νὰ θέλει γιὰ λόγους προφανοῦς πολιτισμικῆς προετοιμασίας (sic).
Ἀλλὰ καθὼς βλέπω τὸν γιό μου νὰ ἀπορρίπτει τὰ λουλούδια καὶ τὶς κοῦκλες καὶ ἀκόμη καὶ τὶς ρὸζ γρανίτες - ὅλα ὅσα, μέχρι πρόσφατα, λάτρευε - μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι εἶναι «κοριτσίστικα», κατάλαβα ὅτι ὑπάρχει κάτι ἐγγενῶς σεξιστικό, ἀκόμη καὶ συγκεκαλυμμένα μισογυνιστικό, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀποθαρρύνουμε τὰ ἀγόρια ἀπὸ τὰ ‘ὄμορφα’ πράγματα, ἐνῶ λέμε στὰ κορίτσια ὅτι μποροῦν νὰ τὰ ἔχουν.
Αὐτὸ τὸ εἶδος μηνυμάτων εἶναι κακὸ γιὰ τὰ ἀγόρια ἐπειδὴ εἶναι πολιτιστικὰ περιοριστικὸ (sic), ἀλλὰ μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια εἶναι ἀκόμα χειρότερο γιὰ τὰ κορίτσια. Γιατί τοὺς λέει: Τὰ ἀγόρια εἶναι γενικά cool καὶ τὰ κορίτσια εἶναι ἀνόητα καὶ ἄχρηστα.
Ὅσο δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ ἰδέα νὰ κατηγοριοποιεῖται ὁτιδήποτε ὡς ἐγγενῶς θηλυκὸ ἢ ἀρσενικό, εἶναι δύσκολο νὰ ἐξηγήσεις τὴ μετα-πολιτιστική θεωρία τοῦ φύλου σε ἕνα τρίχρονο. Γιὰ τόν James, ὁ κόσμος εἶναι λίγο δυαδικὸς αὐτὴ τὴ στιγμὴ καὶ τὸ νὰ προσπαθῶ νὰ τοῦ ἀλλάξω αὐτὴ του τὴν προοπτικὴ σιγὰ-σιγὰ - ἔχει γίνει τὸ μικροσχέδιό μου. Μοῦ δείχνει ἐπίσης πόσο περίεργο μέρος πρέπει νὰ εἶναι ὁ κόσμος γιὰ τὰ τρανσέξουαλ παιδιὰ ἢ γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν συμμορφώνονται μὲ κάποιο φύλο.
Ἂν θέλω ὁ γιὸς μου νὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ σέβεται τὶς γυναῖκες, θὰ πρέπει νὰ τὸν διδάξω νὰ ἀποδεχθεῖ - καὶ νὰ ἐκτιμήσει ἰδανικά - τά "κοριτσίστικα" πράγματα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τοῦ φτιάχνω ἕνα στεφάνι ἀπὸ λουλούδια καὶ τὸν γράφω σὲ μπαλέτο.
Θὰ μετατρέψω αὐτὸν τὸν ξερόλα μπόμπιρα σὲ μία περήφανη πριγκίπισσα εἴτε τοῦ ἀρέσει, εἴτε ὄχι”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου