Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν αἱρετικῶν γιὰ τὴ Μεγάλη Σύνοδο;

Παρουσία αἱρετικῶν, ἡ καταληκτήρια
συνεδρίαση τῆς… «Μεγάλης Συνόδου»

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Ἡ αἵρεση, ὡς λέξη καὶ ὡς ἔννοια, ἀπουσίασε παντελῶς στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου. Ἀντίθετα μάλιστα, πραγματοποιήθηκε πρωτοφανὴς «παρέλαση» ἐκπροσώπων ὅλων σχεδὸν τῶν αἱρετικῶν, ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς ὑφηλίου. Προσκλήθηκαν ἐπίσημα ἀπὸ τοὺς διοργανωτὲς τῆς Συνόδου, γιὰ νὰ τὴν «λαμπρύνουν» μὲ τὴν παρουσία τους καὶ τὸ χειρότερο γιὰ κάποιους: ἡ παρουσία τους νὰ σημάνει τὴν ἀπαρχὴ τῆς ὁσονούπω ἐπερχόμενης «ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν», ἡ ὁποία προωθεῖται πυρετωδῶς ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα! Φυσικὰ τὸ φαινόμενο ἦταν ἀλγεινό. Μέσα στὴν αἴθουσα τῶν συνεδριάσεων, ὅπου κλήθηκε τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας» (Ἰωάν.14,16) νὰ μιλήσει διὰ τοῦ στόματος τῶν συνέδρων, παρίσταντο, φορεῖς τῆς πλάνης καὶ τοῦ ψεύδους, ἀμετανόητοι αἱρετικοί, καταδικασμένοι ἀπὸ προγενέστερες Ἅγιες Συνόδους, νὰ δηλώνουν προκλητικὰ ὅτι αἰσθάνονται εὐτυχεῖς καὶ κατενθουσιασμένοι, ποὺ τοὺς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ παραβρεθοῦν στὸ «μεγάλο γεγονὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας»! Τὴν χαρὰ τους ἐκδήλωσαν καὶ μέσω εἰδικῆς ἐκπομπῆς τῆς κρατικῆς ἑλληνικῆς τηλεόρασης (ΕΡΤ1) τῆς 24ης Ἰουλίου.

Τὸ πιὸ τρανταχτὸ παράδειγμα «πανηγυρισμοῦ» γιὰ τὴν Μεγάλη Σύνοδο τοῦ...
Κολυμβαρίου, εἶναι αὐτὸ τοῦ Βατικανοῦ. Εἶναι γνωστὴ ἡ ποικιλοτρόπως ἐκπεφρασμένη «λαχτάρα» τῶν παπικῶν γιὰ τὴν πραγματοποίησή της. Ὁ «πάπας» Φραγκίσκος «προσευχήθηκε» δημόσια στὴν αὐλὴ τοῦ Ἁγίου Πέτρου στὸ Βατικανό, ἐνώπιον χιλιάδων ὀπαδῶν του, γιὰ «τὴν ἐπιτυχία τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας»! Ὁ ἔντυπος καὶ ἠλεκτρονικὸς τύπος τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν ἁπανταχοῦ παπικῶν ἀφιέρωσε πλῆθος ἄρθρων καὶ εὐμενέστατων σχολίων γιὰ τὴ Μεγάλη Σύνοδο. Γιατί ἄραγε;

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο τοῦ ἔγκριτου δημοσιογράφου κ. Γεωργίου Παπαθανασόπουλου, ὁ ὁποῖος παρουσιάζει καὶ σχολιάζει εὔστοχα τὸν περίεργο ἐνθουσιασμὸ τῶν παπικῶν γιὰ τὴν Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὸ ὁποῖο ἀναρτήθηκε σὲ διάφορα ἱστολόγια.

Ἀρχίζει τὸ ἄρθρο του μὲ τὴν εὔλογη παρατήρηση: «Τὸ Βατικανὸ ἐπικροτεῖ καὶ προβάλλει θετικὰ τὸ Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Μὲ βάση τὴ θυμοσοφικὴ παροιμία πὼς ὅταν ὁ ἐχθρός σου σὲ ἐπαινεῖ ψάξε νὰ βρεῖς ποῦ ἔχεις κάνει λάθος, οἱ δέκα Προκαθήμενοι τῶν ἀντίστοιχων τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴν ἐν λόγω Σύνοδο, πρέπει νὰ συσκεφθοῦν καὶ νὰ καταλήξουν γιατί αὐτὴ ἡ πανηγυρικὴ προβολὴ τοῦ κειμένου ἀπὸ τοὺς Λατίνους». Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα. Γιὰ νὰ ἐπικροτεῖ καὶ νὰ προβάλλει θετικὰ τὸ Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ Βατικανό, δύο τινὰ συμβαίνουν: ἢ ὁ παπισμὸς ἔγινε ὀρθόδοξος, ἢ ἡ Μεγάλη Σύνοδος δὲν λειτούργησε ὀρθοδόξως! Βεβαίως ἡ πρώτη ἐκδοχὴ ἀπορρίπτεται ἀσυζητητί, διότι ὁ παπισμὸς παραμένει ἀπόλυτα ἀμετακίνητος στὴν πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν καὶ πλανῶν του. Τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶναι νὰ προσπαθεῖ νὰ δικαιολογήσει τὶς πλάνες του, στηριζόμενος στὰ γνωστὰ χαλκευμένα πλαστὰ μεσαιωνικὰ κείμενα (Ψευδοκωνσταντίνειος Δωρεά, Ψευδοπιπίνειος Δωρεά, Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις, Ψευδοκλημέντια, κλπ)! 

Ἐπίσης ἐπιχειρεῖ νὰ τὶς «ὀρθοδοξοποιήσει» στοὺς ἀτέρμονους καὶ ἀναποτελεσματικοὺς διαλόγους, ὅπου, δυστυχῶς, κερδίζει χρόνο καὶ χῶρο! Ἄρα, κάτι δὲν πῆγε καλὰ στὴν Μεγάλη Σύνοδο! Οἱ παμπόνηροι παπικοὶ διπλωμάτες διέγνωσαν ὅτι ἡ Σύνοδος ἔχει κατεύθυνση πρὸς τὶς δικές τους βλέψεις, ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντά τους καὶ γι’ αὐτὸ τὴν ἐπικροτοῦν, διαφορετικὰ θὰ τὴν ἀγνοοῦσαν! Ρωτᾶμε: ἂν ἡ Σύνοδος ὅριζε ὅτι τὸ φιλιόκβε εἶναι αἵρεση, καταδικασμένη ἀπὸ τὶς Ἅγιες Συνόδους τοῦ 867 καὶ 879-880, ὡς ὄφειλε νὰ κάνει, θὰ πανηγύριζαν; Ἂν ὅριζε τὴν κτιστὴ χάρη καὶ τὶς κτιστὲς θεῖες ἐνέργειες ὡς αἱρέσεις, καταδικασμένες ἀπὸ τὶς Συνόδους τοῦ 1341, 1347,1351, ὡς ὄφειλε, θὰ πανηγύριζαν; Ἂν καταδίκαζε τὴν ἀντίχριστη καὶ ἐξωφρενικὴ πλάνη «περὶ ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης», θὰ πανηγύριζαν; Ἂν καταδίκαζε τὴν πληθώρα τῶν ἄλλων πλανῶν (Μαριολατρία, Ἄσπιλη Σύλληψη, πρωτεῖο, ἀλάθητο, ἄζυμα, ἀξιομισθία, καθαρτήριο, κλπ), θὰ πανηγύριζαν; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι!

Συνεχίζοντας ὁ κ. Γ. Παπαθανασόπουλος ἀποκαλύπτει: «Ἡ μηνιαία ἐφημερίδα “Καθολική”, ὄργανο τῶν Οὐνιτῶν στὴν Ἑλλάδα, στὸ φύλλο τῆς Πέμπτης, 30ής Ἰουνίου 2016, (Περίοδος Β΄ Ἀριθμ. 179) μὲ πρωτοσέλιδο ἔχει τὸν ἑξάστηλο ἐντυπωσιακὸ τίτλο  “ΜΗΝΥΜΑ Τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”. Τόσο ἐντυπωσιακὴ παρουσίαση τοῦ Μηνύματος οὔτε τὰ προπαγανδιστικὰ φερέφωνα τοῦ Φαναρίου δὲν εἶχαν... Διερωτᾶται κάθε Ὀρθόδοξος ποιὰ ἤσαν τὰ σημεῖα τοῦ Μηνύματος πού ὁδήγησαν τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα νὰ τὸ προβάλλουν τόσο πολύ;...». Τὸ ἐρώτημα εἶναι καὶ δικό μας, ὅπως καὶ τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ πιστοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ!

Καὶ συνεχίζει: «Ἐπὶ πλέον στὸ κάτω μέρος τῆς 1ης σελίδας, πάλι μὲ ἐντυπωσιακὸ τρόπο, παρουσιάζεται ἡ, μὲ ἡμερομηνία 15 Ἰουνίου 2016, εὐχετήρια ἐπιστολὴ τῆς “Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος” πρὸς “Τὴν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην”. Σ’ αὐτὴν ἀναφέρουν ὅτι “θεωροῦν εὐλογίαν δι’ ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ γεγονὸς ἱστορικὸν καὶ ἐλπιδοφόρον δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν...”. Διερωτᾶται πάλι ὁ πιστὸς  Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ποιὰ εἶναι ἡ “ὅλη Ἐκκλησία”, πού θεωρεῖ εὐλογία τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου στὴν Κρήτη; Κατὰ τὸ Βατικανὸ εἶναι ἡ ὑπὸ τὸν Πάπα “Ἐκκλησία”. Καὶ γιατί αὐτὴ ἀγάλλεται γιὰ τὴ Σύνοδο; Ἀσφαλῶς μὲ τὴν βεβαιότητά  της, μέσω αὐτῆς, προώθησης  τῆς ὑπὸ τὸν Πάπα “ἐνώσεως” μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους...».

Νομίζουμε ὅτι ὁ προβληματισμὸς τοῦ κ. Γ. Παπαθανασόπουλου εἶναι πρὸς τὴ σωστὴ κατεύθυνση. Εἶναι πλέον φανερὸ πὼς αὐτὸς ἦταν ὁ κύριος στόχος τῆς «κολοβωμένης» Συνόδου τοῦ Κολυμβαρίου, νὰ ἀναγνωρίσει καὶ νὰ κατοχυρώσει συνοδικὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ νὰ προωθήσει τὴν «ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν», σύμφωνα μὲ τοὺς ὁραματισμοὺς καὶ τὶς ἐπιδιώξεις του! Μὲ τὴν συνοδικὴ κατοχύρωση τῶν αἱρέσεων ὡς «ἐκκλησίες», «λύθηκαν τὰ χέρια» τῶν οἰκουμενιστῶν γιὰ τὴν προώθηση τῆς «ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν»! Ὑπ’ αὐτὴ τὴν ἄποψη, εἶναι ἀπόλυτα δικαιολογημένοι οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν αἱρετικῶν παπικῶν, ἀφοῦ βλέπουν νὰ εὐοδώνονται οἱ ἐδῶ καὶ αἰῶνες βλέψεις τους γιὰ τὴν, ὑπὸ τὸν «ρωμαῖο ποντίφικα», οὐνιτικοῦ τύπου ἕνωση «τῶν δύο ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν»!

Βλέπουν νὰ πλησιάζει ὁ χρόνος ποὺ θὰ πραγματοποιηθοῦν οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας (1438-1439), ἡ ὁποία γιὰ τοὺς παπικοὺς εἶναι «Οἰκουμενικὴ Σύνοδος» καὶ οἱ ἀποφάσεις της σὲ ἰσχύ. Σύμφωνα μὲ αὐτές, οἱ Ὀρθόδοξοι κρατᾶμε τὴν πίστη μας καὶ τὸ μόνο ποὺ κάνουμε εἶναι νὰ ὑποταχθοῦμε στὸν «ἐπίσκοπο Ρώμης»! Νὰ γίνουμε δηλαδὴ Οὐνίτες! Λέμε, ὅτι πλησιάζει ὁ καιρός, διότι δὲν εἶναι λίγοι καὶ οἱ «Ὀρθόδοξοι», ποὺ ἀσπάζονται, αὐτῆς τῆς μορφῆς, «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν»! Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀναγνωρίζουν τὸν παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία, μὲ διαδοχή, μυστήρια, σωτηρία (Μπαλαμάντ, Ραβέννα, κλπ)! Ἄρα οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν παπικῶν εἶναι ἀπόλυτα δικαιολογημένοι!

Δικαιολογημένοι εἶναι καὶ οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν αἱρετικῶν προτεσταντῶν, διότι καὶ αὐτοὶ βγῆκαν ὠφελημένοι ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σύνοδο. Στὴν προειρημένη ἐκπομπὴ τῆς ΕΡΤ1, Γερμανὸς πάστορας ἐξέφρασε τὴ βεβαιότητά του ὅτι ἡ «ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν εἶναι κοντὰ» καὶ τὴ χαρά του, ποὺ ἡ «ἐκκλησία» του εἶναι «μέλος τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», ὅπως ἐννοοῦν βεβαίως οἱ προτεστάντες τὴν Ἐκκλησία! Ἐξέφρασε προφανῶς τὴν ἱκανοποίησή του, διότι ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμβαρίου, ὄχι μόνον δὲν χαρακτήρισε τὴ θρησκευτική του κοινότητα αἵρεση, ἀλλὰ τὴν ἀναγνώρισε (ἔστω καὶ κατ’ ὄνομα) ὡς «ἐκκλησία»!

Ρωτᾶμε καὶ πάλι: ἂν ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης καταδίκαζε τὶς προτεσταντικὲς  αἱρέσεις, τῆς ἄρνησης τοῦ Ἀειπάρθενου τῆς Θεοτόκου (καταδικασμένη ἀπὸ τὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο), Ἁγιομαχία καὶ Εἰκονομαχία (καταδικασμένες ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο), θὰ χαιρόταν καὶ θὰ πανηγύριζε ὁ ὡς ἄνω αἱρετικός; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι! Ἂν διακήρυττε ὅτι ὁ νεστοριανισμὸς καὶ ὁ μονοφυσιτισμὸς εἶναι αἱρέσεις (καταδικασμένες ἀπὸ τὶς Γ΄ καὶ Δ΄ Οἰκουμενικὲς Συνόδους) θὰ χαίρονταν καὶ θὰ πανηγύριζαν οἱ αἱρετικοὶ ἀντιπρόσωποι τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων τῶν Νεστοριανῶν, Κοπτῶν, Ἀρμενίων κ.α., οἱ ὁποῖοι καθόταν, μαζὶ μὲ ὅλους τούς ἄλλους κακοδόξους, σὲ περίοπτη θέση στὴ  Σύνοδο; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι! 

Ποιοὶ φταῖνε γι’ αὐτὸ τὸ ἀπαράδεκτο γεγονός; Ἀσφαλῶς οἱ ἰθύνοντες τῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι ἀντέγραψαν πιστὰ τὴν αἱρετικὴ Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), ἡ ὁποία εἶχε ἀνοίξει διάπλατα τὶς πύλες της στὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων!

Κλείνουμε τὸ σχόλιό μας, ἀφοῦ συγχαροῦμε καὶ εὐχαριστήσουμε τὸν δημοσιογράφο κ. Γ. Παπαθανασόπουλο, γιὰ τὸ ἀποκαλυπτικό του ἄρθρο καὶ τὰ εὔστοχα σχόλιά του, νὰ ἐκφράσουμε τὴν πικρία μας καὶ τὴν ἀνησυχία μας, γιὰ τοὺς πανηγυρισμοὺς τῶν, συνοδικὰ καταδικασμένων καὶ ἀναθεματισμένων, αἱρετικῶν. Αὐτὸ τὸ ἀλγεινὸ φαινόμενο εἶναι πρωτόγνωρο στὴ δισχιλιόχρονη ἐκκλησιαστική μας ἱστορία. Στὸ παρελθόν, οἱ θεοφόροι καὶ θεοφώτιστοι Πατέρες, ἀποδείκνυαν, καταδείκνυαν καὶ ἀναθεμάτιζαν τὶς πλάνες, ὡς ἔργα τοῦ διαβόλου καὶ ἀφόριζαν (ἀπέκοπταν) ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα τοὺς ἀμετανόητους αἱρετικούς, ὡς «σάπια μέλη», ἐπικίνδυνα γιὰ τὸ ἀφόρμισμα καὶ τῶν ὑγιῶν μελῶν!

Ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμβαρίου θέλησε νὰ πρωτοτυπήσει, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ πρωτοτυπία της τὴν ἔθεσε στὸν ἀντίποδα τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἀναγνώρισε πλέον πλάνες καὶ αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ὁδηγοῦν μὲ βεβαιότητα στὴν ἀπώλεια, ἀλλὰ «διαφορετικὲς παραδόσεις». Δὲν ἀναγνώρισε αἱρετικοὺς καὶ «σάπια μέλη», ἀλλὰ «ὀρθοδόξους» τῶν ὁσονούπω «ἐκτός», φορεῖς «διαφορετικῶν παραδόσεων»! Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ «ἀχίλλειος πτέρνα» της, ἡ ὁποία θὰ τὴν κρίνει σύντομα, εἴτε ὡς Ἁγία καὶ Μεγάλη, εἴτε ὡς ληστρική! Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁδηγούμενος, ἀσφαλῶς, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, «εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν.16,13), ὁ τελικὸς κριτὴς καὶ φύλακας τῆς Πίστεως, θὰ ἀποφανθεῖ σύντομα καὶ γι’ αὐτή, καθ’ ὅτι «ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ» (Σύνοδος 1848)! Εἴδομεν!           

  

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν