Γιατί δίδονται στὶς Στοὲς οἱ φοβεροὶ ὅρκοι; Ποιὰ εἶναι τὰ «βαρύτιμα» μυστικὰ πού θέλουν νὰ «κρύψουν» οἱ μασόνοι;

Φρικτοὶ ὅρκοι – Ἐρεβώδη μυστικὰ Γ΄

Α΄ μέρος ΕΔΩ καί Β΄ μέρος ΕΔΩ

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πιστεύει ὅ,τι θέλει. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δὲν εἶχε ποτὲ “Ἱερὲς Ἐξετάσεις”, δὲν πιέζει κανέναν. Ἂν ὅμως οἱ διδασκαλίες στὶς ὁποῖες πιστεύει δὲν συμβιβάζονται πρὸς τὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ - ἐκ τῶν πραγμάτων - νὰ δηλώνει πιστὸς Χριστιανός.

Οἱ διδασκαλίες, λοιπόν, τοῦ τεκτονισμοῦ, ἰδιαίτερα οἱ πλέον ἀπόκρυφες ἐξ αὐτῶν, οἱ βαθύτερες, ποὺ εἶναι ἡ καρδιὰ καὶ ὄχι ἡ φλούδα τῆς Μασονίας, εἶναι ὅλως ἀσυμβίβαστες, τί λέμε, εἶναι διαμετρικῶς ἀντίθετες καὶ ἐντελῶς βλάσφημες μὲ ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑπομένως οἱ συνάνθρωποί μας αὐτοὶ ἔχουν σοβαρὸ πνευματικὸ πρόβλημα. Τίποτα...

λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει γιὰ ἄλλους λόγους ἡ Μασονία.

Παραθέτουμε εὐθὺς ἀμέσως τὶς περὶ Θεοῦ (καὶ Ἑωσφόρου) βαθύτερες αὐτῶν τεκτονικὲς διδασκαλίες. Διδασκαλίες ποὺ συνθέτουν τὸ σκοτεινότερο ἀπὸ τὰ μυστικὰ τοῦ τεκτονισμοῦ.

Ἐπειδὴ ὅμως ἐδῶ θίγεται μία ἀπὸ τὶς πιὸ λεπτὲς πτυχὲς τῶν ἀποκρύφων μασονικῶν διδασκαλιῶν, τὴν ὁποία πιθανὸν νὰ ἀγνοοῦν οἱ περισσότεροι τέκτονες (καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀδικήσουμε κανέναν, ἀπολύτως κανένα) θὰ παραθέσουμε ἱκανὸ μέρος τοῦ σχετικοῦ κεφαλαίου, μὲ λίγα δικά μας παρενθετικὰ [ἐντὸς ἀγκυλῶν] ἀναγκαία, διευκρινιστικὰ σχόλια. Τὰ πολλὰ σχόλια καὶ τὰ συμπεράσματα ἀφήνονται εἰς τοὺς νοήμονες ἀναγνῶστες τῶν γραμμῶν αὐτῶν.

Ἡ ἐν λόγω ἀποκαλυπτικὴ διδασκαλία ποὺ ἀκολουθεῖ δόθηκε ἀπὸ τὸ ἐπίσημο βῆμα μασονικῶν Στοῶν ΜΟΝΟ σὲ ὑψηλόβαθμούς (του 18ου βαθμοῦ) τέκτονες, ἀπὸ τὸν ὑψηλόβαθμο, ἐπίσης, ἀδελφό τους Κωστὴν Μελισσαρόπουλον καὶ δημοσιεύθηκε παρομοίως ἀπὸ τὸν τέκτονα Δήμ. Στέφ. Ἀναγνωστόπουλον (βλ. ἐδῶ ὑποσ. 5), κατὰ τὰ ἔτη 1974 καὶ 1984 ἀντιστοίχως.

Ἡ περὶ Θεοῦ (καὶ Ἑωσφόρου) πλήρης μασονικὴ διδασκαλία…

Ὁ τίτλος τοῦ σχετικοῦ ἄρθρου εἶναι:

«Ἡ ἔννοια τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. [τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντός-τοῦ Θεοῦ]». Διαβάζουμε ἐκεῖ:

«Ὁ τεκτονισμὸς ἀναφέρει εἰς ὅλους τούς βαθμοὺς καὶ ἐπικαλεῖται κατὰ τὸ ἄνοιγμα καὶ κλείσιμο τῶν ἐργασιῶν του τὸ ὄνομα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος. Ἀλλὰ δὲν δίνει εἰς οὐδένα βαθμὸν τὴν ἀνάλυσιν τῆς ἐννοίας του (…)

Ὁ συμβολικὸς Τεκτονισμὸς [οἱ χαμηλοὶ βαθμοὶ 1-3] τηρεῖ σκόπιμον ἀοριστίαν σχετικῶς μὲ τὴν ἔννοιαν καὶ τὴν φύσιν τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος (…) Ἀναγνωρίζει ὅμως καὶ διακηρύττει τὴν ὕπαρξιν Θεοῦ, τὸν ὁποῖον δὲν καθορίζει, ἀλλ’ ὀνομάζει Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (…)

Ἐὰν ἐπιστήσομεν τὴν προσοχήν μας εἰς τὴν ἔννοιαν τῆς λέξεως «Ἀρχιτέκτων» ἴσως παρατηρήσωμεν ὅτι οἱ ἀρχιτέκτονες δὲν δημιουργοῦν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ἀλλὰ χρησιμοποιοῦν ὑπάρχοντα ὑλικά, διευθετοῦντες αὐτὰ συμφώνως πρὸς σχέδιον τὸ ὁποῖον ἔχουν καταρτίσει … [ἑπομένως ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ὁ ἐξ’ ὑπαρχῆς Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος, ἀλλὰ ἁπλῶς ὁ διευθετήσας, ὁ “χτίσας” ὅσα βρῆκε ὑπάρχοντα, τὰ ἀπὸ καιρὸ ἕτοιμα ὑλικά]»!

Καὶ ἡ ἀποκαλυπτικὴ αὐτὴ μασονικὴ διδασκαλία συνεχίζεται φοβερή, ὡς ἀκολούθως:

«…Ἐν τούτοις, πλὴν τῶν ἐπισήμων Τυπικῶν [τῆς Μασονίας, ὅπου ἀναπτύσσονται ἐξωτερικότερα  καὶ συνεσκιασμένα τὰ τοῦ Γ΄ βαθμοῦ], ὑπάρχει καὶ «ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Γ΄ βαθμοῦ», ἡ ὁποία ἀναφέρει πολλὰ καὶ περίεργα. Εἶμαι ὑποχρεωμένος [ἐπισημαίνει ὁ μεγαλοτέκτων Κωστὴς Μελισσαρόπουλος] νὰ τὰ ὑπενθυμίσω εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὰ γνωρίζουν καὶ νὰ τὰ ἐκθέσω εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὰ ἀγνοοῦν (…).

Ἀναφέρει λοιπὸν ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Γ΄ βαθμοῦ ὅτι ὁ ἄγγελος τοῦ φωτὸς [ὁ Ἑωσφόρος τῆς πτώσεως ὡς φοβερὸς ὄφις ποὺ ἔφερε τὴν δυστυχία σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα], τὸ πνεῦμα τοῦ πυρός, ἠράσθη τῆς Εὕας ἤτις ἐνέδωσε εἰς τὸν ἔρωτά του καὶ οὕτως ἐγεννήθη ὁ Κάϊν, ἀπείρως ὑπέρτερος τοῦ Ἄβελ. Ὅτι ὁ Θεὸς Ἀδωνάϊ [ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Θεὸς τῆς Ἐκκλησίας μας], φθονῶν τὸν Κάϊν διὰ τὸ πνεῦμα ὅπερ μετέδωσεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἐβλὶς [ὁ πατέρας τοῦ Κάϊν, ὁ Ἑωσφόρος, μὲ ἀραβικὸ ὄνομα, ὡς ὄφις], ἐξώρισε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν ἐκ τῆς Ἐδέμ. Ὅτι ὁ ζηλότυπος οὗτος Θεὸς εἶχε ζυμώσει ἰλὺν διὰ νὰ πλάση τὸν Ἀδὰμ καὶ τοῦ εἶχε δώσει ψυχὴν δουλικὴν [ὄχι δημιουργήσας αὐτὸν κατ’ εἰκόνα Αὐτοῦ!]. Ἐφοβεῖτο δὲ [ὁ Θεός μας!] τὴν ἐλευθέραν καὶ ἀνεξάρτητον ψυχὴν τοῦ Κάϊν [τοῦ τέκνου τοῦ ὄφεως καὶ τῆς Εὕας!]. Ὅτι ὁ Κάϊν ἐξωργισθεῖς ἐκ τῆς ἀδικίας τοῦ Ἀδωνάϊ, ἐθανάτωσεν τὸν Ἄβελ, ὁ δὲ Ἀδωνάϊ, ὁ Θεὸς ὅστις ἔμελλε νὰ πνίξη τόσας χιλιάδας ἀνθρώπων εἰς τὰ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ, ἐχαρακτήρισε τὸν φόνον τοῦ Ἄβελ ὡς ἔγκλημα ἀσυγχώρητον. Ὅτι ὁ ἀμνησίκακος ἀπόγονος τοῦ Κάϊν [καὶ τοῦ Ἑωσφόρου] Χιρὰμ [=ὁ πατέρας ὅλων τῶν μασόνων, ὅπως γράφουν οἱ ἴδιοι στὸ ἐπίσημο Τυπικό τοῦ Γ΄ Βαθμοῦ], υἱὸς τῶν πνευμάτων τοῦ πυρὸς καταβάλλει ὅλην τὴν μεγαλοφυΐαν καὶ ἐνεργητικότητα πρὸς οἰκοδόμησιν τοῦ Ναοῦ τὸν ὁποῖον ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ Σολομῶντος ἀνεγείρει εἰς τὸν ἀμείλικτον Θεὸν Ἀδωνάϊ, τοῦ ὁποίου τὸ μίσος καταδιώκει ἀπὸ αἰώνων τὸ γένος τοῦ Καϊν [παντὸς ἐωσφοριστοῦ, δηλαδή]

(…) Ὁ Χιρὰμ ἄγεται ὑπὸ τοῦ προγόνου του Τουβαλκάϊν [ἀπογόνου τοῦ Κάϊν ποὺ εἶναι γιὸς τοῦ Ἑωσφόρου] ἐν μέσω τοῦ πυρὸς [στὸ κέντρο τοῦ σατανικοῦ κόσμου], εἰς τὸ κέντρο τῆς γῆς [εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἑωσφόρου καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Κάϊν], ἐκεῖ ποὺ παύει ἡ τυραννία τοῦ φθονεροῦ Ἀδωνάϊ [τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μας!] καὶ γεύονται τῶν καρπῶν τοῦ δένδρου τῆς Ἐπιστήμης [δὲν ἐννοοῦν τὴν ἐπιστήμη ὅπως τὴν ἐννοοῦμε συνήθως, ἀλλὰ ἀναφέρονται στὸ δένδρο τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, τοῦ “φωτός” τοῦ σκοτίζοντος κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας!]. Ὁ Χιρὰμ [ὁ πατέρας τῶν μασόνων, ὡς εἴδαμε] εἰσάγεται εἰς τὸ ἄδυτον τοῦ πυρὸς [εἰς τὰ βαθέα τοῦ Σατανᾶ “παππού” του] καὶ ὁ Τουβαλκάϊν [πρόγονος τοῦ Χιρὰμ καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἑωσφόρου] τοῦ ἐξηγεῖ τὰς ἀδυναμίας καὶ τὰ ταπεινὰ πάθη τοῦ Ἀδωνάϊ, τοῦ μισοῦντος τὸ πλάσμα του [ὅλους τούς ἀνθρώπους!] καὶ καταδικάσαντος αὐτὸ νὰ ἀποθνήσκη (…)

Τέλος ὁ Τουβαλκάϊν [ἀπόγονος τοῦ Ἑωσφόρου καὶ πρόγονος τοῦ Χιράμ, πατρὸς τῶν μασόνων] προφητεύει τὴν ἐπικράτησιν τῶν ἀπογόνων τοῦ Χιρὰμ [τῶν μασόνων υἱῶν του καὶ παντὸς ἐωσφοριστοῦ], οἵτινες θὰ καταθιερώσουν καθ’ ὅλην τὴν γῆν τὴν λατρείαν τοῦ πυρός [τοῦ Ἑωσφόρου καὶ τοῦ σκοτίζοντος “φωτός” του] καταρρίπτοντες τὴν τυραννίαν τοῦ Ἀδωνάϊ [ἀλλὰ καὶ τῶν λειτουργῶν Του, τῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων μας!]».

Εἶναι  πλασματικὸς  ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν…

Ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος καταστρώνοντας τὸ κατάπτυστο αὐτὸ μασονικὸ κείμενο (ἀπὸ ὁμιλία σὲ ἐπίσημο βῆμα μασονικῆς Στοᾶς) συνεχίζει:

«…Ὅσοι διὰ πρώτην φορὰν ἀκούουν ὀλ’ αὐτά, θὰ μὲ δικαιώσουν διότι μετεχειρίσθην τὴν λέξιν “περιεργα”.  

Ποία εἶναι ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν, τὰ ὁποία θὰ ἀνεστάτωναν κάθε ἀγαθὸν θρησκόληπτον ἐὰν τὰ ἤκουε; (…)»

Ἐν συνέχεια ὁ Κ. Μ. προσπαθεῖ νὰ δώσει προσωπικὴ ἐξήγηση σ’ αὐτὰ τὰ “περιεργα” ποὺ παρουσίασε ἐπισήμως στὴ Στοὰ ἐνώπιον τῶν ὑψηλοβάθμων τεκτόνων ἀδελφῶν του, ἐξηγήσεις ὅμως καὶ ἑρμηνεῖες ἐξίσου ἐρεβώδεις καὶ σκοτεινές, καταλήγει δὲ ὡς ἑξῆς:

«…Ἀδωνάϊ εἶναι ὁ πλασματικὸς Θεός, ὁ ὁποῖος ἐδημιουργήθη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον [!], συμφώνως πρὸς τὴν περιορισμένην ἀντίληψίν του, κατ’  εἰκόνα τοῦ ἰδίου τοῦ ἑαυτοῦ …» (πηγή: Κωστὴ Μελισσαροπούλου, Ἑπτὰ ὁμιλίαι εἰς 18ο, Ἀθῆναι 1974, σελ. 37-48).

Ὅταν ἡ Καμπάλα διαποτίζει τὴν Μασονία…

Ἀπὸ ποῦ ἔρχονται ὅμως οἱ ἀπόκρυφες ἑωσφορικὲς αὐτὲς διδαχὲς τοῦ μασωνισμοῦ;

– Ἔρχονται ἀπὸ τὴ “Σχολὴ” τῆς Καμπάλα, ἡ ὁποία διὰ τῆς μεθόδου τῆς διαμετρικὰ ἀνάστροφης ἑρμηνείας τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως καὶ κατ’ ἀκολουθίαν ὁλόκληρης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀναποδογυρίζει τὰ πάντα στὴν ἄμωμη Πίστη μας.

Οὐαί, λοιπόν, εἰς ἐκείνους ποὺ λέγουν τὸ φῶς  διὰ σκότος καὶ τὸ σκότος διὰ φῶς, ἀρνούμενοι κατ’  αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, κατὰ τὴν Πίστιν ἠμῶν.

Τὸ ἐκπληκτικὸ καὶ ἀνεξήγητο (;) εἶναι ὅτι ἀνάλογα πράγματα ἔχει γράψει σὲ βιβλίο τοῦ  ἕνας ἐπίσκοπος ἐκ τῶν συγχρόνων “προωθητών” τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δεξὶ χέρι ἀνωτάτου ἐκκλησιαστικοῦ μας ἡγέτη.

Τί ἔγραψε ὁ δεσπότης αὐτός;  Ἰδοὺ κατὰ λέξη:

«Εἶναι καλύτερα ποὺ ὁ Ἀδὰμ ἔπεσε διατηρώντας τὸ δικαίωμά του στὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία, παρὰ ἂν εἶχε παραμείνει ἀπτωτος ἀρνούμενος αὐτὸ τὸ δικαίωμα, πράγμα ποὺ θὰ τὸν ὑποβίβαζε στὴ θέση τοῦ ζώου»(!) (Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 1017/26.3.1993, σελ. 3).

Μπράβο, λοιπόν, στὸ καταραμένο “φιδάκι”!   Καί, εὖγε, δεσπότη μας…

Ἐπίλογος

Τὸ νὰ ἀσχολεῖται κανεὶς – μὲ σχετικὸ μόχθο - ἐκθέτοντας τὶς “διδασκαλίες” αὐτὲς σὲ εὐλαβῶς θρησκεῦον κοινὸ δὲν εἶναι καὶ τὸ καλύτερο. Ἐπιχειροῦμε ὅμως τὶς μικρὲς αὐτὲς ἐργασίες μας, γνωρίζοντες ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς ὑπῆρξε, καὶ εἶναι, τὸ κύριο κανάλι διὰ τοῦ ὁποίου εἰσέρχονται, εἰσῆλθαν ἤδη ΕΝΤΟΣ τῶν τειχῶν μας λύκοι βαρεῖς. Λύκοι βαρεῖς, κατασπαράσσοντες, τώρα, ὄχι μόνο πρόβατα ἀλλὰ καὶ ποιμένες!... Καὶ ἐξηγούμεθα διερωτώμενοι:

Διὰ ποίου τρόπου;

Μὰ μὲ τὴν προσχώρησή τους, δι’  ἐνεργειῶν τους ἢ παραλείψεων – ὡς ἰχθύες ἄφωνοι – στὸν ἑωσφορικῆς ἐμπνεύσεως Συγκρητιστικὸν Οἰκουμενισμό.

Τὸ πρόβλημα σήμερα δὲν εἶναι τί, ἐν τέλει, λέει καὶ κάνει ἡ Μασονία. Αὐτοὶ λένε καὶ κάνουν ὅσα πιστεύουν. Τὸ φλέγον ζήτημα γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς εἶναι τὸ τί ζητοῦν ἐκεῖ κατὰ καιροὺς μερικοὶ κληρικοί μας! Διότι εἶναι αὐτοὶ – βεβαιότατα – ποὺ ὄντες ΕΝΤΟΣ τῶν τειχῶν προάγουν τὸν Συγκρητιστικὸν Οἰκουμενισμό, κατεδαφίζοντες ἐκ τῶν ἔσω κάθε ἱερὸ καὶ ὅσιο τῆς Πίστεώς μας.

Ἂν σιωπήσουν, πάντως, οἱ χριστιανοί,  θὰ κραυγάσουν πλέον οἱ πέτρες!

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2095/4.12.2015  σ. 1, 6.