Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: «Νὰ ζητήσουμε τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας, νὰ φωτίση ὁ Κύριος τούς Ἕλληνες κληρικοὺς νὰ ἀφυπνισθοῦν, νὰ διακονοῦν μὲ ἁγιασμένη ζωὴ καὶ ὁμολογία»

Ἐγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Ἡ μεγάλη σημερινὴ ἡμέρα, «ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα τῆς 15ης Αὐγούστου» βρίσκει τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ἐπουράνια νὰ συνεορτάζουν, νὰ λαμπροφοροῦν, νὰ χαίρονται, νὰ πανηγυρίζουν γιὰ τὴ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς μεγάλης μας Μητέρας, τῆς Παναγίας μας.

Πανηγυρίζουν τὴν πάνσεπτο καὶ ἱερὰ Κοίμησί της.

Ἡ Κοίμησι τῆς Θεοτόκου δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ μία ἀληθινὴ Ἀνάστασις ψυχῆς καὶ σώματος· εἶναι θρίαμβος ζωῆς ἀπερίγραπτος.

Οἱ πνευματέμφοροι καὶ θεοφώτιστοι ἅγιοι πατέρες τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι μὲ τὴ θεία κοίμησί της καὶ τὴ μετάστασί της στοὺς οὐρανούς, ἡ Κυρία Θεοτόκος δὲν ἐγκατέλειψε τὸν πονεμένο καὶ ἁμαρτωλὸ κόσμο μας.

Κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀπειράριθμες ἐνδείξεις καὶ ἀποδείξεις διὰ τῶν ὁποίων διαφαίνεται ὅτι ἡ Μητέρα μας «Φανερωμένη», «Γοργοεπήκοος», «Ἐλεοῦσα» τὸ ἔθνος μας σὲ κάθε δύσκολη ὥρα καὶ στιγμὴ τὸ ἐσκέπασε, τὸ ἐπροστάτευσε, τὸ ἔσωσε.

Σὰν σήμερα, 15 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1940, οἱ ἀσεβεῖς ἐχθροί τῆς Πατρίδος μας ἐτορπίλισαν καὶ ἐβύθισαν στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, ἐμπρὸς στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Μεγαλόχαρης, τὸ καταδρομικὸ «Ἕλλη».

Ἡ Παναγία μας δὲν ἄφησε ἀπροστάτευτους τούς Ἕλληνες. Ἐπάνω στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἐσκέπασε, κατηύθηνε, ἐπυροδότησε τὸν ἅγιο ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴν...

ἐλευθερία στὶς καρδιὲς τῶν ἀγωνιστῶν προγόνων μας. Κατετρόπωσε τὸν ἐχθρό· ἔγινε ἡ Σώτειρα καὶ ἡ Ἐλευθερώτρια τοῦ Γένους μας.

Κάθε φορᾶ ποὺ οἱ Ἕλληνες ζήτησαν τὴ βοήθεια, τὴν προστασία καὶ τὴν σκέπη τῆς Παναγίας μας, ἡ μεγάλη μας Μητέρα, μὲ ἄπειρη στοργὴ καὶ ἀγάπη, μὲ θερμὲς πρεσβεῖες πρὸς τὸν Υἱὸν καὶ Θεὸ μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, χάρισε τὴ βοήθεια καὶ τὴν προστασία.

Σήμερα, ἡ Πατρίδα μας, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, χειμάζεται, δοκιμάζεται, κλυδωνίζεται. Ἀνησυχία, ἀγωνία, ἀβεβαιότητα, πόνο καὶ θλίψι ἔχουμε ὅλοι μας στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας. Νοιώθουμε ὑποτελεῖς, σκλαβωμένοι. Ἀέρα φθορᾶς καὶ ἀποθαρρύνσεως ἀναπνέουμε.

Χάσαμε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἕλληνος, τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἑλλάδος. Καὶ τί θὰ κάνουμε; Θὰ ἀποθαρρυνθοῦμε; Ὄχι! Ποτέ!

Καὶ πάλι μέσα σὲ αὐτὴ τὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα ἡ Παναγία μας σήμερα μὲ τὴ λαμπρὴ ἑορτὴ καὶ παρουσία της, μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ μείνουμε ὄρθιοι, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στὴν πίστι, στὴν ἐλπίδα, στὴν αἰσιοδοξία.

Δὲν χάσαμε, ἀγαπητοί, τὴν προστασία τῆς Μητέρας τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, τῆς Μητέρας μας. Ἡ Κυρία καὶ Παντάνασσα τῶν Ἑλλήνων δὲν ἐγκατέλειψε τὴν Ἑλλάδα.

Ἐλᾶτε, λοιπόν, σήμερα ὅλοι μας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, νὰ γονατίσουμε, νὰ προσπέσουμε στὴν ἁγία της εἰκόνα, ὅπου κι ἂν βρισκόμαστε· νὰ ὑψώσουμε μὲ πίστι, μὲ καθαρότητα, μὲ ταπείνωσι, μὲ θερμὴ ἱκεσία νοῦ καὶ καρδίας καὶ νὰ μιλήσουμε υἱικὰ στὴν Παναγία μας.

Νὰ ζητήσουμε οἱ Πανέλληνες πρῶτα συγγνώμη ἀπὸ τὴ μεγάλη μας Μάνα, γιὰ τὴν ἀσέβειά μας, γιὰ τὴν ἀνυπακοή μας, γιὰ τὴν ἀγνωμοσύνη μας, τὴ βλασφημία μας, τὴν ἁμαρτωλότητά μας.

Νὰ τὴν παρακαλέσουμε, ἔπειτα, θερμὰ νὰ ἱκετεύση τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, νὰ μᾶς φωτίση νὰ συνέλθουμε, νὰ ἀφυπνισθοῦμε, νὰ μετανοήσουμε.

Νὰ φωτίση ὁ Κύριος τούς Ἕλληνες κληρικοὺς νὰ ἀφυπνισθοῦν, νὰ θερμάνουν τὴν πίστι τους, τὴν ἀγάπη τους, τὸ φόβο τους στὸν Τριαδικὸ Θεό μας· νὰ διακονοῦν μὲ ἀγγελικὴ καθαρότητα, μὲ ἁγιασμένη ζωὴ καὶ μαρτυρία, μὲ φλόγα ἱεραποστολῆς καὶ ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας. Χρειαζόμαστε ἁγίους κληρικοὺς γιὰ νὰ ἀναγεννηθεῖ ἡ Πατρίδα μας.

Νὰ φωτίση ὁ Κύριος ὅλους τούς ἡγέτες μας νὰ ἀρνηθοῦν τὴν ἔπαρσι, τὴν ἀσέβεια, τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος τῶν ἐκτάκτων περιστάσεων, νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡγεμονεύουν ὄχι σὲ ἄθρησκη καὶ εἰδωλολατρικὴ χώρα, ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας· στὴν Ἑλλάδα τοῦ Καποδίστρια καὶ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ· στὴν Ἑλλάδα ποὺ χύθηκαν ποταμοὶ αἱμάτων γιὰ νὰ διατηρηθῆ ἡ ἑλληνορθόδοξος παράδοσις καὶ ἡ ταυτότητα τοῦ γένους μας.

Νά φωτίση ὁ Κύριος τούς γονεῖς νὰ κατανοήσουν ὅτι στὰ χέρια τους δὲν ἔχουν σάρκινα εἴδωλα, ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα τους, τὰ ὁποία εἶναι ψυχὲς ἀθάνατες καὶ οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ φωτισθοῦν, νὰ καλλιεργηθοῦν, νὰ ὁλοκληρωθοῦν, νὰ ἁγιασθοῦν μὲ τὸ φῶς καὶ τὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ.

Καί γιὰ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ ζητήσουμε τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας, νὰ τοὺς φωτίση ὁ Κύριος, νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι στὰ σχολεῖα τους καὶ στὴ διδασκαλία τους, δὲν ἔχουν ἐμπρός τους μηχανὲς οἱ ὁποῖες ἑτοιμάζονται γιὰ νὰ παράγουν ἔργο, ἀλλὰ ψυχοσωματικὲς ὀντότητες οἱ ὁποῖες θέλουν ἐσωτερικὴ καλλιέργεια, θέλουν ἀρετές, θέλουν πορεία ἀληθινῆς προόδου, θέλουν σωτηρία.

Θερμὰ νὰ παρακαλέσουμε τὴν Παναγία μας νὰ ἱκετέυση τὸν Κύριο νὰ φωτίση τοὺς νέους καὶ τὶς νέες, νὰ θελήσουν, νὰ κατανοήσουν ὅτι ἡ νεανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι μία ὀλιγόχρονη ψευτοχαρά, ψευτοηδονὴ καὶ ἐνστικτῶδες παραλήρημα, ἀλλὰ ὡραῖος ἀγώνας, δρόμος καθήκοντος, δρόμος φιλοτίμου φιλοπονίας, γιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὶς ἀξίες, τὰ ἰδανικά, τὶς αἰώνιες ἀλήθειες, τὴν ἀληθινὴ ἐπιστήμη ή τὴν τίμια ἐργασία· νὰ τὰ κάνουν βιώματά τους, ὥστε νὰ ἐπιτύχουν ἕνα μέλλον φωτεινὸ καὶ ὁλοκληρωμένο.

Ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ ἀναγεννηθοῦμε. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη φωτισμοῦ καὶ ἀνακαινίσεως. Κι ὅταν ὅλοι μας ἀναγεννηθοῦμε, μεταμορφωθοῦμε μὲ τὸ φῶς καὶ τὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσο καὶ ἂν οἱ ὑλόφρονες καὶ οἱ σκοτισμένοι τὸ ἀρνοῦνται, τότε μόνον τὸ Ἑλληνικὸ Γένος μας θὰ δεῖ φῶς καὶ λύτρωσι.

Ἡ Παναγία μας μᾶς ἀγαπᾶ, θέλει νὰ μᾶς βοηθήση. Περιμένει ὅμως τὴ δική μας θέλησι, τὴ δική μας ἐπιθυμία, τὴ δική μας καταφυγή.

Ἀγαπητοί, ὅσο χαμηλὰ καὶ ἂν ζοῦμε, ὅσο καὶ ἂν θλιβώμαστε, πονοῦμε, δοκιμαζώμαστε, μὴ φύγωμε σήμερα ἀπὸ τὴν Παναγία μας, χωρὶς νὰ τῆς ζητήσουμε αὐτὰ τὰ αἰτήματα.

Νὰ τὸ διακηρύξωμε: Ἔχουμε Μάνα παντοδύναμη, μὲ τὴν παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχουμε Μάνα ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ θέλει νὰ μᾶς σώση.

Δυνατά, ὁλόψυχα, σήμερα ἂς τῆς μιλήσουμε: Παναγία μου, «εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, καὶ θαρρῶ καὶ καυχῶμαι, καὶ προστρέχω τὴ σκέπη σου, σῶσον μέ».

Νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἡ μεσίτρια Παναγία μας θὰ γίνη τότε γιὰ ὅλους μας Σώτειρα καὶ Ἐλευθερώτρια.

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ