Ἡγούμενος Παΐσιος Παπαδόπουλος: «ΟΧΙ στὰ μέτρα γιὰ νὰ κρατήσουμε τὴν Ἐθνική μας κυριαρχία καὶ τὴν Ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπία μας»

Γράφει ὁ Ἡγούμενος τῆς Ι. Μ. 

Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ 

Παΐσιος Παπαδόπουλος

Ἀναμφισβήτητα βρισκόμαστε σὲ μία φάση τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας ἡ κρισιμότητα τῆς ὁποίας σὲ συνάρτηση μὲ τὴν ἐπιλογὴ ποὺ θὰ κάνει ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης σχετικὰ μὲ τὸ δημοψήφισμα, θὰ εἶναι καθοριστικὴ γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας καί, ἴσως, μὴ ἀναστρέψιμη. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, πρὶν τὸ δημοψήφισμα, ἀκοῦμε τόσα πολλὰ καὶ τόσο διαφορετικὰ φρονήματα ἀπὸ ἄποψη τοποθετήσεων καὶ σὲ τέτοιους τόνους πού, ἂν δὲν δοῦμε τὰ πράγματα μὲ σωστὰ κριτήρια, θὰ προβοῦμε σὲ λάθος ἐκτιμήσεις. Ὑπάρχει καταιγισμὸς ὑποδείξεων ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικοὺς ταγοὺς ἐνῶ ἄλλοι κρατοῦν σιγὴν ἰχθύος. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι τὸ ἐνδεδειγμένο στὸ νὰ διαμορφώσει κανεὶς ὀρθὴ κρίση καὶ, ἑπομένως, νὰ τοποθετηθεῖ σωστὰ καί, ἄρα, νὰ δημιουργήσει προϋποθέσεις γιὰ καταλυτικὴ ψηφοφορία στὸ κρίσιμο αὐτὸ δημοψήφισμα. Νομίζω ὅτι ὅποιος ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τὴν πατρίδα του ἐργάζεται θέτοντας στὴν κρίση τῶν συμπολιτῶν του τὸν προβληματισμό του, ἐπισημαίνοντας τὰ κριτήρια μὲ τὰ ὁποῖα θεωρεῖ τὰ πράγματα, χωρὶς νὰ ἀναγκάζει ψυχολογικὰ τὸν ἑλληνικὸ λαό.

Ἡ χρυσὴ τομὴ εἶναι νὰ ἀναλύουμε ἀντικειμενικὰ τὸ θέμα ἀποκαλύπτοντας σκοπιμότητες ποὺ κάποιοι ἄλλοι ἀποκρύπτουν καὶ δὲν θέλουν νὰ συζητοῦνται καθόλου. Πρέπει λοιπὸν νὰ συζητοῦμε, κατ’ ἐξοχὴν τὸ ζήτημα τὸ τριήμερο αὐτό, παρουσιάζοντας καὶ τονίζοντας τὶς...

παραμέτρους ποὺ θὰ ἔχει τὸ ναὶ ἢ τὸ ὄχι, ἐξηγώντας χωρὶς νὰ ἐπιβάλλουμε τὶς ἀπόψεις μας. Αὐτό, διότι ὁ καθένας μας ποὺ θέλει νὰ πάρει τὴν σωστὴ ἀπόφαση δυσκολεύεται ἀπὸ τὸν καταιγισμὸ τῶν εἰδήσεων, τῶν δηλώσεων μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ τὴν ἄνευ προηγουμένου προπαγάνδα ποὺ γίνεται ἀπὸ τὰ μέσα τῆς μαζικῆς ἐνημέρωσης καὶ τῆς κοινωνικῆς δικτύωσης.

Ἡ φιλολογία γιὰ τὸ ὅτι, μὲ τὸ ναὶ ἢ τὸ ὄχι στὰ νέα μέτρα τῶν ἑτέρων μας, τίθεται θέμα ναὶ ἢ ὄχι στὸ εὐρὼ καὶ στὴν Εὐρώπη, ὅπως θέλουν νὰ μᾶς τὸ παρουσιάζουν, καὶ ὅτι τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι σαφές, ὄντως δημιουργεῖ ἕνα κλίμα τρομοκρατίας.  Ἐμείς δὲν πρέπει νὰ φοβηθοῦμε, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε συνεχιστὲς τῆς ἑλληνικῆς μας ἱστορίας, διότι, οἱ Ἕλληνες ὅ,τι πέτυχαν στὸ ἱστορικὸ γίγνεσθαι μὲ ἔνδοξα κατορθώματα, τὸ ὄφειλαν στὸ ἀδούλωτο φρόνημά τους. Ἡ διακοπὴ τῆς ρευστότητας προσωρινά  καὶ οἱ οὐρὲς στὶς τράπεζες ποὺ μᾶς ἐπηρεάζει τόσο πολὺ δὲν εἶναι τὸ σωστὸ κριτήριο, διότι σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς ποντάρουν ὅσοι παρασκηνιακὰ κινοῦν τὰ νήματα τῆς παγκοσμιοποίησης. Πῶς νομίζετε ὅτι θὰ κυβερνήσει παγκοσμίως τὸ σκοτεινὸ πρόσωπο ποῦ ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του; Ἡ οἰκονομικὴ τρομοκρατία εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ φόβητρα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ χριστιανομάχοι αὐτοκράτορες τὸν καιρὸ τῶν μεγάλων διωγμῶν. Τὸ ὅτι ἔχει γίνει ὑποβάθμιση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τοὺς οἴκους ἀξιολόγησης σὲ μερικὴ χρεοκοπία δὲν ἀποδεικνύει τὴν ἀλήθεια αὐτή; Σήμερα ποὺ ὁ διωγμὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας εἶναι συγκεκαλυμμένος, ἡ οἰκονομικὴ τρομοκρατία   δημιουργει συμπεριφορὲς καὶ ἀντιδράσεις  χωρίς ψυχραιμία, συνεπῶς, καὶ χωρὶς νηφαλιότητα, ἄρα, τοὺς ἐξυπηρετεῖ νὰ πάρουμε ἀποφάσεις πρόχειρα καὶ νὰ μὴ δοῦμε τὰ πράγματα στὴν προοπτική τους. Ἡ δραματοποίηση τῶν ὅσων λαμβάνουν χώρα στὴν πατρίδα μας δὲν δικαιολογεῖ νὰ σκεπτόμαστε χωρὶς σύνεση καὶ ὁπωσδήποτε νὰ ἐπηρεάζουμε ἀρνητικὰ τὸ περιβάλλον μας. Γι’ αὐτὸ ὁ φόβος ὄντως εἶναι κακὸς σύμβουλος.

Ἀκούγεται ἡ κατηγορία εἰς βάρος τῆς κυβέρνησης ὅτι εἶχε κρυφὴ ἀτζέντα καὶ ὅτι θέλει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῆς ἀδιαλλαξίας  ρίχνοντας τὸ βάρος στὸν ἑλληνικὸ λαό. Πῶς πρέπει λοιπὸν νὰ ἀποφασίσουμε ὅλοι μας δημοκρατικὰ καὶ ἑλληνικά, χωρὶς δημοψήφισμα, νὰ πηγαίνουμε ὅπου φυσάει ὁ ἄνεμος; Μετὰ ἀπὸ ἕνα ἰσχυρό ὄχι τά πράγματα δὲν θὰ εἶναι χειρότερα ἀπὸ ὅτι εἶναι τώρα. Θὰ ἦταν χειρότερο μὲ ἐπέκταση τοῦ προγράμματος νὰ φτάναμε στὰ πρόθυρα τοῦ χειμώνα καὶ νὰ μὴ μπορούσαμε νὰ ἀντιδράσουμε διότι θὰ ὑπῆρχε σοβαρὸ θέμα. Τώρα στὴν χειρότερη τῶν περιπτώσεων θὰ ζεσταθοῦμε καὶ θὰ ἐξοικονομηθοῦμε. Καλύτερα νὰ ξεκινοῦμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔστω καὶ μὲ δυσκολίες παρὰ νὰ μᾶς ἔχουν στὸ χέρι μὲ τὰ ἀπανωτὰ δάνεια. Νομίζω ὅτι ἡ ἀβεβαιότητα εἶναι τὸ χειρότερο καί  αὐτὸ περάσαμε τὰ τελευταία χρόνια. Καλύτερα νὰ γνωρίζουμε ὅτι πτωχεύσαμε γιὰ νὰ δεῖ καὶ τί θὰ κάνει αὐτὸς ὁ λαός. Χρειάζεται νὰ ξυπνήσουμε· μᾶς χρειαζόταν τὸ ταρακούνημα αὐτό! Ἀντὶ νὰ νηστεύσουμε καὶ νὰ προσευχηθοῦμε μὲ συντριβὴ μετανοίας γίνονται παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων καὶ ἐμεῖς ἀδρανεῖς ρεμβάζουμε.

Ἀναλογιζόμαστε, ἄραγε, ὅτι ἡ ἱστορικὴ συγκυρία στὴν δύσκολη αὐτὴ καμπὴ δὲν μᾶς καλεῖ μόνο, νὰ ἀρθοῦμε στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, καὶ νὰ τοποθετηθοῦμε ὄχι μόνο ὡς πολίτες ἑνὸς κράτους, ποὺ ὁρίζεται ἀπὸ τὸ δικό του ἐθνικὸ σύνταγμα, ἀλλὰ καὶ ὅτι φέρουμε στὶς πλάτες μας μία ἀνεκτίμητη ἱστορικὴ καὶ πνευματικὴ παρακαταθήκη γιὰ τὴν ὁποία ἔχουμε εὐθύνη; Ἡ ἐκφυλιστικὴ βέβαια νεοεποχήτικη «παιδεία» ποὺ βυσσοδομεί  στήν ἱστορική μας κληρονομιὰ δὲν ἄφησε στοὺς νεοέλληνες τὴν δυνατότητα νὰ διακρίνουν τὴν διαφορὰ τοῦ πατριωτισμοῦ ἀπὸ τὸν ἐθνικισμό. Πάει καιρὸς ποὺ ὀργανώθηκε ἡ ἀποδυνάμωση τοῦ πατριωτικοῦ πνεύματος ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἀναχαιτίσεως τοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ ἀφοῦ πλέον ἡ ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα δὲν διαπνέεται ἀπὸ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια γιατί νὰ ἀγωνισθεῖ; Ἡ προπαγάνδα, ὅτι ἡ πατρίδα στὴν πολυ-πολιτισμικὴ κοινωνία τοῦ σήμερα εἶναι μία θεώρηση ξεπερασμένη καὶ γι’ αὐτὸ ἄχρηστη, ἀπονεύρωσε τὴν ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα ἀπὸ τὴν δύναμη ἐκείνη τοῦ πνεύματός του, ποὺ στὸ παρελθὸν τῆς ἱστορικῆς του πορείας τὸν ἔκανε νὰ ὑπερασπίζεται τὰ ὅσια καὶ ἱερά του. Βλέπετε, ἀπεργάζονται τὸ μοντέλο τοῦ νομιμόφρονος πολίτη τῆς παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας,  ποὺ ἔστησε φανταχτερὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα ἀποπροσανατόλισαν καὶ τὶς σύγχρονες γενιές.  Καί καθὼς ἡ ἀποδόμηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας κλιμακώνεται μὲ σαρωτικοὺς ρυθμοὺς προβληματίζεται κανεὶς γιὰ τὸν τρόπο ποὺ πρέπει νὰ περάσουμε στὴν πνευματικὴ ἀντεπίθεση. Πιστεύουμε ὅμως στὶς ἀξίες τοῦ ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ τῆς πατρίδος μας ὥστε νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ κρατήσουμε τὴν ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπία μας;

Ἕνας λαὸς ποὺ ξεχώριζε ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἔθνη γιὰ τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν παράδοσή του ἐκφυλίζεται πνευματικὰ καὶ ἐξαθλιώνεται οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικά, μέρα μὲ τὴ μέρα, μέσα στὴν ψευτιὰ χάνοντας τὴν πνευματική του ἀνδροπρέπεια καὶ τὸ νεῦρο τῆς ψυχῆς του. Κάλπικοι ἄνθρωποι, μικροπρεπεῖς πολιτικοί, ψυχὲς ὑποθερμικές, μισθωτοὶ ποιμένες, προσπαθοῦν νὰ μᾶς κρατήσουν ὑποταγμένους στοὺς «θεσμοὺς» λανσάροντας στοὺς Ἕλληνες τὸν φόβο τῆς πτώχευσης γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος. Θλιβερὴ σκηνοθεσία μὲ βλακῶδες σενάριο ποὺ προσπαθεῖ νὰ πατρονάρει τὸν ἀείζωο Ἕλληνα.  Όπως ἔλεγε ὁ Κόντογλου: «Οἱ δυστυχεῖς, ποὺ νὰ πάρουνε εἴδηση τί εἶναι ἡ Ἑλλάδα! Ἑλλάδα ἀκοῦνε καὶ Ἑλλάδα δὲν βλέπουνε! Ὅσον ἑλληνικὸν οὐρανὸν βλέπουνε μὲ τὰ μαῦρα γυαλιά, ἄλλη τόση Ἑλλάδα νιώθουνε μὲ τὴν ἀντάρα ποὺ ἔχει τὸ πνεῦμα τους καὶ ἡ καρδιά τους». Ξιπασμένοι μωρολόγοι πολιτικοὶ ἄνδρες στὸ ὄνομα τῆς Δημοκρατίας δεσμεύουν τοὺς Ἕλληνες στὸ πιὸ στυγνὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς τῆς ἱστορίας, τὴν «Νέα Τάξη». Καυχιοῦνται γιὰ ὅτι ἐνεργοῦν καὶ λέγουν καὶ τὰ λόγια τους εἶναι γραμμένα σὰν τοὺς χρησμοὺς τῆς Πυθίας ποὺ καθόταν στὸν τρίποδα καὶ ζαλιζόταν ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις τῶν φυτῶν ποὺ ἔκαιγε. Τὸ ἴδιο καὶ αὐτοὶ οἱ πολιτικοί, πειθήνια ὄργανα τῶν ξένων πολιτικῶν μετέρχονται κάθε μέσο, ὥστε νὰ μὴν ἀποδεσμευθεῖ ὁ Ἕλληνας ἀπὸ τὴν παγκοσμιοποίηση, τὴν Τρόικα, τὸ χρέος ἢ μᾶλλον ἀπὸ τὸ ἄγριο ξεπούλημα τῆς Ἑλλάδος. Ζαλισμένοι ἀπὸ τὴν κάψα τῆς φιλοδοξίας ποντάρουν στὸ ναὶ τοῦ δημοψηφίσματος ἤ, ἂν εἶναι δυνατόν, νὰ μὴ γίνει καθόλου δημοψήφισμα γιὰ νὰ τὰ βροῦν ξανὰ μὲ τοὺς τροϊκανούς, ἀφοῦ ξαναπάρουν τὴν καρέκλα τῆς ἐξουσίας. Νὰ μὴ βρεθεῖ κανεὶς πολιτικὸς νὰ ἀντισταθεῖ! Σὲ τί συγγενεύουν, ἀλήθεια, ὅλοι αὐτοὶ μὲ τοὺς ἄνδρες τῆς ἡρωικῆς μας φυλῆς; Ἡ Ἑλλάδα γέννησε σπουδαίους ἀνθρώπους. Κάποτε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ποὺ ἐπαινοῦσαν τὸν Περικλῆ στὴν ἐπιθανάτια κλίνη του νομίζοντας ὅτι δὲν τοὺς ἄκουγε καθὼς ἦταν στὰ τελευταῖα του, ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: «Οἱ νίκες καὶ τὰ τρόπαια εἶναι πολλὲς φορὲς δῶρα τῆς τύχης. Μὰ ἂν ἔχω μία ἀρετὴ νὰ θυμηθῶ, εἶναι πὼς ποτὲ κανεὶς Ἀθηναῖος δὲν ντύθηκε στὰ μαῦρα ἐξαιτίας μου». Ἔτσι ἀπάντησε ὁ ἑτοιμοθάνατος Περικλῆς! Τί ἔχουν ἄραγε νὰ ποῦν αὐτοί; Δανικὴ οἱ ἀρχοντιὰ σας κύριοι! Ἄρχοντες δὲν εἶναι οἱ μασκαρεμένοι ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πατρίδα τους σὰν τὸν Παλαιολόγο. Ἐσεῖς βαλθήκατε νὰ ξεγυμνώσετε τὸν Ἕλληνα ἀπὸ τὴν ἀρχοντιά του καὶ νὰ τὸν κάνετε γύφτο. Αὐτὸν τὸν τιμημένο ἄρχοντα, τὸν Ἕλληνα, ποὺ θρέφτηκε μὲ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ αἷμα Του ἀπὸ τὸ δισκοπότηρο τῆς Ὀρθοδοξίας μας, θέλετε νὰ τὸν στρέψετε στὴ δύση, ἐκεῖ ὅπου δύει τὸ φῶς καὶ ἐξουσιάζει μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση ὁ ἄρχοντας τοῦ σκότους. Ὅμως λογαριάζετε χωρὶς τὸν νοικοκύρη. Θὰ μιλήσει ὁ Θεός. Ἡ ἔξυπνη παρεούλα σας θὰ πάει περίπατο στὸ ἐσπεράντο ποὺ σαλαγᾶ ὁ διάβολος μαζὶ μὲ τὸν Πάπα.

Πάντως, μέσα σ’ ὅλη αὐτὴ τὴν λαίλαπα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» μόνη μας ἐλπίδα προβάλλει ἡ Παναγία μας! Δὲν μᾶς ἔμεινε τίποτε ἄλλο. Ἐμεῖς ἂς κάνουμε τὸ αὐτονόητο· ἂς μετανοήσουμε, ἂς προσευχηθοῦμε, ἂς νηστεύσουμε, ἰδιαίτερα τὶς ἡμέρες αὐτές. Ἂς δοῦμε ὅμως καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε ὡς Ἕλληνες πολίτες στὴν πράξη. «Tό Χρέος (καθὼς σημειώνει ὁ Φώτης Κόντογλου) τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀληθινὰ ἀγαπᾶ τὸν τόπο του, -ὄχι τὶς πέτρες καὶ τὰ δέντρα τοῦ τόπου του, ἀλλὰ τὸν χαρακτήρα τὸν πνευματικό τῆς πατρίδας του- εἶναι νὰ ἀγωνιστεῖ καταπάνω σ’ αὐτὸ τὸ ρεῦμα, ποὺ πάει νὰ σαρώσει τὰ θεμέλιά μας καὶ νὰ μᾶς πνίξει, ἢ νὰ μᾶς ἀφήσει γυμνούς». Λοιπόν, χρειάζεται πολὺ νὰ σκεφθοῦμε ὅτι στὸ δημοψήφισμα ψηφίζουμε: ΟΧΙ στὰ μέτρα;